Η αγνώριστη «Αυγή»

Αν πέσει στα χέρια σας μια εφημερίδα με τον τίτλο «Αυγή», αυτό το έντυπο δεν είναι η εφημερίδα που ξέρατε.

«Η Αυγή» γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Οι ιδρυτές της, στελέχη όλοι του ΚΚΕ και της ευρύτερης Αριστεράς, έχτισαν την «Αυγή» με τη φιλοδοξία να δημιουργήσουν μια εφημερίδα εξόχως πολιτική, που θα παρήγαγε ιδεολογία και θα αναπλήρωνε την έλλειψη του «Ριζοσπάστη», του οποίου η κυκλοφορία είχε απαγορευτεί.

Τα γραφεία της εφημερίδας στεγάζονταν τα πρώτα χρόνια σε ένα κτίριο στην πλατεία Δημαρχείου. Αργότερα η εφημερίδα μετακόμισε στην οδό Σταδίου, απέναντι από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Στην «Αυγή» της εποχής έχει δημοσιευτεί φωτογραφία που δείχνει τον Γέρο του Μοριά να δείχνει τα γραφεία της, στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Στα γραφεία αυτά συγκεντρώνονταν καθημερινώς όχι μόνο τα στελέχη της εφημερίδας, που ήσαν και κομματικά στελέχη, αλλά ένα πλήθος αριστερών διανοουμένων και νεολαίοι που σύντομα βγήκαν στο πολιτικό προσκήνιο.

Στους χώρους της (όπως και στα γραφεία της ΕΔΑ) υπήρχαν γραφεία και ερμάρια με κολλημένες απάνω τους πινακίδες που μαρτυρούσαν ότι κάθε έπιπλο ανήκε σε συγκεκριμένο βουλευτή, κι έτσι δεν μπορούσαν τα αστυνομικά όργανα της εποχής να βάλουν το χέρι τους.

Τα γραφεία της «Αυγής» δεν γλίτωσαν από τη λεηλασία. Το βράδυ του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 οι πραξικοπηματίες εισέβαλαν στα γραφεία και απεχώρησαν συναποκομίζοντας όλο το αρχείο της εφημερίδας.

Ετσι, το πραξικόπημα έκλεισε την «Αυγή», η οποία επανήλθε στον δημόσιο βίο μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974.

«Η Αυγή» της προδικτατορικής εποχής έγραψε την ιστορία της, ενδυνάμωσε το αριστερό κίνημα με μάχες ιδεών, χωρίς ποτέ να προκαλέσει ανωμαλία στον χώρο της πολιτικής.

Στα γραφεία της «Αυγής» κυκλοφορούσαν λαμπρές προσωπικότητες της Αριστεράς. Ανάμεσά τους ο Μανώλης Γλέζος, ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Βασίλης Εφραιμίδης, που διετέλεσαν και διευθυντές της εφημερίδας. Προσωπικότητες όπως ο Αντώνης Μπριλλάκης, ο Ηλίας Ηλιού, ο Σταύρος Ηλιόπουλος και πολλοί άλλοι συγκροτούσαν το πολιτικό προσωπικό που πλαισίωνε την «Αυγή».

Από τις αρχές της εκδόσεώς της «η Αυγή», με τη σοβαρότητα και την αγωνιστικότητά της, έγινε και φυτώριο της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Επί πολλά έτη «Η Αυγή» έδωσε το παράδειγμα σοβαρής εφημερίδας και πολλές φορές κρατήθηκε στη ζωή με ειδική βοήθεια από τράπεζες κ.λπ., έχοντας εξασφαλίσει τη συμπάθεια της Κοινής Γνώμης –ως μια εφημερίδα που ποτέ δεν έγινε «κίτρινη».

Γι’ αυτούς τους λόγους οι πολίτες δεν αναγνωρίζουν την «Αυγή» στις στήλες της εφημερίδας που δεν είναι «Η Αυγή».