Τελειώνουν τα καλαμπούρια

Τελικά δεν ήταν μόνο ο κ.Σόιμπλε που πίστευε ότι είναι καλύτερο για την Ευρώπη να δώσει μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια στην Ελλάδα για να βγει από το Ευρώ- το είχε ζητήσει εξάλλου τόσο από τον κ. Βενιζέλο όσο και από τον κ. Βαρουφάκη.

Σύμφωνα με το νέο βιβλίο των δυο Γάλλων δημοσιογράφων της Μοντ απο τις εκμυστηρεύσεις Ολάντ προκύπτει ότι και η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ βλέποντας τη συμπεριφορά ανεπίδεκτου μαθητή απο την κυβέρνηση Τσίπρα συμφωνούσε με την εξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ.

Στο ίδιο κλίμα σενάρια για GREXIT λόγω αδυναμίας της Ελλάδας να βγει μόνη της στις αγορές έως το 2018 – και άρα να μείνει μετέωρη χωρίς χρηματοδότηση μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου -δίνουν και παίρνουν. Με μία-μία τις σοβαρές γερμανικές εφημερίδες να τα αναπαράγουν.

Την ανησυχία του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξέφρασε πριν λίγες μέρες και ο διοικητής της τράπεζες Ελλάδος Ι. Στουρνάρας . Αν δεν προχωρήσουν εδώ και τώρα οι ιδιωτικοποιήσεις κινδυνεύει η Ελλάδα να χάσει το τρένο των αγορών .Να μην καταφέρει να δανείζεται μόνη της πριν τελειώσουν τα λεφτά του τρίτου μνημονίου -τον Ιούνιο του 2018- προειδοποίησε ο κ.Στουρνάρας.

Πώς αντιδρά η κυβέρνηση σ όλες αυτές τις αγωνιώδεις προειδοποιήσεις και τα μαύρα σενάρια; Με το γνωστό τρόπο επιστροφής σε σκηνικό ρήξης με τους εταίρους . «Οι αόριστες υποσχέσεις για ελάφρυνση του χρέους δεν αρκούν. Η δεύτερη αξιολόγηση και τα μέτρα απομείωσης του χρέους θα πρέπει να κλείσουν ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει «θα δούμε». Ταυτόχρονα.» δήλωσε με επιθετικό ύφος ο κ.Τσίπρας από το βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ -να ακούσει και το κομματικό ακροατήριο .

Και μετά δυο μέρες απο το ίδιο βήμα συνέχισε τις προειδοποιησεις -απειλές προς του δανειστές : » oι συμφωνίες είναι για να τηρούνται ,διαφορετικιά δεν υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ εταίρων αλλά διευθετήσεις υποταγής .Kαι αυτές οι διευθετήσεις είναι εύθραυστες.Εξαιρετικά εύθραυστες.»

Δηλαδή τι ακριβώς εννοεί ο κ.Τσίπρας.Οτι ετοιμάζεται πάλι για τσάμικο απέναντι στους εταίρους; Δεν έμαθε ακόμη ότι φτηνός τσαμπουκάς του 2015 οδήγησε τη χώρα απ την ανάπτυξη στην ύφεση, μας φόρτωσε με 85 δισ. ευρώ επιπλέον χρέος , και έφερε ένα βουνό νέα φορολογικά μέτρα που έπληξαν κυρίως τα λαϊκά στρώματα;

Αν θυμάμαι καλά ήταν το 2014 όταν ή κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου είχε πετύχει να βγάλει δοκιμαστικά τη χώρα στις αγορές και ετοίμαζε με τους εταίρους μία προληπτική γραμμή πιστωτικής στήριξης για το 2015 -σε περίπτωση που η χώρα δεν κατάφερνε να αντλήσει όλα λεφτά που χρειαζόταν από διεθνή δανεισμό . Ώσπου ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα και διέλυσε τα πάντα…

Δοκιμαστική έξοδο στις αγορές και μία προληπτική γραμμή στήριξης θα επιδιώξει και ο κ.Τσίπρα ,τρία χρόνια μετά, το 2017. Αφού ,όμως, κατάφερε με την παλαβή διαπραγμάτευση του πρώτου επταμήνουνα ρίξει τη χώρα στα βράχια, προκαλώντας το ανόητοδημοψήφισμα , κλείνοντας τις τράπεζες και φορτώνοντας στη χώρα ένα τρίτο μνημόνιο, που ανάγκασε τους δανειστές σε νέα οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα.

Κι αντί -τώρα- να προχωρήσει με ρυθμούς εξπρές τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, τη δεύτερη αξιολόγηση και τις λιμνάζουσες ιδιωτικοποιήσεις ετοιμάζεται ξανά για νταούλια , φουστανέλες και περήφανες διαπραγματεύσεις που είναι δεδομένο ότι θα φέρουν τη χώρα σε αδιέξοδο.

Έφτασε ,μάλιστα ,να υποστηρίζει από το βήμα του συνεδρίου ότι το δημοψήφισμα – το»ΟΧΙ» που ο ίδιος βάφτισε «ΝΑΙ» -ήταν η μεγαλύτερηστιγμή της σύγχρονης ιστορίας τηςΕλλάδος . Και να ανέχεται τις λαϊκίστικες δηλώσεις του κ. Σκουρλέτη κατά την ιδιωτικοποίησης του 17% της ΔΕΗ όταν μάλιστα αυτή αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Τσίπρα;

Ο χρόνος ,όμως, μετράει και πάλι αντίστροφα για τη χώρα . Αν δεν βάλουμε τα δυνατά μας να πετύχουμε όσα υποσχεθήκαμε , θα μείνουμε πάλι στα κρύα του λουτρού. Και οι εταίροι -έχοντας μπροστά τους κρίσιμες πολιτικές μάχες ,στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία- δεν νοιάζονται ,πλέον , να σώσουν την Ελλάδα από τον εαυτό της .Απαιτείται σοβαρότητα από την κυβέρνηση – και από την αντιπολίτευση. Και δράση εδώ και τώρα γιατί τα καλαμπούρια τελειώνουν . Πόσο μάλλον όταν ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται είναι πολύ πιθανόν να αλλάξουν προς χειρότερο – για την Ελλάδα – τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.