Σε άλλες διαστάσεις και με νέα χαρακτηριστικά προχωρεί πλέον η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, καθώς ο Π. Καμμένος αναδεικνύεται de facto αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και παράγοντας που καθορίζει την ατζέντα του Μεγάρου Μαξίμου.
Με αφορμή την εξέλιξη της σύγκρουσης κυβέρνησης – Εκκλησίας της Ελλάδος, οι ρόλοι που έχουν μοιραστεί ο Αλ. Τσίπρας και ο υπουργός Αμυνας, ήδη από την αρχή της πολιτικής σχέσης τους τον Μάρτιο του 2013, διανθίζονται με νέα στοιχεία και δεν κρύβονται.
Το παιχνίδι της εξουσίας, όπως παίζεται από τους δύο επικεφαλής των κομμάτων αυτού του αταίριαστου κυβερνητικού συνασπισμού, έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια άνευ όρων παράδοση στις επιθυμίες και μεθοδεύσεις του Π. Καμμένου. Ο σφιχτός εναγκαλισμός των κ.κ. Τσίπρα και Παππά με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ κατά τους πανηγυρισμούς μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 είναι υπό αυτό το πρίσμα μια εικόνα που, όπως αποδεικνύεται, καθορίζει τα πάντα.
Χορεύουν στους ρυθμούς του Πενταγώνου
Και τα περιστατικά που δείχνουν ότι οι δύο πλευρές έχουν ένα πολιτικό συμβόλαιο το οποίο δεν πρόκειται εύκολα να σπάσει είναι πολλά. Καθώς επισημαίνεται από κάποια στελέχη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, Αλ. Τσίπρας και Π. Καμμένος δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να υποδυθούν ρόλους που θα τους επιτρέψουν την παραμονή στην εξουσία, αγνοώντας πολιτικές αρχές, δεσμεύσεις και καταγγελίες του παρελθόντος.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Π. Καμμένος είναι σήμερα κάτι περισσότερο από κυβερνητικός εταίρος. Είναι το πρόσωπο στη σκιά του οποίου κινείται ο Αλ. Τσίπρας. Ο ένας διαμορφώνει την ατζέντα, ο άλλος εκτελεί και αναλαμβάνει το κόστος μιας πολιτικής που απομακρύνει τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ από αυτό που πολλοί νόμιζαν ότι θα γίνει: ένα σύγχρονο, αριστερό κόμμα που θα άλλαζε την Ευρώπη…
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Π. Καμμένος, κινούμενος στο επικοινωνιακό πεδίο με ρυθμούς καταιγιστικούς, έχει καταφέρει να αναβαθμίσει τη θέση του και τον ρόλο του στην κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό, έχει διαμορφώσει την εικόνα ενός Πρωθυπουργού που εξακολουθεί να διακηρύττει διάφορα στο όνομα της Αριστεράς, όμως δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα να προσχωρήσει ολοκληρωτικά στις πολιτικές γραμμές του κυβερνητικού του εταίρου.
Πώς οι ΑΝΕΛ «καπελώνουν» το Μαξίμου
Μερικές από τις κινήσεις του επικεφαλής των ΑΝΕΛ με τις οποίες «καπέλωσε» το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου:
- Την ημέρα της διεξαγωγής της προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στη Βουλή με θέμα την Παιδεία (28 Σεπτεμβρίου), ο Π. Καμμένος επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Τον διαβεβαίωσε ότι τίποτε δεν πρόκειται να γίνει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας και λίγο αργότερα άκουσε με ικανοποίηση τον κ. Τσίπρα να αδειάζει τον αρμόδιο υπουργό στη Βουλή για το θέμα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών.
- Μία εβδομάδα αργότερα, ο Π. Καμμένος, με την ιδιότητα του υπουργού Εθνικής Αμυνας, υποδέχτηκε για πολλοστή φορά τον Πρωθυπουργό στο Πεντάγωνο, με επίσημη αφορμή την ενημέρωση για την άσκηση «Παρμενίων». Οπως σημειώνουν έμπειρα πολιτικά στελέχη και αξιωματικοί των ΕΔ, ο κ. Τσίπρας ενδέχεται να είναι ο Πρωθυπουργός με τη συχνότερη παρουσία στο Πεντάγωνο…
- Την ίδια ημέρα και λίγες ώρες αργότερα, ο Π. Καμμένος παρίστατο –με άγνωστη ιδιότητα, καθώς επί της ουσίας ήταν αναρμόδιος –στη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την αντιπροσωπεία της Ιεραρχίας, παρουσία και τον υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη. Ηταν η συνάντηση της απολύτου επιβεβαίωσης του νέου πολιτικού ρόλου του. Οι παρεξηγήσεις «αίρονται», ο διάλογος για τα Θρησκευτικά ξεκινά από μηδενική βάση και ο υπουργός Παιδείας υφίσταται άλλο ένα πολιτικό κούρεμα.
- Είχε προηγηθεί μια λιγότερο θεαματική παρέμβαση του Π. Καμμένου, με την οποία ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ εδραίωσε τη θέση του ως πολιτικού παράγοντα που καθορίζει τις τύχες της κυβέρνησης. Σε συνέντευξή του στη «Real News» την προηγούμενη Κυριακή είχε απευθύνει πρόσκληση στον Β. Λεβέντη να ενταχθεί στον κυβερνητικό συνασπισμό, θεωρώντας ή θέλοντας να δείξει ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες εμπίπτουν στις αρμοδιότητές του. Ο πρόεδρος της ΕΚ έσπευσε να απορρίψει την πρόσκληση και έτσι ο Π. Καμμένος παραμένει το μοναδικό στήριγμα του Αλ. Τσίπρα –προς το παρόν, τουλάχιστον.
Σε ρόλο παρατηρητή
«Ο μόνος που έχει να χάσει είναι ο Πρωθυπουργός»
Στη νέα φάση που εισέρχεται η κυβέρνηση και υπό το βάρος της φθοράς που προξενεί η ασκούμενη πολιτική και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, ο Π. Καμμένος είναι αυτός που, όπως φαίνεται, χαράσσει την πολιτική και ο Αλ. Τσίπρας είναι εκείνος που είτε «νίπτει τας χείρας του» είτε «προεδρεύει» και αφήνει άλλους να λύσουν τα ζητήματα.
Οπως συνέβη στην περίπτωση του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη. Αυτός ήταν που ανέλαβε να σηκώσει το βάρος ενός ρόλου που, αν μη τι άλλο, ήταν συνεπής με όσα διακηρύττει η Αριστερά (ασχέτως τού αν μια σύγκρουση με την Εκκλησία είναι πάντοτε επιζήμια για μια κυβέρνηση –ειδικά αν η αφορμή είναι ένα ήσσονος σημασίας θέμα).
Ο υπουργός Παιδείας εμφανίστηκε να απευθύνεται στο αριστερό συναίσθημα. Ο υπουργός Αμυνας ήταν αυτός που επέβαλε την πολιτική. Ο Πρωθυπουργός ήταν ο παρατηρητής.
Από την ερχόμενη εβδομάδα πιθανολογείται ότι ο ρόλος του Π. Καμμένου θα αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο. Η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη διαπλοκή που έχει οριστεί για τη Δευτέρα αναμένεται ότι θα φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το θέμα των μεθοδεύσεων για τις τηλεοπτικές άδειες και την υπόθεση Καλογρίτσα.
Ο Π. Καμμένος είναι όμως εκείνος που και στο συγκεκριμένο θέμα είχε αναλάβει κομβικό ρόλο. Οσο εξελισσόταν η διαδικασία, ο υπουργός Αμυνας είχε εκφράσει «ενστάσεις» για τη χορήγηση άδειας στον (κουμπάρο του) εργολάβο και είχε μιλήσει ακόμη και για διακίνηση μαύρου χρήματος σε ΜΜΕ (με ανάρτησή του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 24 Αυγούστου).
Κατά πολλούς, η εξέλιξη στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών ήταν άλλη μία εκδοχή του στημένου παιχνιδιού μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Ο κ. Καμμένος εμφανιζόταν να κάνει συνεχώς «αποκαλύψεις», ο εργολάβος βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, την κρίσιμη στιγμή αποχώρησε και η κυβέρνηση εμφανίστηκε να έχει ένα άλλοθι ότι δήθεν «δεν χαρίζεται ούτε στους δικούς της».
Υπό αυτές τις συνθήκες, κάποιοι επισημαίνουν μια κρίσιμη παράμετρο, η οποία τις περισσότερες φορές διαφεύγει κατά την αναζήτηση των ερμηνειών της σχέσης Τσίπρα – Καμμένου.
Οπως λένε, «ο στόχος του Καμμένου είναι πάντα το 3% για την είσοδο στη Βουλή. Ο μόνος που έχει να χάσει είναι ο Τσίπρας, γιατί πέφτει από πολύ ψηλά».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
