Τη φορά αυτή το ΔΝΤ στην εξαμηνιαία έκθεσή του δεν ανέφερε ονομαστικά την Deutsche Bank ως «διεθνή αποσταθεροποιητή» του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Παρενέβη όμως η Κριστίν Λαγκάρντ για να διαμηνύσει ότι έφθασε η ώρα του συμβιβασμού μεταξύ της γερμανικής τράπεζας και των αμερικανικών αρχών. Στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της ετήσιας κοινής διάσκεψης του Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, η επικεφαλής του Ταμείου δήλωσε συγκεκριμένα στην τηλεόραση του Bloomberg ότι «ένας κακός συμβιβασμός είναι καλύτερος από μια καλή δίκη».
Η επικεφαλής του ΔΝΤ πρόσθεσε μάλιστα ότι «όσο πιο σύντομα καταλήξουν οι δύο πλευρές σε συμβιβασμό τόσο το καλύτερο θα είναι», αφού «θα ξεκαθαρίσει το συνολικό βάρος που θα κληθεί να σηκώσει η τράπεζα και θα φανεί αν οι προβλέψεις της αρκούν για να καλύψουν το πρόστιμο».
Ολοι λοιπόν, της Λαγκάρντ συμπεριλαμβανομένης, περιμένουν πλέον τη μείωση του προστίμου των 14 δισ. δολαρίων που έχει επιβάλει το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών στην Deutsche Bank για τον τοξικό ρόλο που διαδραμάτισε πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Τα σενάρια μείωσης του προστίμου άλλωστε κράτησαν ζωντανή την εβδομάδα που πέρασε την τράπεζα, υπό την έννοια ότι ανέκοψαν εν πολλοίς το ξεπούλημα της μετοχής της στα χρηματιστήρια.
Απομειώσεις προστίμων
Εν προκειμένω, τα 14 δισ. δολάρια θεωρούνται εξοντωτικό πρόστιμο, καθώς είναι περίπου διπλάσιο των προβλέψεων της Deutsche Bank. Διαρροές κάνουν λόγο για απομείωσή του στα 5,4 δισ. δολάρια, οπότε… όλα καλά. Η αμερικανική κυβέρνηση μείωσε άλλωστε και άλλα πρόστιμα που επέβαλε σε τράπεζες της Wall Street για την αλαζονική και τζογαδόρικη συμπεριφορά τους (την οποία βεβαίως ελαφρά τη καρδία είχε υποθάλψει και ενθαρρύνει λίγα χρόνια πριν, επί των ημερών των Μπιλ Κλίντον και Αλαν Γκρίνσπαν συγκεκριμένα).
Οι δύο τελευταίες ρυθμίσεις αφορούσαν τη Morgan Stanley, η οποία τιμωρήθηκε με 2,6 δισ. δολάρια τον περασμένο Φεβρουάριο, και την Goldman Sachs, η οποία κατέβαλε 5,1 δισ. δολάρια δύο μήνες αργότερα.
«Ολες οι τράπεζες είναι αδύναμες, αλλά κάποιες είναι πιο αδύναμες από τις άλλες» έγραφε πρόσφατα ο αρθρογράφος των «Financial Times» Μάρτιν Γουλφ. Και η Deutsche Bank είναι από τις πλέον αδύναμες λόγω της τεράστιας μόχλευσής της (τα κεφάλαιά της αντιστοιχούν μόλις στο 2,68% του ενεργητικού της), η οποία είναι η χειρότερη όλων των μεγάλων συστημικών τραπεζών (ακολουθεί η ισπανική Santander με δείκτη μόχλευσης 3,50%), αλλά και λόγω της αδιαφάνειας που χαρακτηρίζει τα περιουσιακά της στοιχεία.
Το Βερολίνο
Μιλάμε για μια τράπεζα με ισολογισμό 1,8 τρισ. ευρώ, η πραγματική αξία του οποίου όμως δεν είναι δυνατόν να αποτιμηθεί, καθώς συνδέεται ως επί το πλείστον με χρηματιστηριακές συναλλαγές μη αποτιμούμενες στην αγορά.
Εν τω μεταξύ την εβδομάδα που πέρασε το Βερολίνο έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει την Deutsche Bank, δίχως να προκαλέσει την μήνιν των ψηφοφόρων βεβαίως.
Ετσι απάλλαξε την τράπεζα από τις κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος στη Ρωσία την περίοδο των αμερικανικών κυρώσεων κατά της Μόσχας λόγω του πολέμου με την Ουκρανία. Οσο για την ίδια την Deutsche Bank, προανήγγειλε επιπλέον 1.000 απολύσεις.
Ενθουσιασμένη η Citigroup από τις εξελίξεις και τη φημολογούμενη μείωση του προστίμου απεφάνθη την περασμένη Πέμπτη (βάσει της αρχής «αγόρασε στη φήμη, πούλα στην είδηση») ότι «έφθασε η ώρα για επενδύσεις στις μετοχές των ευρωπαϊκών τραπεζών»!
Τρία μαθήματα
Ωστόσο η κρίση της Deutsche Bank έχει μαθήματα να μας προσφέρει, παρατηρεί ο Μάρτιν Γουλφ των «FT». Το πρώτο μάθημα είναι ότι οι τράπεζες αποτελούν έναν εύθραυστο επιχειρηματικό κλάδο. Το δεύτερο είναι ότι ο τρόπος τιμωρίας των τραπεζών από τις κυβερνητικές αρχές για τις έκνομες ή καταχρηστικές συμπεριφορές τους δεν είναι ικανοποιητικός.
Το τρίτο ότι όλες οι τράπεζες έχουν προβλήματα κεφαλαιοποίησης. Και ότι η ανακεφαλαιοποίησή τους δεν μπορεί να γίνει παρά με χρήματα των φορολογουμένων –την περασμένη Παρασκευή το Bloomberg μετέδωσε παρά ταύτα ότι η Deutsche Bank βρίσκεται σε ανεπίσημες διαπραγματεύσεις με χρηματιστηριακές εταιρείες για αύξηση κεφαλαίου κατά 5 δισ. ευρώ (ή 5,6 δισ. δολάρια), όσο δηλαδή αναμένεται να είναι το μειωμένο πρόστιμο.
Μια συμφωνία της διοίκησης της Deutsche Bank με την αμερικανική κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να επιτευχθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο που διανύουμε. Αλλά όσο οι τράπεζες εξακολουθούν να κουβαλούν τις αμαρτίες του προ κρίσης παρελθόντος και οι τραπεζίτες εξακολουθούν να θεωρούν υπαρξιακό κεκτημένο τους την αρχή «όλα επιτρέπονται», η εν ευρεία εννοία τραπεζική θα παραμένει ένα «ατύχημα εν αναμονή», όπως γράφει ο Μάρτιν Γουλφ.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΡΑΜΠ
Το ζεύγος Κλίντον εισέπραξε $1 εκατ. από την Deutsche Bank
Μέρος της προεκλογικής αντιπαράθεσης μεταξύ της Χίλαρι Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ έγινε τις τελευταίες ημέρες η κρίση της Deutsche Bank. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν άφησε να του ξεφύγει η ευκαιρία για να επιτεθεί κατά της υποψηφίου των Δημοκρατικών για να υπενθυμίσει στην κοινή γνώμη ότι το διάστημα 2012-2014 η «Χίλαρι» έδωσε δύο ομιλίες ενώπιον των μεγάλων πελατών της γερμανικής τράπεζας, όπως επίσης ο σύζυγός της, πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον. Το ζευγάρι από τις δραστηριότητές του αυτές ενθυλάκωσε συνολικά κάτι λιγότερο από 1 εκατ. δολάρια –955.000 δολάρια για την ακρίβεια.
Από το 2013, αμέσως μετά την απαλλαγή της από τα καθήκοντα της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, η Χίλαρι Κλίντον έκανε ομιλίες και σε ακροατήρια άλλων τραπεζών της Wall Street, αναφέρει ο ανταποκριτής της γαλλικής «Le Figaro» στην Ουάσιγκτον. Μίλησε τρεις φορές σε συγκεντρώσεις που διοργάνωσε η Goldman Sachs αμειβόμενη συνολικά με 675.000 δολάρια, «τα οποία εισέπραξε άμεσα η πρώην γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, καθώς δεν επρόκειτο για δωρεές στο Ιδρυμα Κλίντον», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ανταποκριτής.
«Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μέχρι στιγμής είχε συνηθίσει να χορηγεί ο ίδιος δωρεές σε πολιτικούς για να εξασφαλίζει τη φιλία τους, εμφανίζεται μεταξύ εκείνων που χρωστούν στην Deutsche Bank» σημειώνεται στην ανταπόκριση.
Συγκεκριμένα, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών φέρεται να χρωστά… 300 εκατ. δολάρια στη γερμανική τράπεζα. Πρόκειται για ποσό που αντιστοιχεί στο ήμισυ του συνόλου των χρεών του και συνδέεται με την εξαγορά (το 1998) από την Deutsche Bank της Bankers Trust, της τράπεζας που είχε διαπραγματευθεί τη ρύθμιση των χρεών των πτωχευμένων επιχειρήσεων καζίνων του Τραμπ την εποχή εκείνη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
