Το μεγάλο πρόβλημα με την εξουσία είναι ότι σε κάνει να νιώθεις πανίσχυρος. Ανίκητος. Μόνιμος. Υπεράνω των νόμων. Είναι ένα απατηλό συναίσθημα που έχουν νιώσει κατά καιρούς όλοι –σχεδόν –οι κυβερνώντες της χώρας. Λόγω αδυναμίας να αντιληφθούν το πραγματικό ειδικό βάρος τους.
Αλλά και επειδή οι εκπρόσωποι των θεσμών του πολιτεύματος δεν συνηθίζουν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων –αντίθετα, είναι πάντα έτοιμοι να ανεχθούν αναντίρρητα τις παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας ελπίζοντας στην αποδοχή και στη στήριξή της.
Πόσω μάλλον όταν οι σημερινοί κυβερνώντες βρίσκονταν για χρόνια –δεκαετίες κάποιοι από αυτούς –στο περιθώριο της εξουσίας με ποσοστά… νικοτίνης που δεν τους επέτρεπαν καν να εισέλθουν στη Βουλή.
Και ξαφνικά, σκαρφαλώνοντας στο κύμα του λαϊκισμού και των ψεύτικων υποσχέσεων, εκτοξεύτηκαν από το 4% στο 36%, καταλαμβάνοντας έκπληκτοι το Μαξίμου.
Ηταν επόμενο να καβαλήσουν το καλάμι και να πιστέψουν στ’ αλήθεια στη μεγαλοφυΐα τους, στη μοναδικότητά και στην ανωτερότητά τους. Να θεωρούν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πολίτες μετονομάζοντας την τρόικα σε θεσμούς, τις περικοπές σε αυξήσεις και τη λιτότητα σε ανάπτυξη.
Οτι μπορούν ανέμελα να κυκλοφορούν χωρίς γραβάτες στην Ευρώπη, να μαγνητοφωνούν τους υπουργούς στις συνεδριάσεις και να συναντώνται με πρώην προέδρους των ΗΠΑ χωρίς μεταφραστές, αν και τα αγγλικά τους ήταν επιπέδου Lower.
Να πιστεύουν ότι ατιμωρητί θα μπορούσαν να προσκαλούν στην Ελλάδα πρόσφυγες πολέμου και μετανάστες για να τους στέλνουν συστημένους στη Βόρεια Ευρώπη.
Να μιλούν για δημοκρατία, πλουραλισμό και ελευθεροτυπία και στην πραγματικότητα να στήνουν αυταρχικό καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας τα ενοχλητικά κανάλια και κατασκευάζοντας τη δική τους αριστερή διαπλοκή.
Να είναι βέβαιοι ότι θα πείσουν την κοινή γνώμη για την ακεραιότητά τους βάζοντας καναλάρχες να κοιμηθούν σε ράντζα, προωθώντας με εικονικές εγγυητικές τους δικούς τους αχυράνθρωπους και μετατρέποντας τους δημοσιογράφους σε εξιλαστήρια θύματα.
Να υπόσχονται επαναστάσεις στη ζωή των Ελλήνων, ποντάροντας στους τραμπουκισμούς Πολάκη, στις τερατολογίες Κατρούγκαλου και στις αριστερές αμπελοφιλοσοφίες Φίλη.
Μπορεί να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι όλους για πολύ καιρό, έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν.
Η κυβέρνηση των καβαλημένων καλαμιών κλείνει μόλις έναν χρόνο –αλλά η φθορά της είναι ήδη μεγαλύτερη από μιας κυβέρνησης που ολοκληρώνει τη θητεία της.
Η απογοήτευση του κόσμου θα πέσει πάνω τους σαν χιονοστιβάδα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
