Η επιρροή του όσον αφορά τη λογοτεχνία είναι αναμφίβολη, όπως επίσης και το θάρρος, το κουράγιο του και βεβαίως το σπουδαίο πνεύμα του, χάρη στα οποία έγινε σημείο αναφοράς για την κοινότητα των ομοφυλοφίλων τα επόμενα χρόνια (έως το 1967 η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στη Βρετανία).
Κι αυτό γιατί κατηγορήθηκε για σοδομισμό και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια κάθειρξη στις βασιλικές φυλακές του Ρέντινγκ το 1895. Καθώς εξέτινε τους τελευταίους μήνες της ποινής του, ο λογοτέχνης Οσκαρ Ουάιλντ, ένας «…άνθρωπος που βρισκόταν σε συμβολική σχέση με την τέχνη και την κουλτούρα της εποχής» του, συνέθεσε αυτό που έμελλε να γίνει το «De Profundis», μια σειρά επιστολών που απηύθυνε στον εραστή του, Λόρδο Αλφρεντ Ντάγκλας. Ο πολιτιστικός οργανισμός Artangel διοργανώνει σε αυτήν ακριβώς τη φυλακή του Ρέντινγκ, όπου ο Ουάιλντ συνέθεσε την απολογία του, μια έκθεση με έργα εικαστικών όπως η Ναν Γκόλντιν, η Μαρλέν Ντιμάς, ο Στιβ Μακ Κουίν.
Οι καλλιτέχνες εμπνέονται από την αδικία, το μίσος, τον περιορισμό και την καταστολή που υφίστανται οι άνθρωποι εξαιτίας των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Για παράδειγμα, η Ντιμάς ζωγραφίζει τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, ενώ η Γκόλντιν απαθανατίζει την ανθηρή, αλλά έντονα βαλλόμενη γκέι κοινότητα της Ουκρανίας σε ένα φωτογραφικό installation (φωτό). Ανδρες που έζησαν ή ζουν ακόμη και σήμερα «the love that dare not speak its name», όπως έλεγε κάποτε ο Ουάιλντ στο δικαστήριο.
Παράλληλα, συγγραφείς όπως η Αν Κάρσον και ο Ai Weiwei έχουν γράψει επιστολές σχετικά με την κρατική καταστολή της σεξουαλικότητας, ενώ προσωπικότητες όπως ο Ρέιφ Φάινς ή η Πάτι Σμιθ θα διαβάζουν αποσπάσματα από το «De Profundis», ενδεχομένως και το εξής: «Το να λυπάσαι για τις ίδιες σου τις εμπειρίες είναι σαν να διακόπτεις την ίδια σου την εξέλιξη. Δεν είναι χειρότερο από το ν’ αρνείσαι την ίδια σου την ψυχή».
«Inside: Artists and Writers in Reading Prison»: φυλακή του Ρέντινγκ, έως τις 30/10.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
