Στέγαση – σίτιση η μεγάλη«βόμβα» του Προσφυγικού

Εκτός από τους περίπου 12.000 πρόσφυγες που στεγάζονται σε διαμερίσματα, ξενοδοχεία ή μαζί με οικογένειες, μέσω προγραμμάτων της Υπατης Αρμοστείας και της Solidarity Now, οι υπόλοιποι παραμένουν σε καταυλισμούς. Ακόμη και ο Ελαιώνας, το «Χίλτον των δομών», φιλοξενεί περισσότερους από 2.000 πρόσφυγες (ενώ στα αρχικά σχέδια του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής ήταν οι μικρές δομές που αποτρέπουν την γκετοποίηση) και βρίσκεται στη μέση του πουθενά.

Το Συντονιστικό Οργανο για το Προσφυγικό αναφέρει στο «Βήμα» ότι «οι δομές φιλοξενίας είναι στις παρυφές των πόλεων», ότι «η γκετοποίηση δεν κρίνεται από το αν οι πρόσφυγες διαμένουν σε δομές ή σε διαμερίσματα» και ότι «η ένταξη θα εξασφαλιστεί μέσω της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων».

Και όμως η Ελλάδα δεν χρειάζεται να εφεύρει την πυρίτιδα! Υπάρχουν διεθνείς πρακτικές, δοκιμασμένες επί χρόνια σε άλλες χώρες υποδοχής προσφύγων, οι οποίες εξασφαλίζουν τόσο την αξιοπρεπή διαβίωση των προσφύγων όσο και την ένταξή τους στην τοπική κοινωνία, καθώς και την αποφυγή αδιαφανών διαδικασιών στη στέγαση και στη σίτισή τους.

Οκτώ μήνες μετά το κλείσιμο των συνόρων και τον «εγκλωβισμό» των προσφύγων στην Ελλάδα, η κυβέρνηση συνεχίζει να αναθέτει συμβόλαια για την κατασκευή δομών φιλοξενίας που, στην καλύτερη περίπτωση, έχουν κοντέινερ. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, όμως, οι χώροι αυτοί είναι «δομές έκτακτης ανάγκης». Ηδη η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε σταματήσει την κατασκευή τέτοιων δομών και να είχε περάσει στη στέγαση των προσφύγων σε διαμερίσματα, κάτι που θα εξασφάλιζε, μεταξύ άλλων, ότι τα χρήματα για τη στέγασή τους θα διαχέονταν σε πολλούς ιδιοκτήτες ανοίκιαστων κατοικιών και δεν θα υπήρχε κανένας κίνδυνος να καταλήξουν σε ημέτερους εργολάβους.

Η σίτιση είναι άλλη μια πονεμένη ιστορία. Οι πρόσφυγες συνεχίζουν να τρώνε τις μερίδες που τους μοιράζουν τρεις φορές την ημέρα οι εταιρείες κέιτερινγκ, πράγμα που τους αφαιρεί κάθε αίσθημα ελέγχου της ζωής τους, αλλά, κυρίως, διοχετεύει τα χρήματα σε επιλεγμένες εταιρείες και όχι στην τοπική κοινωνία, όπως είχε εξαγγελθεί αρχικά.

Ακόμη και στην Αφρική (π.χ. μέσω του World Food Programme του ΟΗΕ), οι πρόσφυγες λαμβάνουν κουπόνια φαγητού σε κάρτα κινητής τηλεφωνίας με τα οποία μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα στα συνεργαζόμενα καταστήματα και να παρασκευάσουν οι ίδιοι το φαγητό τους. Η πρόσκληση για συνεργαζόμενα καταστήματα είναι ανοιχτή και δεν αποκλείεται κανένας ενδιαφερόμενος καταστηματάρχης.

Η ειρωνεία είναι ότι, παρά τις ρατσιστικές-ξενοφοβικές διαμαρτυρίες συλλόγων γονέων σχολείων του Ωραιοκάστρου που σιγοντάρονται από τον δήμαρχο Αστέριο Γαβότση και βασίζονται σε υγειονομικές ανησυχίες, η υγεία των προσφυγόπουλων είναι σε καλύτερη κατάσταση από τη στέγαση και τη σίτισή τους!

Ο Απόστολος Βεΐζης, υπεύθυνος προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, εξηγεί στο «Βήμα» ότι τα προσφυγόπουλα στους καταυλισμούς (και στην Ειδομένη) έχουν εμβολιαστεί για ιλαρά, παρωτίτιδα και ερυθρά και ότι αναμένονται εμβόλια από τη Unicef προκειμένου να ενταχθούν τα παιδιά των προσφύγων στον τακτικό εμβολιασμό όπως τα ελληνόπουλα. «Αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, τα προσφυγόπουλα δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία» λέει κατηγορηματικά.

«Σε γενικές γραμμές, η εικόνα της υγείας των παιδιών των προσφύγων είναι καλή» αναφέρει στο «Βήμα» ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης. Ειδικότερα για τη δομή φιλοξενίας στο Ωραιόκαστρο, «υπάρχει μόνιμη ιατρική φροντίδα καθημερινά και παιδίατρος έξι ημέρες την εβδομάδα. Η δομή είχε προβλήματα με το νερό, αλλά καταφέραμε να συνδεθεί με το δίκτυο, και με το άδειασμα των βόθρων, κάτι που επίσης λύθηκε». Καταλήγει ότι «ένα κρούσμα ασθένειας μπορεί να παρουσιαστεί παντού, καθώς έχουμε ελληνάκια μη εμβολιασμένα λόγω μόδας ή μη πρόσβασης στις υπηρεσίες Υγείας».