Ο υιός Ιωάννης-Βλαδίμηρος Καλογρίτσας κλείστηκε στο «μπούνκερ» της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και απέκτησε τη δεύτερη τηλεοπτική άδεια έναντι τιμήματος 52,6 εκατομμυρίων ευρώ.
Ο πατέρας Χρήστος Καλογρίτσας, στη συνέχεια, ανέλαβε αυτοπροσώπως τις δύσκολες διαπραγματεύσεις για συνεργασία με παλιούς καναλάρχες που έμειναν χωρίς άδεια, ξεκινώντας από τον Δημήτρη Κοντομηνά και τον Alpha.
Ομως η οικογένεια Καλογρίτσα καταδιώκεται από το πνεύμα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος ακόμη και από το Λονδίνο, όπου παρευρέθηκε στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας 80 κρατών, δεν έχασε την ευκαιρία να «θάψει» τον κουμπάρο του. «Δεν πιστεύω ότι έχει τα 50 εκατομμύρια ο Καλογρίτσας. Πού να τα έχει;» διερωτήθηκε. Επιπλέον, έθεσε ζήτημα ασυμβίβαστου των ιδιοτήτων καναλάρχη και εργολάβου και προέβλεψε ότι μετά τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» των υπερθεματιστών «άλλοι θα πάρουν τις άδειες τελικά».
Ο κ. Καμμένος, ο οποίος σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό του Δημήτρη Βίτσα «κάτι ξέρει», συντηρεί με επίμονο τρόπο τις φήμες που έχουν κατακλύσει την πιάτσα.
Οτι, δηλαδή, ο γνωστός εργολάβος περιμένει να εισπράξει προκαταβολές από δημόσια έργα προκειμένου να ανταποκριθεί στο οικονομικό βάρος της απόκτησης μιας τηλεοπτικής άδειας. Ερωτήματα προκαλούνται και από το γεγονός ότι η εγγυητική επιστολή την οποία κατέθεσε ο Γιάννης Καλογρίτσας για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τις άδειες εκδόθηκε από την Τράπεζα Αττικής, την τράπεζα που προσπαθεί να θέσει υπό τον έλεγχό του ο ΣΥΡΙΖΑ, και στην οποία ο Χρήστος Καλογρίτσας οφείλει 45 εκατομμύρια ευρώ –συν 55 εκατομμύρια ευρώ που χρωστάει σε άλλες τράπεζες, εκ των οποίων τα περισσότερα στην Πειραιώς.
Τις φήμες πυροδοτεί ο μεγάλος θόρυβος γύρω από έργα που έχει αναλάβει ο κ. Καλογρίτσας, όχι μόνο τα πρόσφατα, καθώς ο εργολάβος κουβαλάει σκιές από το παρελθόν.
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η επικράτηση, μέσα σε δύο μήνες, του ομίλου Καλογρίτσα και στους τρεις διαγωνισμούς (από τους οκτώ συνολικά) για αντίστοιχα τμήματα του οδικού άξονα Πάτρα – Πύργος.
Το έργο προκηρύχθηκε τον Οκτώβριο του 2014, τον Μάρτιο του επόμενου έτους ο Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος είχε την αρμοδιότητα μέχρι να ορκιστεί ο Χρήστος Σπίρτζης υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, ακύρωσε και επαναδημοπράτησε το έργο. Στη συνέχεια ο κ. Σπίρτζης το τεμάχισε σε οκτώ κομμάτια δηλώνοντας ότι «η πολιτική βούληση της κυβέρνησης και του υπουργείου είναι να σταματήσει η συσσώρευση των έργων σε λίγους».
Το έργο άρχισε να δημοπρατείται, παρότι εκκρεμεί η έγκριση του φακέλου μεγάλου έργου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ έφτασε στη Βουλή η «σαλαμοποίησή» του (με ερωτήσεις του βουλευτή του ΠαΣοΚ Γιάννη Κουτσούκου), καθώς πρόκειται περί πρακτικής που είχε εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, έπειτα από σφοδρότατες αντιδράσεις των Βρυξελλών.
Η Κομισιόν είχε αντιδράσει διότι μια «σαλαμοποιημένη» εργολαβία ακυρώνει τις οικονομίες κλίμακος που έχει ένα ενιαίο έργο και οδηγεί σε αύξηση του κόστους. Η εταιρεία του κ. Καλογρίτσα έδωσε εκπτώσεις που ξεπερνούν το 50% και προκάλεσαν σάλο στην κατασκευαστική αγορά, αλλά ο κ. Σπίρτζης, που είναι και νονός του εγγονού του κ. Καλογρίτσα, έριξε τις ευθύνες στο «παλαιό σύστημα, στο τρίγωνο τραπεζών, οικονομικού συστήματος, ΜΜΕ και πολιτικού συστήματος», που τον χτυπάει από την εποχή που ήταν συνδικαλιστής.
Εν αναμονή της δημοπράτησης των υπόλοιπων τμημάτων του άξονα Πάτρα – Πύργος, οι διάδρομοι του υπουργείου Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων έχουν βουίξει για την εμπλοκή στην υπογραφή των συμβάσεων με την εταιρεία του κ. Καλογρίτσα. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Γενική Γραμματεία Υποδομών, η οποία πιέζεται να επισπεύσει, δεν καταφέρνει να βρει έναν νομότυπο τρόπο καθώς δεν έχουν ζητηθεί προεγκρίσεις από τη Διαχειριστική Αρχή ενώ λείπει και η έγκριση της Κομισιόν.
«Πραγματικό σκάνδαλο» χαρακτηρίζουν παράγοντες της αγοράς τη συμπληρωματική εργολαβία, ύψους 12,8 εκατομμυρίων ευρώ, στην εταιρεία Τοξότης, για την κατασκευή και αναβάθμιση του οδικού άξονα Καλλονής – Σιγρίου, στη Λέσβο, και η οποία εγκρίθηκε από το υπουργείο Υποδομών στις 4 Αυγούστου, λίγες ημέρες πριν από τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Για το ζήτημα αυτό, βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή και ρωτούν γιατί δεν έγινε νέος, ανοιχτός διαγωνισμός –«τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο», τονίζουν –και γιατί δεν ζητήθηκε η γνώμη της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων «αλλά μόνο η γνώμη του διορισμένου από τον κ. Σπίρτζη κ. Κοτσώνη και του συμβουλίου που προΐσταται».
Σύμφωνα με την εισήγηση αυτή, η σύναψη συμπληρωματικής σύμβασης κρίθηκε αναγκαία επειδή αποκαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα που προέρχονται από το απολιθωμένο δάσος του νησιού και δεν είχαν αποτυπωθεί στην περιβαλλοντική μελέτη του έργου. Η μελέτη που παρέβλεψε τα απολιθώματα είχε γίνει από γνωστό μελετητικό γραφείο, στο οποίο τότε διευθυντής συγκοινωνιακών έργων ήταν ο νυν γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας
Ηλίας Ξανθάκος.
Πώς το κόστος κατασκευής ανέβηκε από τα 10 στα 264 εκατ. ευρώ Μία ακόμη υπόθεση που συζητείται ευρέως είναι η δικαστική περιπέτεια του κ. Καλογρίτσα με τη Θέμιδα Κατασκευαστική. Πρόκειται για μια υπόθεση που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 με την ανάθεση στην εταιρεία Χ. Καλογρίτσας ΑΕ της κατασκευής του Εφετείου Αθηνών, έργο προϋπολογισμού 10 εκατομμυρίων ευρώ (τότε ήταν δραχμές).
Το έργο ξεκίνησε αλλά σύντομα ο προϋπολογισμός εξαντλήθηκε. Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Γιαννόπουλος, για τον οποίο κατήγγειλαν τότε ότι χρηματοδότης των εκλογικών του κέντρων ήταν ο κ. Καλογρίτσας –γι’ αυτό ο κ. Σπίρτζης είπε στη Βουλή «εγώ με τον γιο Καλογρίτσα έχω σχέση. Για τον πατέρα να ρωτήσετε τα στελέχη του ΠαΣοΚ που είχαν φιλικότατες σχέσεις είχαν μαζί του επί δεκαετίες» -, έσπευσε να αλλάξει τον νόμο που απαγόρευε τις υπερβάσεις πάνω από 50% στις συμβάσεις δημοσίων έργων. Με τον νόμο 2623/98 έδωσε τη δυνατότητα ανακοστολόγησης του έργου και το κόστος του έργου εκτοξεύτηκε στα 264 εκατομμύρια ευρώ.
Ο κ. Καλογρίτσας, εφαρμόζοντας μια συνηθισμένη τακτική, υποθήκευσε το έργο στην Τράπεζα Κύπρου, η οποία εξοφλούσε τους λογαριασμούς του και στη συνέχεια απαιτούσε τα χρήματα από το Δημόσιο. Οταν τελείωσε το έργο άρχισε μια σειρά συμπληρωματικών συμβάσεων (για το κυλικείο, την καθαριότητα, τη συντήρηση του κτιρίου, κ.ά.), άγνωστου συνολικού ύψους, τις οποίες ο κ. Καλογρίτσας αποτίμησε στα 250 εκατομμύρια ευρώ στην αγωγή που έκανε η Τράπεζα Κύπρου (της οποίας τα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα έχουν περιέλθει στην Τράπεζα Πειραιώς) για περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ κατά του Δημοσίου όταν η κυβέρνηση της ΝΔ αρνήθηκε να πληρώσει.
Η Θέμις Κατασκευαστική κατέθεσε ανταγωγή κατά της τράπεζας και κατά της εταιρείας Καλογρίτσα. Οταν εκδικάστηκαν οι υποθέσεις σχεδόν ταυτόχρονα, η απαίτηση του μεγαλοεργολάβου απερρίφθη εξ ολοκλήρου, ομοίως και η απαίτηση της τράπεζας, η οποία υποχρεώθηκε να επιστρέψει στο Δημόσιο επιπλέον 25 εκατομμύρια ευρώ. Το 2014 η τράπεζα πρότεινε συμβιβασμό με καταβολή 60 εκατομμυρίων ευρώ, τότε όμως είχαν «παγώσει» όλα εν αναμονή των εκλογών. Η υπόθεση εκκρεμεί ακόμη στον Αρειο Πάγο.
Φορολογικός έλεγχος Βαριά σκιά ρίχνει και ο έλεγχος του Κέντρου Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου σε λογαριασμούς της οικογένειας. Ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» θα δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που περιβάλλουν τον κ. Καλογρίτσα, ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες όμως αναδεικνύει μια προβληματική εικόνα που αφορά πρωτίστως την κυβέρνηση.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
