Λέγεται ότι όλοι σχεδόν οι Ελληνες κρύβουμε μέσα μας χαρακτήρες πολύ ισχυρούς, τους οποίους εμφανίζουμε στον καθ’ ημέραν βίον κατά τρόπον ενοχλητικόν για τους άλλους. Κατ’ όναρ… «στρατηγοί», «δήμαρχοι», «χωροφύλακες», είτε ακόμη και… θυρωροί σε γήπεδα, ευκαιρίας δοθείσης εξουσία χρώμεθα.
Τα τελευταία χρόνια, τείνει να γίνει του συρμού και η δικαστική εξουσία. Γίνεται χρήση επικίνδυνη ακόμη και του πλέον ευαίσθητου από τα θεσμικά λειτουργήματα. Σε υπουργεία, οργανισμούς, ακόμη και στο Κοινοβούλιο, συγκροτούνται ποικιλώνυμες επιτροπές από κατά κανόνα ασχέτους που διεκδικούν ρόλο εκπροσώπου της Θέμιδος.
Αυτά τα καραγκιοζιλίκια θα ήταν απλώς διασκεδαστικά αν δεν ήταν επικίνδυνα για την κοινωνία.
Ακόμη χειρότερα είναι τα φαινόμενα αυτά όταν ο ρόλος του δικαστή έχει κομματική προέλευση. Κατά καιρούς εμφανίζονται επιτροπές οι οποίες αναλαμβάνουν λ.χ. να διερευνήσουν υποψίες σκανδάλων για να καταλήξουν σε μεταξύ τους εντελώς συγκρουόμενες θέσεις.
Αχρηστες αυτές οι διερευνήσεις σκανδάλων, πραγματικών ή κατασκευαζομένων, ευτυχώς δίνουν την ευκαιρία να επισημανθεί μία διαχρονική αλήθεια. Οτι αυτό που αποκαλείται διαπλεκόμενα συμφέροντα απαιτεί τη συνέργεια της πολιτικής εξουσίας.
Ο καθ’ ημέραν πολιτικός βίος διδάσκει ότι διαπλεκόμενα συμφέροντα δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αν στο κομπολόι της ανομίας δεν μετείχαν πρωτίστως φορείς της πολιτικής εξουσίας.
Εξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
