Παραμένει… Ιστορία το Μινιόν

Το Μινιόν, ο μύθος του αθηναϊκού λιανεμπορίου, δεν προβλέπεται να ανασυγκροτηθεί προτού η ελληνική αγορά βγει από την κρίση, αν η ζήτηση δεν ανακάμψει και η ανάπτυξη δεν επιστρέψει με ισχυρούς ρυθμούς.

Πηγές του ομίλου Κουτσολιούτσου που είναι σε θέση να γνωρίζουν μιλώντας προς «Το Βήμα» έλεγαν ότι «δεν προβλέπεται να «τρέξει» η ανοικοδόμηση του Μινιόν προτού περάσουν ακόμη τρία-τέσσερα χρόνια», ενώ άλλες πηγές τόνιζαν πως «το εγχείρημα της αναδημιουργίας του ιστορικού πολυκαταστήματος απαιτεί πάρα πολλά κεφάλαια, ενώ παράλληλα η σημερινή οικοδομή έχει επιπλέον στατικά προβλήματα και χρειάζονται σημαντικά κεφάλαια για την ενίσχυσή της».

Δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία παραμένει σε ύφεση –έστω κι αν σύμφωνα με εκδοχή των εξελίξεων που εκφράζεται από την κυβέρνηση το δεύτερο εξάμηνο η οικονομία θα έχει θετικό πρόσημο -, για όγδοη χρονιά στη διάρκεια των τελευταίων εννέα χρόνων, ο τομέας της λιανικής πώλησης –και ιδιαίτερα οι κλάδοι εκτός των τροφίμων –έχει δεχθεί το πιο ισχυρό πλήγμα.

Η καταναλωτική ζήτηση χρόνο με τον χρόνο πέφτει και πολλές και μεγάλες εμπορικές εταιρείες έχουν συρρικνώσει την παρουσία τους στον απολύτως απαραίτητο αριθμό καταστημάτων.

Παράλληλα η περιοχή της Ομόνοιας έχει υποβαθμιστεί σημαντικά και μόνο την τελευταία διετία γίνονται προσπάθειες αναβάθμισής της. Αλλά ακόμη είναι στην αρχή.

Το πεζοδρόμιο στο οποία βρίσκεται το «κουφάρι» του άλλοτε Μινιόν ήταν τη δεκαετία του 1990 το πιο πολυσύχναστο σημείο της Ελλάδας, σύμφωνα με τις τότε μετρήσεις, ενώ σήμερα οι περαστικοί το αποφεύγουν για ευνόητους λόγους.

Από την άλλη πλευρά, ήδη στην περιοχή λειτουργούν δύο πολυκαταστήματα –το Notos Galleries, στη γωνία Σταδίου και Αιόλου, και το Hondos Center επί της πλατείας –και η απόδοσή τους δεν θυμίζει σε τίποτε την προ της κρίσης κατάσταση.

Κανένας σχεδιασμός

Από την άλλη πλευρά, ο όμιλος Κουτσολιούτσου ήδη έχει ισχυρή παρουσία στην εμπορική αγορά μέσω του ελέγχου των Attica –τρία από τα οποία βρίσκονται στην Αττική και δύο στη Θεσσαλονίκη –και ως εκ τούτου, λένε πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, στην παρούσα φάση δεν υπάρχει κανένας λόγος επιπλέον εμπλοκής του ομίλου σε μια αγορά η οποία δεν εμφανίζει όχι μόνο θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά ούτε καν σημάδια σταθεροποίησης. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός.

Οπως είναι γνωστό, το ιστορικό πολυκατάστημα έκλεισε το 1998, μόλις επτά χρόνια από την επαναπόκτησή του από τον τότε Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) από τον Ιωάννη Γεωργακά, ιδρυτή του Μινιόν, τον Λύσανδρο Ησαϊάδη, ως τότε σημαντικό παράγοντα της αγοράς των ηλεκτρικών συσκευών, και τον Νίκο Βερνίκο.

Εναν χρόνο αργότερα ο Γεωργακάς αποχωρεί πουλώντας τις μετοχές του στους άλλους δύο συνεταίρους του και το 1996 αποχωρεί και ο Βερνίκος πουλώντας στον Ησαϊάδη τις μετοχές του. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν περίπου δραματικά.

Η δεκαετία του 1990 ήταν η πρώτη από περίπου δύο δεκαετίες ανάπτυξης, η καταναλωτική ζήτηση ανέβαινε στα ύψη, νέες ξένες αλυσίδες ή συνεργασίες ελλήνων και ξένων εμπορικών ομίλων ανακοινώνονταν «κάθε τρεις και λίγο».Η ελληνική αγορά ζούσε στον καταναλωτικό της οίστρο. Σε αυτή την περίοδο δεν ήταν όμως όλοι τυχεροί. Το Μινιόν και ο Ησαϊάδης ήταν απ’ αυτούς.

Η τελευταία προσπάθεια να «εγκλιματιστεί» το Μινιόν στα νέα δεδομένα ήταν η συνεργασία του με τη γαλλική Galleries Lafayette, αλλά απέτυχε.

Ο Ησαϊάδης βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν κυκεώνα προβλημάτων, απλήρωτους προμηθευτές (είχαν στα χέρια τους μεταχρονολογημένες επιταγές), «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» από ορισμένους ανταγωνιστές του, εμπλοκές με την… ασφάλεια για τον τρόπο αντιμετώπισης των πελατών που έκλεβαν, κατάρρευση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας στην αγορά των ηλεκτρικών συσκευών (οι Ιάπωνες του πήραν την αντιπρoσωπεία της Sharp), τους εργαζομένους άλλοτε μαζί του και άλλοτε απέναντί του και φυσικά χωρίς κεφάλαια.

Οι απελπισμένες προσπάθειες που κατέβαλε για να ενταχθεί στο τότε άρθρο 44 του Πτωχευτικού Κώδικα απέτυχαν γιατί απέναντί του ήταν ακόμη και ο ιδρυτής του πολυκαταστήματος, ο Γεωργακάς, ο οποίος απεβίωσε το 2002. Η τύχη του πολυκαταστήματος ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη. Αντεξε δύο χρόνια, έχασε την προσωπική του περιουσία, έχασε το Μινιόν και χάθηκε και ο ίδιος από το προσκήνιο. Εκτοτε το κτίριο –το οποίο ανήκε ως τότε σε 35 ιδιοκτήτες –ερείπωσε και λίγο αργότερα βρέθηκε στα χέρια της Elmec Sports.

Αγοράζοντας ο όμιλος Κουτσολιούτσου την Elmec βρέθηκε και ιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος, το οποίο ως τώρα τουλάχιστον δεν αξιοποίησε, αλλά λόγω του σημείου στο οποίο βρίσκεται και της ιστορικότητας της επωνυμίας και του κτιρίου προσβλέπει στην αναδημιουργία του, αλλά όταν οι ημέρες της ανάπτυξης θα είναι… «παχιές».