Τάνια Τσανακλίδου: «Καλοδέχτηκα τα άσπρα μου μαλλιά»

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν… κάτι, που «γράφουν». Και εν προκειμένω, μια που αναφερόμαστε σε καλλιτέχνες, γράφουν στην ψυχή του κοινού. Από αυτές τις περιπτώσεις που γράφουν με έναν μαγικό τρόπο είναι (και) η Τάνια Τσανακλίδου. Ερμηνεύτρια και ηθοποιός ή ηθοποιός και ερμηνεύτρια, έχει κατορθώσει στη διαδρομή της να «χτίσει» ένα κοινό που την ακολουθεί πιστά αλλά και ένα κοινό που κατορθώνει να το ανανεώνει. Και αυτό από μια προσωπικότητα που δεν θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις mainstream. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις καλλιτεχνικές της επιλογές αλλά και στις προσωπικές της. Κράτησε και κρατά μια σταθερή πορεία όπως εκείνη κρίνει, νιώθει και αισθάνεται.

Αύριο βράδυ στη σκηνή του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού θα ενώσει τις δύο μεγάλες της αγάπες, το τραγούδι και το θέατρο, όπως επαληθεύει άλλωστε στη συνέντευξή της στο «Βήμα της Κυριακής». «Μουσική για το θέατρο, δύο αγάπες μου μαζί, καθώς και μνήμες και στιγμές παραστάσεων που με επηρέασαν και με άλλαξαν». Δύο αγάπες που πάνω-κάτω την επηρέασαν από την ηλικία των δέκα ετών. Οταν από περιέργεια θέλησε να διεκδικήσει έναν ρόλο σε παιδικό θέατρο, ενώ λίγο μετά συμμετέχει στο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» από τον θίασο Μυράτ – Ζουμπουλάκη. Κάπου εκεί το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Γράφεται στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, σπουδάζει Αρχαιολογία, ασχολείται με τον χορό, συμμετέχει σε παραστάσεις αρχαίου δράματος. Στα 21 της χρόνια από τη Θεσσαλονίκη «κατεβαίνει» στην Αθήνα, τραγουδά στην μπουάτ «Λήδρα» με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, συμμετείχε στον δίσκο «Θητεία», παίρνει μέρος σε τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις και φυσικά τραγουδά.

Μισός αιώνας παρουσίας στη σκηνή δεν είναι λίγος, αλλά η Τάνια Τσανακλίδου είναι από τους καλλιτέχνες των παύσεων. Από τα πρώτα της βήματα ως σήμερα η Τάνια Τσανακλίδου δεν έχει αναλωθεί σε πάρα πολλά. Οπως, π.χ., το τελευταίο διάστημα έχει αποτραβηχθεί από τη δισκογραφία. Σημεία των καιρών ή προσωπική επιλογή; «Θεωρώ απολύτως φυσικό μεγαλώνοντας κανείς να γίνεται περισσότερο επιλεκτικός και πιο μοναχικός. Ενιωσα κάποια στιγμή στη ζωή μου ότι είχα πιο μεγάλη ανάγκη τη σιωπή από τη φασαρία». Σιωπή όμως που δεν την απομάκρυνε από το θυμικό του κοινού. Αντιθέτως, αυτή την επαφή δεν την έχασε, μόνο που δεν έχει να δώσει συνταγή. «Μπορώ να σας μιλήσω μόνο για μένα, δεν μπορώ να δώσω συνταγή. Αλλωστε δεν είμαι μια «κανονική περίπτωση». Εγώ λοιπόν κατήργησα όλες τις «συμβάσεις» και έκανα πάντα ή σχεδόν πάντα αυτό που επιθυμούσα αδιαφορώντας για τα κόστη. Ακολούθησα μια πορεία μοναχική στην καριέρα μου και τελικά μου βγήκε σε καλό».

«Δεν είμαι μια «κανονική» περίπτωση». Και ποιος είναι αλλά και ποιος –όταν μάλιστα είναι δημόσιο πρόσωπο –το στηρίζει με τις πράξεις του; Πολλοί έχουν διαπιστώσει την αλλαγή στην εμφάνισή της. Η ίδια το λέει με… ανάποδο τρόπο. «Εκανα ακριβώς το αντίθετο! Αντί να αλλάζω τη φυσική μου εμφάνιση, της επέτρεψα να φανερωθεί και καλοδέχτηκα τα άσπρα μου μαλλιά, όπως και όλες τις άλλες αλλαγές που φέρνει ο χρόνος. Συμφιλιώθηκα με την ηλικία μου νιώθοντας ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντανή και ευτυχώς γερή». Αν και κάτι τη φοβίζει: «Η νοητική και σωματική ανημπόρια που φέρνουν τα γεράματα, με φοβίζουν οι άνθρωποι όταν γίνονται αγέλη, με φοβίζει και ο εαυτός μου καμιά φορά με τη σκληρότητά του».

Στη διαδρομή της η Τάνια Τσανακλίδου έχει τραγουδήσει για την αγάπη, τον έρωτα. Φύσει ζωντανός άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να μην τα περιγράφει ορθά και κοφτά και ο καθένας μας κρατά ό,τι θέλει. «Τι είναι ο έρωτας; Κοσμογονία, αναταραχή, έκσταση και ζωή εκτός ορίων. Τι είναι ζωή; Ανάσα και ταξίδι. Περιπετειώδης ορειβασία και ταυτόχρονα μόχθος, γνώση και ελπίδα». Δύο ορισμοί για δύο «χημικές ενώσεις» που την έχουν σημαδέψει. «Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα κέρδισα –και πιο πολύ για όσα μου χαρίστηκαν. Ακόμη και για αυτή την ευγενική λύπη των αποχωρισμών».

Η Τάνια Τσανακλίδου δεν φαίνεται να αδιαφορεί για την πολιτική αλλά η σχέση της με τα κόμματα και τους αντιπροσώπους τους είναι αντιστρόφως ανάλογη. «Από τα κόμματα και από τους εκπροσώπους τους έχω πάρει διαζύγιο. Κανένας τους δεν τίμησε την ψήφο του λαού, ως όφειλε, λέγοντας αλήθειες και παρακάμπτοντας το κομματικό του συμφέρον. Θα μου πείτε βέβαια το αυτονόητο: Οποιος λέει αλήθειες καταδικάζεται στο πυρ το εξώτερο από αυτή τη διεφθαρμένη κοινωνία που συνηθίσαμε να ανεχόμαστε και να αναπαράγουμε συνεχώς με τις καθημερινές μας επιλογές».

Δεν κάνει σχέδια για το μέλλον έχοντας οδηγό την εξής ατάκα: «Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμένα. Αφήνομαι στην έμπνευση της ζωής». Για την Τάνια Τσανακλίδου «το ταξίδι είναι πάντα ταξίδι. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα και συνεχίζω να το χαίρομαι γιατί πάντα έχει και κάτι καινούργιο να μου μάθει. Είμαι φιλομαθής, τι να κάνουμε;».