Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα σκύψουν με τη μέγιστη δυνατή απορία όταν φτάσει η ώρα να μελετήσουν αυτό που συνέβη τις τελευταίες τρεις ημέρες στην πτωχευμένη, καταστραμμένη Ελλάδα. Κι αυτό όχι για το αποτέλεσμα του διαβόητου πλέον διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών, στο οποίο και θα αποδώσουν πιθανότατα πιο μικρή σημασία σε σχέση με όλα όσα συνέβησαν – κακώς βέβαια, καθώς σηματοδοτεί την αρχή μιας ακόμα πιο βαθιάς παρακμής…
Εκείνο που θα μοιάζει στα μάτια τους απίστευτο και θα αγωνιούν να το κατανοήσουν θα είναι το πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά τα αδιανόητα γενικά και, πολύ περισσότερο, σε μία χώρα που ακροβατεί πλέον στα όρια του θανάτου της.
Η εξευτελιστική αυτή διαδικασία ξεπέρασε κάθε όριο στο που μπορεί να φτάσει ένας πάτος: από πλευράς δημοκρατίας, από πλευράς συνταγματικής νομιμότητας, από πλευράς πολιτικής κοροιδίας – ειδικά το τελευταίο, με μια «αριστερή κυβέρνηση» η οποία θέτει το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης στην πιο άγρια πλειοδοσία τύπου φαρ – ουέστ, όπου ο μόνος νόμος είναι το πιο μεγάλο πορτοφόλι και τίποτε άλλο. Μια διαδικασία που μόνο και μόνο γι αυτό, αν την είχε κάνει οποιοσδήποτε άλλος, θα τον είχαν σταυρώσει αυτοί που τώρα την επέβαλλαν.
Η Ελλάδα καταρρέει και αυτοί στήνουν ένα πανηγύρι που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στην ιστορία του, δυτικού, τουλάχιστον, κόσμου. Πανηγύρι που δεν έχει πια λόγια κανείς να το περιγράψει. Και που το μόνο που πετυχαίνει, είναι να ακτινογραφήσει την απόλυτη παρακμή την οποία βιώνει αυτός ο τόπος στην έσχατη εκδοχή της.
Ισως όμως, τελικά, οι ιστορικοί του μέλλοντος, όσο κι αν δυσκολευτούν, να μπορούν να το δουν πάντως πιο καθαρά από εμάς όλο αυτό το αίσχος και την πολλαπλά απαξιωτική σημειολογία του.
Κι ίσως δουν ότι η πιο σοβαρή στιγμή όλου αυτού του αίσχους εν ώρα κατάρρευσης ήταν η εμφάνιση, η πιο ταιριαστή απ’ όλες, της Ελένης Λουκά μπροστά στο κτήριο του όψιμου νέου ελληνικού σοβιέτ των τελευταίων ημερών.
Γιατί είναι προφανές ότι εμείς, δυστυχώς, δεν μπορούμε να το δούμε ούτε αυτό, ούτε πολλά άλλα που εσχάτως συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Είμαστε πια για τα καλά βυθισμένοι στην τρέλα.
Μια τρέλα που γεννά τέρατα και εφιάλτες…
