Ο κλάδος της ωρολογοποιίας στην Ελβετία πίστευε επί σειρά ετών ότι τη μεγαλύτερη απειλή γι’ αυτόν συνιστούν οι συναλλαγματικές ισοτιμίες. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, στις αβεβαιότητες που κατά κανόνα κυριαρχούν στις αγορές συναλλάγματος προστέθηκαν οι γεωπολιτικές αβεβαιότητες και επίσης ο κορεσμός των ασιατικών αγορών.
Η μοναδική ελπίδα ευημερίας για τις ακριβές φίρμες είναι η συνεχιζόμενη συσσώρευση πλούτου στις δυτικές κυρίως οικονομίες, το γεγονός δηλαδή ότι όλο και περισσότεροι ήδη ευκατάστατοι αποκτούν την αγοραστική δύναμη να γίνουν πελάτες τους. Οι λιγότερο ακριβές φίρμες διασώζονται από το αίσθημα «τέλους εποχής» που βιώνει η μεσαία τάξη. Από τη συνειδητοποίηση, δηλαδή, των μεσοαστών ότι φτωχοποιούνται γρήγορα και σταθερά και ως εκ τούτου δεν μπορούν να αναβάλουν την αγορά ενός ρολογιού ποιότητας για αργότερα.
Ορισμένες φορές η συνειδητοποίηση της επερχόμενης επιδείνωσης της οικονομικής θέσης μιας μεγάλης ομάδας καταναλωτών συμπίπτει και με τις συναλλαγματικές συγκυρίες. Οι Βρετανοί, π.χ., όπως μεταδίδει ο απεσταλμένος των «Financial Times» στη Ζυρίχη, μετά την ψήφο υπέρ του Brexit σπεύδουν να αγοράσουν ελβετικά ρολόγια σαν να μην υπάρχει αύριο γι’ αυτούς! Τον Ιούλιο οι ελβετοί ωρολογοποιοί ανακοίνωσαν αύξηση των εξαγωγών τους προς τη Βρετανία που ξεπερνά το 13% συγκριτικά με τις εξαγωγές του αντίστοιχου μήνα πέρυσι. Τον ίδιο μήνα οι εξαγωγές τους προς τη Γαλλία και τη Γερμανία εμφανίστηκαν χαμηλότερες κατά 28% και κατά 24% αντίστοιχα συγκριτικά με τον Ιούλιο του 2015.
Αυτό οι ωρολογοποιοί το αποδίδουν στην πτώση της ισοτιμίας της στερλίνας έναντι του ελβετικού φράγκου μετά την αναπάντεχη ψήφο της 23ης Ιουνίου. Θεωρητικά οι εξαγωγές προς τη Βρετανία θα έπρεπε να μειωθούν εφόσον η υποτιμημένη στερλίνα καθιστά τα ελβετικά ρολόγια ακριβότερα. Ομως οι βρετανοί καταναλωτές, φοβούμενοι ότι η διολίσθηση θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες και χρόνια και ότι εν πάση περιπτώσει μετά τις επόμενες εισαγωγές τα ελβετικά ρολόγια θα ακριβύνουν στις βρετανικές βιτρίνες, επέσπευσαν τις αγορές τους για να εκμεταλλευθούν τις «παλαιές τιμές».
Δεν σκέφθηκαν όμως ανάλογα οι Γάλλοι και οι Γερμανοί. Αυτοί, διαπιστώνοντας ότι οι συναλλαγματικές ισοτιμίες επίσης δεν τους ευνοούν, διότι το τελευταίο χρονικό διάστημα των οικονομικών και γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων το ελβετικό φράγκο έχει αναδειχθεί ένα από τα ασφαλέστερα «ασφαλή καταφύγια» για τους επενδυτές, ανέβαλαν για το μέλλον την αγορά ενός ακριβού ή λιγότερο ακριβού ελβετικού ρολογιού. Την ανέβαλαν διότι εμπιστεύονται το ευρώ και «ποντάρουν» σε μια μελλοντική ανατίμησή του έναντι του ελβετικού φράγκου.
Κορεσμένοι Ασιάτες
Πολλά είναι τα ανησυχητικά νέα για την ελβετική ωρολογοποιία. Πέρα από τις συναλλαγματικές συγκυρίες –εξυπακούεται ότι η αναζωπύρωση του βρετανικού ενδιαφέροντος για τα προϊόντα της θα είναι βραχύβια -, φαίνεται ότι έχει να αντιμετωπίσει και τον κορεσμό των νέων αγορών που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση στην Ανατολή. Διότι, όπως διαπιστώνει η απεσταλμένη του πρακτορείου Bloomberg στο Χονγκ Κονγκ, «η Ασία παύει να εντυπωσιάζεται από την ελβετική λάμψη».
Οι εξαγωγές ελβετικών ρολογιών μειώθηκαν συνολικά για 13ο συνεχόμενο μήνα τον Ιούλιο. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Ελβετικών Ρολογιών, μειώθηκαν κατά 14,2% στα 1,6 δισ. φράγκα (1,45 δισ. ευρώ) συγκριτικά με τις εξαγωγές του Ιουλίου 2015. Η πτώση αποδίδεται στην κατάρρευση των εξαγωγών κατά 33% προς το Χονγκ Κονγκ, που περιορίστηκαν στα 175 εκατ. φράγκα (160,7 εκατ. ευρώ). Αξίζει να σημειωθεί ότι το Χονγκ Κονγκ είχε κατακτήσει εδώ και σχεδόν μια δεκαετία την κορυφή στην κατάταξη των αγορών για την ελβετική ωρολογοποιία. Εφεξής επιστρέφει στη δεύτερη θέση πίσω από τις ΗΠΑ, που ξαναγίνονται η κορυφαία αγορά για τον κλάδο.
Εντύπωση προκαλεί, τέλος, ότι στην τρίτη θέση των καλύτερων αγορών για την ελβετική ωρολογοποιία σκαρφάλωσε η Ιταλία ξεπερνώντας την Ιαπωνία, που έμεινε στην τέταρτη θέση. Οι πωλήσεις του κλάδου στην Ιταλία αυξήθηκαν κατά 9,9% τον Ιούλιο σε ετήσια βάση. Η ιταλική αγορά μαζί με τη βρετανική είναι οι μόνες από τις 10 κορυφαίες που εμφάνισαν πρόοδο. Εν προκειμένω η συμπεριφορά των Ιταλών ίσως να οφείλεται στις ανησυχίες τους για πιθανό «ατύχημα» στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο. Ισως βέβαια να οφείλεται και στην gioia di vivere, στη χαρά της ζωής και στη θερινή ανεμελιά που μόνο οι Ιταλοί ξέρουν να απολαμβάνουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
