Το νέο σόου των Tiger Lillies μάς χτυπά απευθείας στην καρδιά και στη μνήμη. Από τη μια αναρωτιόμαστε πώς αυτό δεν έχει συμβεί τόσα χρόνια και από την άλλη αυτή η αναβίωση μας γεμίζει με αγάπη για τα τραγούδια της σπουδαίας του γαλλικού chanson. Εχουν επιχειρήσει αρκετοί να επαναφέρουν στο προσκήνιο τα τραγούδια της Πιάφ. Μια εξαιρετική περίπτωση που μου έρχεται πρώτη στο μυαλό είναι της Ούτε Λέμπερ.
Oι Tiger Lillies όμως αγγίζουν την καρδιά του εγχειρήματος. Είναι ίσως οι μόνοι που μπορούν από θέσης να μεταφράσουν τα τραγούδια του πεζοδρομίου της γαλλίδας καλλιτέχνιδος που αγαπήθηκε όσο λίγες στον 20ό αιώνα. Ο περιφερόμενος θίασος των Tiger Lillies, με εξέχουσα περσόνα τον Μάρτιν Ζακς, δείχνει να γνωρίζει εκ των έσω το δράμα μιας τέτοιας καλλιτεχνικής πορείας, βουτηγμένης στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά και στη δυστυχία. Τα «La vie en rose», «Padam Padam» και «Je ne regrette rien» δεν θα ακουστούν ως τουριστικά προϊόντα με φόντο μια φωτογραφία του Πύργου του Αϊφελ. Θα γίνουν το σαόυντρακ μιας τυραννισμένης ψυχής, ενός πολυκύμαντου βίου και της πάλης του με τους προσωπικούς του δαίμονες και τις ερωτικές απογοητεύσεις που έζησε στον μέγιστο βαθμό.
Οι τρεις εμφανίσεις του αγαπημένου στο εγχώριο κοινό συγκροτήματος θα είναι διαφορετικές αφού αυτή τη φορά θα κληθούν να φτιάξουν ένα σόου με υλικό ενός άλλου και μάλιστα τόσο σπουδαίου καλλιτέχνη όπως ήταν η Πιάφ. Μοιραία μάλιστα θα συγκριθούν με την προηγούμενη φορά στη χώρα μας, όταν και παρουσίασαν την «Μπαλάντα του γέρου ναυτικού» του Σάμιουελ Κόλριτζ, κατά τη γνώμη του γράφοντος ένα από τα πιο επιτυχημένα πρότζεκτ που έχουν κάνει ποτέ.
Οι Tiger Lillies εφέτος κλείνουν αισίως 27 χρόνια και έχουν χαρακτηριστεί πρόγονοι του μπρεχτικού πανκ καμπαρέ και δικαίως. Φιγούρες ανήμπορες φαινομενικά, αδικημένες κοινωνικά, στρεβλές, στον αντίποδα του σταρ σύστεμ, είναι οι ήρωές τους και μέσα από τη σοπράνο φωνή του Μάρτιν Ζακς βρίσκουν τον δρόμο προς τη λύτρωση. Ο τελευταίος μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» λίγο πριν από τις εμφανίσεις των Tiger Lillies στη χώρα μας.
Εχετε κάτι κοινό με την Πιάφ;
«Ω, ναι, τόσο πολλά από τα χαρακτηριστικά της. Aλλά βεβαίως ήταν μια γυναίκα από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού. Οχι τόσο πολλά κοινά ως προς αυτό. Ηταν περισσότερο ακραία. Αλλά την καταλαβαίνω. Πέθανε στα 40 της έχοντας εξουθενώσει το σώμα της από το αλκοόλ και τη χρήση ναρκωτικών. Είμαι ήδη μεγαλύτερος από αυτήν, έτσι δεν έχω τις ίδιες πιθανότητες. Ηταν τρελή!».
Το γεγονός ότι είναι δύσκολο να μιμηθείτε τη φωνή της ήταν πρόβλημα;
«Οχι, καθόλου. Το βρήκα πολύ εύκολο να προσαρμόσω το τραγουδιστικό στυλ μου. Είμαστε και οι δύο τραγουδιστές του δρόμου».
Η αλλαγή της γλώσσας νομίζετε ότι αφαιρεί κάτι από τη δύναμη των τραγουδιών;
«Στην πραγματικότητα όχι. Είναι το πώς προσαρμόζεις τις λέξεις».
Το βρίσκετε οξύμωρο ότι έγινε διεθνές ίνδαλμα ενώ ήταν ένα undergound άτομο;
«Οχι, καθόλου. Συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν. Ο Τζιμ Μόρισον με το ζόρι ήταν μέινστριμ, έτσι δεν είναι; Ολοι οι καλοί τραγουδιστές τέτοια άτομα υπήρξαν πάνω-κάτω».
Πόσο καθημερινή περίπτωση μπορεί να είναι μια τέτοια γυναίκα;
«Εχω συναντήσει πολλές γυναίκες σαν την Πιάφ. Συνήθως στιγματίζονται ως άτομα με μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας. Αλκοολικές, εθισμένες στα ναρκωτικά και συχνά πόρνες. Παρ’ όλα αυτά, είναι καταπληκτικό ότι η Πιάφ είναι σήμερα σύμβολο της γαλλικής εθνικής υπερηφάνειας. Αλλά ούτε η Γαλλία νοιάζεται γι’ αυτό ούτε κι εγώ. Η Εντίθ Πιάφ ήταν έξοχη, ένας άνθρωπος ηλεκτρισμένος. Ξεκίνησε από τον υπόκοσμο αλλά αναδείχθηκε μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες όλων των εποχών».
Ακούτε τη μουσική της ή σας έλκει η προσωπικότητά της;
«Δεν μου άρεσε η προσωπικότητά της, είμαι αρκετά μακριά από αυτό το μοντέλο ως καλλιτέχνης. Ηταν όμως μια σπουδαία τραγική καλλιτέχνις. Ηταν σπουδαία σε αυτό».
Πώς την κάνετε μιούζικαλ;
«H Εντίθ Πιάφ είναι ο κεντρικός χαρακτήρας αυτών των τραγουδιών και περπατώντας στους σκοτεινούς επαίσχυντους δρόμους του Παρισιού δεν σου λέει απλώς μια ιστορία αλλά την Ιστορία. Οι καθημερινοί άνθρωποι καταλαβαίνουν και γι’ αυτό την αγάπησαν. Αυτή τη λαοφιλή πλευρά της Πιάφ επιχειρεί να επαναφέρει το μιούζικαλ που φτιάξαμε».
Γιατί δεν έχουμε πλέον καλλιτέχνες όπως η Πιάφ;
«Το μεγαλείο δεν συμβαίνει συχνά. Πόσοι σπουδαίοι καλλιτέχνες αναφέρονται ως τέτοιοι από κάθε γενιά; Μια χούφτα στην τύχη. Θα υπάρξουν και άλλοι».
πότε & πού:
Η παράσταση «Madame Piaf» θα παρουσιαστεί στις 23 Αυγούστου στο Κηποθέατρο Παπάγου, στις 24 Αυγούστου στην Πάτρα και στις 25 Αυγούστου στο Θέατρο Δάσους, στη Θεσσαλονίκη. Εισιτήρια: viva.gr, 11876, 211 1010.099, Public, Media Markt, Seven Spots. Κηποθέατρο Παπάγου, Αθήνα. Γενική είσοδος: 20€ (φοιτητικό / ανέργων 15€). Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη. Γενική είσοδος: 16€ (φοιτητικό / ανέργων 13€).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
