Στην σκιά των κυβερνητικών αρρυθμιών και παλινωδιών σε διάφορα πεδία, η αγωνία για την επόμενη ημέρα της θερινής αδράνειας είναι αισθητή στο κυβερνητικό επιτελείο.
Τα κρούσματα ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων και αντιφάσεων πληθαίνουν, είτε παρατηρήσει κάποιος τις αναρτήσεις και τα σχόλια του Γ. Κυρίτση προς υπεράσπιση των «συντρόφων» που κατηγορούνται για τρομοκρατία, σε συνδυασμό με την ιδιότυπη υπεράσπιση της νομιμότητας από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκα, είτε δει την σύγκρουση (πραγματική ή μη) του Π. Σκουρλέτη με τον Χρ. Σπίρτζη για τα διόδια στα βόρεια προάστια, είτε την αρχαιολογική ευαισθησία του υπουργείου Πολιτισμού ως προς την ήδη παραχωρηθείσα σε ιδιώτες έκταση του Ελληνικού.
Παρά ταύτα, υπάρχει η άποψη ότι όλα αυτά δεν είναι παρά άλλη μία έκφραση της (λαϊκιστικής) ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και υπό αυτήν την έννοια, μία σχεδιασμένη τακτική.
Η ανησυχία των κυβερνητικών στελεχών όμως είναι αισθητή σε ένα άλλο πεδίο, αυτό της οικονομίας.
Υπό το πρίσμα αυτό, το Μέγαρο Μαξίμου και σύσσωμη η κυβέρνηση παρακολουθούν με αγωνία την εξέλιξη των δημοσιονομικών εσόδων.
Τα πρώτα στοιχεία της υστέρησης κατά μισό δισ. στις εισπράξεις του δημοσίου τον Ιούλιο επιχειρήθηκε μεν να υποβαθμιστεί, όμως ήταν μία πρώτη αρνητική ένδειξη για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.
Αν μη τι άλλο, σύμφωνα με τα όσα ψιθυρίζουν βουλευτές και υπουργοί, αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει σαφής εικόνα για την δημοσιονομική πορεία.
Το στοιχείο της αβεβαιότητας εντείνεται δε ακόμη περισσότερο από την συγκεχυμένη εικόνα που παρουσιάζεται στα έσοδα από τον τουρισμό, όπου στους περισσότερους τουριστικούς προορισμούς παρουσιάζεται είτε μειωμένη κίνηση, είτε εκταταμένα φαινόμενα αποφυγής έκδοσης αποδείξεων και συνεπώς φοροδιαφυγής.
Υπό το πρίσμα αυτό, η αίσθηση πολιτικής κυριαρχίας που φαίνεται να επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο τελεί υπό την αίρεση της επιβεβαίωσης ή διάψευσης κάποιων αρνητικών ενδείξεων στις αρχές του φθινοπώρου, οπότε και θα ληφθούν οι αποφάσεις για τις περαιτέρω ενέργειες και πρωτοβουλίες.
