Τα μεγάλα φαβορί των Ολυμπιακών Αγώνων

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

O 26χρονος αθλητής της ενόργανης γυµναστικής µεγάλωσε πολύ µέσα στο 2015. Οχι ότι δεν ήταν ήδη ώριµος και ικανός, απλώς ήρθε η ώρα η ωριµότητά του να αποδώσει χρυσούς καρπούς στο ανώτατο επίπεδο – χρυσό µετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθληµα του Μονπελιέ, χρυσό στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του Μπακού, χρυσό στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα της Γλασκώβης. Η τριάδα έγινε τετράδα τον Μάιο του 2016, µε άλλο ένα χρυσό στο Παγκόσµιο Κύπελλο της Ντόχα, ώστε να επιβεβαιωθεί η υποψία: αν ένα ελληνικό όνοµα έχει την τύχη µε το µέρος του για να ακουστεί σε τελετή απονοµής µεταλλίων στη Βραζιλία (µε την υπόκρουση εθνικού ύµνου, ει δυνατόν), αυτό είναι του Λευτέρη Πετρούνια. Απέναντί του θα βρει τον Αρθούρ Ζανέτι, κάτοχο του χρυσού από το Λονδίνο και από τις µεγαλύτερες ελπίδες της διοργανώτριας Βραζιλίας να µαζέψει κοµµάτια λαµπερού πολύτιµου µετάλλου. Ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα πως η αίσθηση ότι πάει στο Ρίο για το χρυσό τού έχει δηµιουργήσει τεράστια πίεση. Αλλά είναι σίγουρο ότι, όπως κάθε αθλητής, όταν έρθει η στιγµή του αγωνίσµατος, θα διαγράψει οποιαδήποτε άλλη αίσθηση πέρα από εκείνη του σώµατός του και των κρίκων.

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος

Νόβακ Τζόκοβιτς

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

Το 2015 ο Τζόκοβιτς έφτασε µια ανάσα από το απόλυτο: να κερδίσει και τις τέσσερις µεγάλες διοργανώσεις τένις της χρονιάς (Αυστραλιανό Οπεν, Ρολάν Γκαρός, Γουίµπλεντον και Αµερικανικό Οπεν). Συνέχισε το 2016 από εκεί που είχε σταµατήσει πέρυσι, κατακτώντας το αυστραλιανό και το γαλλικό τουρνουά, µε αποτέλεσµα αυτή τη στιγµή να είναι κάτοχος και των τεσσάρων τίτλων. Απέτυχε βέβαια στο φετινό Γουίµπλεντον, ηττηµένος νωρίς από τον Αµερικανό Σαµ Κουέρι, οπότε θα προσέλθει τον Αύγουστο στο Ρίο έχοντας αποτύχει να κάνει αυτό που µόνο η Στέφι Γκραφ µπόρεσε το µακρινό 1988 – να µαζέψει στο σαλόνι του όλα τα µεγάλα τρόπαια, συν το χρυσό ολυµπιακό µετάλλιο. Στο µεταξύ, όµως, φουντώνει η ανησυχία του για τον ιό Ζίκα που έχει κάνει σηµαντικούς αθλητές, όπως οι κορυφαίοι γκόλφερ Τζέισον Ντέι και Ρόρι Μάκιλροϊ, να δηλώσουν ότι θα απόσχουν από τους Αγώνες. Η γενική αίσθηση είναι ότι τελικά θα βρεθεί στους Ολυµπιακούς Αγώνες, αν και ο ίδιος ακόµη δεν το επιβεβαιώνει οριστικά: «Συγκεντρώνω πληροφορίες από φίλους και γνωστούς στη Βραζιλία και τότε θα πάρω την τελική µου απόφαση. Προς το παρόν, το σχέδιο είναι να είµαι εκεί».

από τον Γιώργο Νάστο

Ο 28χρονος Αστον Ιτον–

ο οποίοςκατέχει το παγκόσµιο ρεκόρ στο δέκαθλο µε 9.045 βαθµούς από τον Αύγουστο του 2015 –θα πάει στο Ρίο κάπως σαν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το χρυσό µετάλλιο στο δέκαθλο και, αν το κερδίσει, αυτή η νίκη θα τον κάνει τον τρίτο αθλητή στο αγώνισµα που καταφέρνει να ανέβει δύο φορές στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου – ο πρώτος ήταν ο Αµερικανός Μποµπ Μάθιας και ο δεύτερος ο Βρετανός Ντάλεϊ Τόµπσον. Ο ασταµάτητος Αµερικανός θα προσπαθήσει, ωστόσο, να φέρει εις πέρας και άλλη µία επικίνδυνη αποστολή: να καταρρίψει το δικό του παγκόσµιο ρεκόρ. Οπως άλλωστε έχει δηλώσει: «Αν έχεις κάνει κάτι µία φορά, τότε µπορείς να το επαναλάβεις ή να το κάνεις ξανά καλύτερα. Η οµορφιά βρίσκεται στο κυνήγι του ορίου, όχι στο ίδιο το όριο. Ελπίζω να το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι αυτό». Γεννηµένος στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, από µητέρα λευκή και πατέρα Αφροαµερικανό, έδειξε από πολύ νωρίς την κλίση του στον αθλητισµό, λαµβάνοντας µέρος σε µια πλειάδα σπορ: ράγκµπι, τρέξιµο, ποδόσφαιρο, µπάσκετ αλλά και πάλη. Την άνοιξη του 2006 ένας προπονητής του τον ρώτησε αν θα τον ενδιέφερε το δέκαθλο. Επρόκειτο για µια λέξη που δεν είχε ξανακούσει, ωστόσο η πρόταση του φάνηκε ενδιαφέρουσα και αυτή ήταν η αρχή µιας µεγάλης καριέρας.

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

∆ύο εξώφυλλα ορίζουν την πορεία του Νεϊµάρ. Αυτό του βραζιλιάνικου «Placar» τον Οκτώβριο του 2012 που τον παρουσίαζε ως Χριστό στον Σταυρό κι αυτό του «Time» που τον ονόμαζε «επόμενο Πελέ» τον Φεβρουάριο του 2013. Στη μία περίπτωση σταυρωνόταν άδικα για τις «βουτιές» του σε ένα άθλημα όπου όλοι επιδιώκουν να ξεγελάσουν τον διαιτητή, στην άλλη εγκωμιαζόταν για τον τίτλο που όλοι οι συμπαίκτες του ποθούν αλλά κανείς δεν θα φτάσει. Ετών 24 σήμερα, ο Νεϊμάρ ντα Σίλβα Τζούνιορ, ευτυχές μέλος της Μπαρτσελόνα εδώ και τρία χρόνια, είχε την τύχη λόγω τραυματισμού να επιζήσει του διασυρμού με 7-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014. Εμεινε και εκτός του Κόπα Αμέρικα φέτος, ίσως επειδή στη Βραζιλία δεν συζητούν άλλη μια εντός έδρας αποτυχία. Είναι το χρυσό μετάλλιο που τους στοιχειώνει – τα αργυρά του 2012, του 1988 και του 1984 δεν αρκούν, πόσω μάλλον τα χάλκινα του 1996 και του 2008. «Αφού η Βραζιλία δεν έχει κερδίσει ακόμη το χρυσό που όλοι ονειρευόμαστε, η ώρα μας δεν έχει έρθει ακόμη» έλεγε ο Νεϊμάρ στον επίσημο ιστότοπο των Ολυμπιακών Αγώνων στις αρχές Ιουνίου. Ευθύνη του είναι ακριβώς να σημάνει η ώρα του εξορκισμού των φαντασμάτων του 1950 και του 2014 στο Μαρακανά στις 20 Αυγούστου. Αλλά για γούρι τηρεί σιγήν ιχθύος. «Ανυπομονώ να δω τον Γιουσέιν Μπολτ σε δράση» είναι το μόνο που λέει.

Η προσφυγική οµάδα

Μια πρωτοβουλία µε κοινωνική ευαισθησία και πολιτική χροιά από τη ∆ιεθνή Ολυµπιακή Επιτροπή.

Στις 27 Απριλίου 2016 ο 27χρονος Ιµπραχίµ Αλ Χουσεΐν, κολυµβητής από τη Συρία και πρόσφυγας στην Ελλάδα, έλαβε από τα χέρια του προέδρου της Ελληνικής Ολυµπιακής Επιτροπής, Σπύρου Καπράλου, την Ολυµπιακή Φλόγα και τη µετέφερε µέσα από τον καταυλισµό των προσφύγων του Ελαιώνα, επιβεβαιώνοντας στην πράξη την πρόθεση της ∆ιεθνούς Ολυµπιακής Επιτροπής να συγκροτήσει µια οµάδα προσφύγων στους Ολυµπιακούς του Ρίο. Ασυνήθιστη ως πολιτική παρέµβαση για ένα τέτοιο σώµα, αποτελεί αναµφίβολα αξιοπρόσεκτη πρωτοβουλία – και οι 5-10 αθλητές που θα συµµετάσχουν υπό την ολυµπιακή σηµαία αναµένεται να χειροκροτηθούν θερµά.

Η γηραιότερη γυµνάστρια

Σοβιετική Ενωση, Γερμανία, Ουζμπεκιστάν. Βαρκελώνη, Αθήνα, Ρίο. Στα 17, στα 29, στα 41 της. Η Οξάνα Χουσοβίτινα θα πάει στη Βραζιλία για την έβδομη παρουσία της σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όντας η γηραιότερη αθλήτρια γυμναστικής που πήρε ποτέ μέρος στη διοργάνωση, αντιπροσωπεύοντας μια τρίτη διαφορετική χώρα στην πολύχρονη καριέρα της. Οταν το μικρόβιο του αθλητισμού αρνείται να σε εγκαταλείψει…

Κοχέι Ουτσιµούρα

O ιάπωνας αθλητής που θέλει να επαναφέρει τη χώρα του στον θρόνο της παγκόσµιας γυµναστικής.

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

Στα 27 του,

ο Κοχέι Ουτσιµούρα συγκαταλέγεται ήδη στον διάλογο σχετικά µε τον µεγαλύτερο αθλητή γυµναστικής όλων των εποχών. Κυρίως για τα 19 του µετάλλια (10 χρυσά, 5 αργυρά, 4 χάλκινα) σε Παγκόσµια Πρωταθλήµατα, από το 2009 µέχρι σήµερα – στους Ολυµπιακούς του Πεκίνου και του Λονδίνου πήρε µόνο 1 χρυσό και 4 ασηµένια, σειρά που πολύ θα ήθελε να αλλάξει στο Ρίο. Ο ιάπωνας αθλητής, ωστόσο, ανταλλάσσει ένα πιθανό ατοµικό επίτευγµα µε µια συλλογική επιτυχία: η χώρα του κέρδιζε ως οµάδα την πρώτη θέση από το 1960 στη Ρώµη έως το 1976 στο Μόντρεαλ, ενώ από τότε µόλις µία φορά, το 2004 στην Αθήνα, έχει κατορθώσει να σκαρφαλώσει στην υψηλότερη θέση του βάθρου. «Τα ατοµικά αγωνίσµατα δεν πρόκειται καν να τα σκεφτώ πριν λήξει το οµαδικό» δήλωνε στο Reuters τον περασµένο Μάρτιο. Για να ανταγωνιστούν την Κίνα, κάτοχο των δύο τελευταίων χρυσών, ο ίδιος και οι συναθλητές του σκέφτονται ακόµη και να αυξήσουν τον βαθµό επικινδυνότητας των ασκήσεων: «Θα ανεβάσουµε κάπως τον βαθµό δυσκολίας, αλλά το καλύτερο είναι να δώσουµε έµφαση στην τελειότητα. Σκοπός µας είναι η οµορφιά και η τελειότητα». Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.

Φωτό.: afp/www.visualhellas.gr, reuters

Γιουσέιν Μπολτ

Φαινόµενα υπήρξαν πολλά. Τις τελευταίες δεκαετίες στον χώρο των σπρίντερ, κανένα όµως σαν τον λαϊκό ήρωα από την Τζαµάϊκα.

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

Mε τις νέες δυνατότητες ανίχνευσης παράνοµων ουσιών κανένας µεγάλος αθλητής δεν µπορεί να είναι ήσυχος αν δεν περάσουν µερικές δεκαετίες από τα επιτεύγµατά του. Αλλά ο Μπολτ παραµένει επί επτά συναπτά έτη καθαρός, έχει έξι χρυσά µετάλλια σε δύο συνεχείς Ολυµπιακούς και το ερώτηµα είναι αν θα τα κάνει εννέα πριν πάει για διακοπές στα τέλη Αυγούστου. Απειλές για τον θρόνο δεν υπάρχουν πολλές σήµερα, αυτό ξεκαθαρίστηκε ήδη από το 2012: ο παλιός διεκδικητής, Ασάφα Πάουελ, προσπαθεί ακόµη, ο νέος, Γιόχαν Μπλέικ, είναι µάλλον µικρός ακόµη. Ο 34χρονος Τζάστιν Γκάτλιν δηλώνει «Θα νικήσω τον Γιουσέιν Μπολτ, τελεία» – έχασε όµως ξανά πέρυσι στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα του Πεκίνου. Στην πραγµατικότητα, αν κάποιος µπορεί να σταµατήσει τον Μπολτ, αυτή είναι η αστυνοµία: «Στο πανεπιστήµιο όπου γυµνάζοµαι έδινα κάποια χρήµατα κάθε ∆εκέµβριο σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, αλλά ξεσπούσαν αψιµαχίες µε άλλους, µε αποτέλεσµα η αστυνοµία να µου ζητήσει να σταµατήσω αυτές τις δράσεις» δήλωσε στη «Sun» στα τέλη Ιουνίου. Μια και ο τζαµαϊκανός σπρίντερ, ο γρηγορότερος άνθρωπος που έτρεξε ποτέ (9,58 στα 100 µ., 19,19 στα 200 µ.), έχει αποφασίσει να αποσυρθεί µετά το Παγκόσµιο Πρωτάθληµα του 2017, όταν θα είναι 31 ετών, απέχει πια µόλις έναν χρόνο από την έναρξη της συζήτησης για το αν ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών. Εκτός αν τα ούρα που θα βγουν από το ψυγείο το 2026 έχουν αντίρρηση.

Δυναµική επάνοδος

Στην περιοδική αναμόχλευση των αγωνισμάτων που διενεργεί η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι η σειρά του ράγκμπι να περάσει περιοδεύον. Απόν από το 1924, αλλά με σταθερό κοινό σε διάφορα μέρη του κόσμου που αγαπά αυτόν τον συνδυασμό ποδοσφαίρου και κατακεφαλιάς, έρχεται σε κάποιο αθλητικό venue του Ρίο δίπλα στην οθόνη σας. Και γιατί όχι; Θυμάστε το σόφτμπολ στην Αθήνα τού 2004;

από τον Γιώργο Νάστο

«Πάντα έβλεπα τον εαυτό µου µόνο ως κολυµβητή. Αυτό και τίποτε άλλο. ∆εν είχα φιλαρέσκεια ή καµιά τροµερή αυτοεκτίµηση. Ελεγα απλώς: “Ναι, είµαι ένας κολυµβητής, δεν έχω τίποτε άλλο”». Είκοσι δύο ολυµπιακά µετάλλια, 18 από τα οποία χρυσά, και άπειρα ρεκόρ µάλλον διαψεύδουν τη δήλωση του αµερικανού αθλητή Μάικλ Φελπς, ο οποίος επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2014 (είχε ανακοινώσει πως αποσύρεται µετά τους Ολυµπιακούς του Λονδίνου) και διανύει τα τελευταία στάδια της προετοιµασίας του για τους Αγώνες του Ρίο, τους πέµπτους Ολυµπιακούς της καριέρας του (ορκίζεται ότι αυτή θα είναι και η τελευταία µεγάλη διοργάνωση στην οποία συµµετέχει). Την πρώτη φορά που έλαβε µέρος σε Ολυµπιακούς Αγώνες (το 2000 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας) ήταν µόλις 15 ετών και είχε ακόµη σιδεράκια στα δόντια. Τώρα, στα 30 του, ο θρύλος (ήδη) των κολυµβητηρίων έγινε πρόσφατα πατέρας, ανεβάζει συνεχώς στο Ιnstagram φωτογραφίες του νεογέννητου γιου του και καθησυχάζει τους θαυµαστές του πως ποτέ δεν κολυµπούσε πιο γρήγορα. Ολα δείχνουν πως οι καταχρήσεις και τα σκάνδαλα ανήκουν στο παρελθόν και πως πλέον αντλεί κουράγιο για τις σκληρές προπονήσεις από την ήρεµη οικογενειακή ζωή και την ενασχόληση µε τη φιλανθρωπία. ∆ύσκολα θα επαναλάβει τον θρίαµβο του Πεκίνου, όµως αποτελεί σίγουρα έναν από τους µεγαλύτερους σταρ του αθλητισµού και µια υπολογίσιµη δύναµη µέσα στις πισίνες.

Μετά 112 έτη

Επικερδές και ακριβό άθληµα, το γκολφ δοκιµάζει κι αυτό την τύχη του σε Ολυµπιακούς Αγώνες. Επιστρέφει, για την ακρίβεια, μια και υπήρξε ολυμπιακό το 1900 και το 1904. Ο Τάιγκερ Γουντς δεν θα είναι εκεί, δεν είναι άλλωστε ο κυρίαρχος του παρελθόντος, αλλά ίσως βρεθεί στο Ρίο ο Φιλ Μίκελσον – εάν καταφέρει ως τα μέσα Ιουλίου, όταν καταρτιστεί η τελική λίστα, να μπει στην εικοσάδα της αμερικανικής εθνικής κατάταξης.

Εθνική πόλο

Η σταθερότερη εκπρόσωπος της χώρας είναι έτοιµη για το Ριο

από τον Μάρκο Καρασαρίνη

Συνεπής ανελλιπώς από το 1980 και µετά, τόσο σε χαλεπούς καιρούς, όταν οι έλληνες αθλητές ήταν ελάχιστοι και το ενδιαφέρον µηδαµινό, όσο και τις εποχές των διακρίσεων µεταξύ 1992 και 2004, η εθνική οµάδα της υδατοσφαίρισης υπήρξε πάντα πόλος έλξης στους Ολυµπιακούς Αγώνες. Τέταρτη στην Αθήνα, έβδοµη στο Πεκίνο, ένατη στο Λονδίνο, η Εθνική ανδρών κολυµπά προς το Ρίο µε την ευγενή χορηγία της Noxzema. Ερχεται από ένα εξαιρετικό Παγκόσµιο Πρωτάθληµα (κατέλαβε το 2015 την 3η θέση), και παντρεύει ιδανικά βετεράνους, όπως ο Χρήστος Αφρουδάκης και ο Μανώλης Μυλωνάκης, µε νέους, όπως ο Αγγελος Βλαχόπουλος και ο Κυριάκος Ποντικέας. Προσβλέπει υπό τις οδηγίες του Θόδωρου Βλάχου στην πρόκριση στη β’ φάση, αρχικά, από έναν όµιλο όπου υπάρχουν µεν οι παγκόσµιες δυνάµεις Σερβία και Ουγγαρία, αλλά καµία – από τις Βραζιλία, Ιαπωνία ή Αυστραλία – δεν αποτελεί φόβητρο. Στους προηµιτελικούς βέβαια πιθανότατα θα καραδοκούν Κροατίες και Ιταλίες (1η και 2η το 2012, αντίστοιχα), αλλά ως τότε βλέπουµε. Τώρα που και η Εθνική µπάσκετ αποκλείστηκε, το πόλο είναι µια παρουσία στιβαρή και σίγουρη.