Συζητήσεις αναμένεται να προκαλέσουν οι αναφορές του πρόεδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, για πιθανές υποκλοπές στη χώρα από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα ή από ξένες υπηρεσίες.
«Οι διαβεβαιώσεις των κρατικών υπηρεσιών, για εμένα προσωπικά, δεν μπορούν να λειτουργήσουν καθησυχαστικά σε ό,τι αφορά ενδεχόμενες, άλλου τύπου, παρακολουθήσεις από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα ή από υπηρεσίες με διεθνείς αναφορές» δηλώνει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στη Real News.
Παράλληλα, αναφέρεται στην υπόθεση της Siemens, λέγοντας πως «πρέπει να εκκαθαριστεί και η Βουλή να επαναφέρει το ζήτημα στη διαδικασία προσδιορισμού ευθυνών υπαιτίων και των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο πολιτικό σύστημα από αυτή τη σαφέστατα διαχρονική διαπλοκή». Αναφέρει, μάλιστα, με νόημα ότι η δίκη των πραξικοπηματιών «τέλειωσε σε ένα χρόνο, μέσα στις συνθήκες του ’75».
Ο πρόεδρος της Βουλής αφήνει, δε, ανοιχτό το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να αποδεχθεί την πρόταση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη να ψηφίσει η πλειοψηφία από κοινού με την αξιωματική αντιπολίτευση άρθρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε οι αποφάσεις να ληφθούν ουσιαστικά από τους πολίτες στις επόμενες εκλογές.
Επίσης, δείχνει την πόρτα εξόδου στο ΔΝΤ και σχολιάζοντας την έκθεση αξιολόγησης τονίζει ότι «για μια ακόμη φορά, φαίνεται το μέγεθος της διεθνούς και εγχώριας πολιτικής υποκρισίας, που παρακολούθησε σε όλη του τη διαδρομή το εγχείρημα, να εγκλωβιστεί η χώρα στο περίφημο πρόγραμμα των διαδοχικών μνημονίων».
Σημειώνει, επίσης, ότι η εξαρχής πρόταση των στελεχών της FΕD και του ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους δεν υλοποιήθηκε για να μην έχουν επιπτώσεις οι τράπεζες της Γερμανίας και Γαλλίας, θέση την οποία -όπως λέει- υπηρέτησαν επί χρόνια οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, αναφορικά με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και τη θέση της χώρας μας εντός του, ο κ. Βούτσης εκτιμά ότι «ο επόμενος χρόνος θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων». «Μέχρι και τις γερμανικές εκλογές στο τέλος του 2017, θα έχουν οροθετηθεί απολύτως οι σαφείς διαχωριστικές γραμμές πάνω στις πολιτικές και τις κεντρικές επιλογές τόσο σε ό,τι αφορά τους στόχους που είχαν τεθεί από το πρόγραμμα-μνημόνιο που έχει συνυπογράψει η παρούσα κυβέρνηση, όσο και στη γενικότερη πολιτική διεξόδου της ΕΕ από μια κρίση πολύπλευρη, που την οδηγεί σε υπαρξιακά διλήμματα» σημειώνει.
Επιπλέον, θεωρεί ότι «η Ευρώπη έχει φθάσει στα όρια της εδώ και πολύ καιρό, όταν η αρχιτεκτονική της ΟΝΕ οδηγούσε νομοτελειακά σε ανισότητες και αποκλίσεις και όταν τα άτυπα όργανά της, όπως το Eurogroup, είχαν το πάνω χέρι σε σχέση με τα εκλεγμένα».
