Η έκθεση της ανεξάρτητης επιτροπής του ΔΝΤ, για τη συμμετοχή του Ταμείου στη χρηματοδότηση του πρώτου μνημονίου, παρότι καταγράφει ενστάσεις και επισημάνσεις που είχαν διατυπωθεί εδώ και καιρό, έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού είναι η πρώτη φορά που γίνονται αποδεκτές από ένα θεσμικό όργανο των δανειστών. Τα λάθη που καταγράφει η έκθεση αφορούν καταρχήν την παράκαμψη των εσωτερικών διαδικασιών του ΔΝΤ για να χορηγηθεί το μεγαλύτερο δάνειο που έδωσε ποτέ το Ταμείο σε χώρα. Συνδέονται όμως άμεσα και με την Ελλάδα, αφού η προϋπόθεση που παρακάμφθηκε ήταν η βιωσιμότητα του χρέους.
Είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ελλάδα, υπήρξαν θύματα της ανετοιμότητας της Ευρώπης, να αντιμετωπίσει μια κρίση που μπορούσε να προκαλέσει συστημική αναταραχή. Απότελεσμα η αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους να παραπεμφθεί στις καλένδες, ενώ ακόμα και το PSI να καθυστερήσει. Οι φιλόδοξες εκτιμήσεις του Ταμείου για την πρόοδο του ελληνικού προγράμματος διαψεύστηκαν, όχι μόνο βέβαια λόγω των υπερβολικών προσδοκιών, αλλά, μην το ξεχνάμε και της δικής μας ανετοιμότητας και ανικανότητας.
Γιατί όσο και να μάς βολεύει να φορτώνουμε την κρίση στα λάθη των άλλων,καθοριστικό ρόλο στην αποτυχία εφαρμογής του προγράμματος έπαιξαν οι δικές μας παθογένειες .Όπως επισήμανε στις δηλώσεις της η Κ.Λαγκάρντ «παρότι οι αρχικοί στόχοι αποδείχτηκαν υπερφιλόδοξοι, το πρόγραμμα υπονομεύτηκε από επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις, αντίδραση από συμφέροντα και σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή που οδήγησαν σε μία πολύ βαθύτερη ύφεση από όσο αναμενόταν».
Έτσι πληρώνουμε σήμερα την ανετοιμότητα και τις εμμονές της Ευρώπης,τις φιλόδοξες εκτιμήσεις του ΔΝΤ αλλά και την πλήρη αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να κατανοήσει τις συνθήκες, ώστε να υπάρξει μια ελάχιστη συνεννόηση για τη διαμόρφωση ενός κοινού μετώπου αντιμετώπισης της κρίσης. Με ελάχιστες εξαιρέσεις πρυτάνευσε το κομματικό συμφέρον ,οι συντεχνιακές διεκδικήσεις, η άγνοια των διεθνών συσχετισμών.
Να επιχαίρουμε λοιπόν για την αναγνώριση, έστω και καθυστερημένα,από το ΔΝΤ των δικών του ευθυνών,αλλά ας μη συνεχίζουμε τουλάχιστον να τρέφουμε αυταπάτες και να καλλιεργούμε θεωρίες συνωμοσίας. Όταν μετά από έξι χρόνια κρίσης και διαρκούς αφαίμαξης των ελλήνων πολιτών, δεν έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε σε μια κοινή εθνική στρατηγική,κανένα ΔΝΤ και κανένας ευρωπαίος δανειστής, όσα λάθη κι αν αναγνωρίσουν,δεν θα μας βοηθήσει να βγούμε επιτέλους από το τούνελ που βρισκόμαστε…
