24 Ιουλίου 1974, μέρα μνήμης και απαλλαγής από την πολιτική ανωμαλία των Απριλιανών το 1967. Μέρα εορτασμού και απολογισμού για το έθνος, τον λαό και τη Δημοκρατία μας. Πέρασαν 42 χρόνια.
Η συγκυρία δυστυχώς, μας βρίσκει σε κατάσταση βαθύτατης και πολύπλευρης κρίσης. Η περίοδος των Μνημονίων έχει περιορίσει και εξασθενίσει την κυριαρχία της Δημοκρατίας μας. Οι δανειστές μας, ελέγχουν και εποπτεύουν τη νομοθετική εξουσία ασφυκτικά. Οι ρυθμίσεις στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα καθορίζονται αυστηρά από τους δανειστές. Η Δημοκρατία μας, όλο και γίνεται φτωχότερη στο οικονομικό τοπίο. Έχασε το 25% του ΑΕΠ. Η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια θα ιδιωτικοποιείται. Ο αφελληνισμός των Τραπεζών, ολοκληρώνεται και με τον διοικητικό έλεγχο των Διοικήσεων. Το έθνος σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρότατες προκλήσεις και ανακατατάξεις στην περιοχή μας. Εμείς απλά παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή μιας κόκκινης ζώνης που προκαλεί κύματα προσφύγων, μεταναστών. Οι διασυνοριακές εντάσεις με τους γείτονές μας στο Αιγαίο και το Βορρά συνεχώς και εντείνονται. Η ανώμαλη δε κατάσταση στην Τουρκία, από τη μια το αποτυχημένο πραξικόπημα και από την άλλη η οικοδόμηση μιας αυταρχικής –απολυταρχικής κατ’ επίφαση Δημοκρατίας, δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή μας και ίσως νέες εξελίξεις για τα εθνικά μας θέματα (Κύπρος –Θράκη –Αιγαίο).
Ο λαός μας έχει φορτωθεί δυσβάσταχτα βάρη με τις μνημονιακές ρυθμίσεις και το χειρότερο το επίπεδο της ποιότητας ζωής των πολιτών, οδεύοντας ολοταχώς, όχι για σύγκληση με την Ε.Ε., αλλά προς τα Βαλκάνια. Η έξαρση της ανεργίας και της φτώχειας όλο και φουντώνει.
Οι δανειστές μας δυστυχώς συνεχίζουν ασφυκτικά να πολιορκούν τη Δημοκρατία μας. Η πολιτική και κοινωνική Δημοκρατία, τα δικαιώματα των πολιτών όλο και περιορίζονται. Δυστυχώς, η κατακερματισμένη κοινωνία μας εκφράζεται και από ένα κατακερματισμένο πολιτικό πεδίο. Ο πολιτικός λόγος σήμερα είναι διχαστικός, εγωιστικός και συγκρουσιακός.
Η πολιορκημένη όμως Δημοκρατία μας, χρειάζεται πάνω απ’ όλα εθνική και πολιτική συνεννόηση, για να ανακτήσει την κυριαρχία της.
Αυτήν την ύψιστη αρετή του διαλόγου και της συνεννόησης που γκρεμίζει τις λογικές των εθνοσωτήρων, τους σχηματικούς, κοινωνικούς διχασμούς, τις διαιρέσεις σε παλιούς και νέους κ.α., έχουμε σήμερα ανάγκη. Ας μην έχουν οι κυβερνώντες αυταπάτες ότι η ισχύς της Δημοκρατίας μας βρίσκεται στην καταμέτρηση των κουκιών. Η ισχύς και κυριαρχία της Δημοκρατίας βρίσκεται στην παραγωγική βάση. Και για να χτίσεις την παραγωγική βάση χρειάζεται να εμπνεύσεις και να κινητοποιήσεις τις παραγωγικές δυνάμεις.
Σήμερα, έχει ανάγκη το έθνος, ο λαός μας να υπηρετήσουμε το μεγάλο όραμα της εθνικής ανασυγκρότησης για ισχυρή πατρίδα και Δημοκρατία.
