Το περιέργως όψιμο ενδιαφέρον του κ. Αλέξη Τσίπρα για… δικαιότερο εκλογικό σύστημα (λυπάμαι που θα το ονομάσω έτσι), δεν είναι παρά ένα ακόμη ψέμα στον κατάλογο των αμέτρητων ανακολουθιών λόγου και πράξεων του πρωθυπουργού.
Εάν όντως παθιαζόταν για… δικαιότερο εκλογικό σύστημα ο θρυλικός καταληψίας, πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου, τότε και στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα απέρριπτε μετά βδελυγμίας το καλπονοθευτικό bonus των 50 εδρών, δώρον του κ. Προκόπη Παυλόπουλου στο κόμμα που πρωτεύει στις εκλογές, χωρίς να εξασφαλίζει αυτοδυναμία.
Όμως προτίμησε τη σιωπηρή αποδοχή αυτού του καλπονοθευτικού Παυλοπούλιου ευεργετήματος, ευθυγραμμιζόμενος έτσι πλήρως με τις φαυλοκρατικές εκλογομαγειρικές παραδόσεις και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις παραινέσεις του Μανώλη Γλέζου για καθιέρωση της ανόθευτης απλής αναλογικής…
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, στη βουλιμία του, για την με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον παράταση της παραμονής του στην εξουσία, μεθοδεύει όχι μόνο τη μείωση του «πλαφόν» 3% για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή, αλλά και τη μείωση του ορίου ηλικίας των εκλογέων από τα 18 στα 17 χρόνια της ηλικίας τους. Και εδώ ακριβώς μεθοδεύεται η πιο ύπουλη εκλογομαγειρική απάτη του κ. Τσίπρα, όχι μόνον κατά του συνόλου των εκλογέων, αλλά και εναντίον των ίδιων των 17ρηδων…
Ας γίνουμε όμως σαφέστεροι: Η εξαγγελία για την ψήφο στους 17ρηδες, οδηγεί τους περισσότερους αφελείς στην πλάνη ότι ο πρωθυπουργός μάχεται υπέρ του «τόπο στα νιάτα». Απάντηση: Πρόκειται για ένα ακόμη κρούσμα απάτης με τα κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν Τσιπραϊκά ψεύδη. Διότι ο κ. Τσίπρας σκοπεύει, εθισμένος παιδιόθεν στις καταλήψεις, να χρησιμοποιήσει το δυναμικό των τελειόφοιτων 17ρηδων του λυκείου ως … εμπροσθοφυλακή όχι για την κατάληψη του … «κάστρου της συντήρησης», αλλά ουσιαστικά για την παράταση της διαμονής του στα προνόμια της εξουσίας, σύμφωνα βέβαια με το παράδειγμα του compagnero Nicolas Maduro…
Όμως η περίεργη αυτή στροφή στους 17ρηδες, που θ’ αποδειχτεί σύντομα ως η χειρότερη απάτη, μας παραπέμπει στους «Επαναστάτες χωρίς αιτία», στο απόγειο του αμερικανικού αστυνομικού κράτους της μακαρθικής δεκαετίας του ’50.
Τότε, που ο σκηνοθέτης Νίκολας Ρέι, με πρωταγωνιστές το γοητευτικό ζεύγος Τζέιμς Ντιν-Νάταλι Γουντ ασκούσε μια αποκαλυπτική κριτική στον αμερικάνικο τρόπο ζωής, στην αξέχαστη ταινία του με τον τίτλο «Επαναστάτης χωρίς αιτία», (Rebel without Cause). Η μοναδική αρνητική κριτική για την ταινία ήταν οι λέξεις του τίτλου «χωρίς αιτία» που συνυπάρχουν αντινομικά με την έννοια της επανάστασης.
Όμως, ή έτσι ή αλλιώς, το «χωρίς αιτία» «πέφτει γάντι» στις μύχιες εκλογικές επιθυμίες του Αλέξη Τσίπρα, διότι εκ χαρακτήρος αρέσκεται να πουλάει επανάσταση χωρίς καμιά θυσία, ή ακριβέστερα με τις δικές του λεκτικές δημοκοπίες και τα προδομένα ιδανικά των νεαρών ψηφοφόρων…
Με άλλα λόγια, εάν τελικά θεσπιστεί η ψήφος στους 17ρηδες ο κ. Τσίπρας θα τους οδηγήσει νομοτελειακά σε σφοδρή σύγκρουση μαζί του. Με εξαίρεση βεβαίως μια μικρή δυναμική μειοψηφία κομματικοδίαιτων πραιτωριανών… Άλλωστε, η λέξη «επανάσταση» έχει πάρει αμετάκλητο διαζύγιο, από τη σημερινή κυβέρνηση, μετά από την πρόσφατη ικετευτική και καιροσκοπική προσκόλληση του κ. Τσίπρα στο πιστωτικό κουαρτέτο των άλλοτε … θανάσιμων εχθρών του.
Ατυχώς, η μείζων σημερινή αντιπολίτευση, που λειτουργεί ανοήτως σε χωριστές ενορίες, αποδέχεται ακρίτως την κυβερνητική παγίδα της ψήφου στα 17. Ενώ θα έπρεπε με μια ευφυή «ρελάνς», (κόντρα στην κόντρα σύμφωνα με τους όρους του πόκερ), ν’ αντεπιτεθεί στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προτείνοντας ψήφο στα 14! Με το αιτιολογικό, ότι η πενταετία της εφηβείας (14-18) είναι η ποιητικότερη και αγνότερη περίοδος της ζωής. Και κατά συνέπειαν δύσκολα εξαγοράζεται, εξωνίζεται από τους δημοκόπους.
Όμως για την υποστήριξη παρόμοιων καινοτομιών απαιτείται εγρήγορση και αφύπνιση όχι μόνον της κατακερματισμένης (πλην της ΝΔ) αντιπολίτευσης, αλλά και των γονέων, που, σε μεγάλη αναλογία τους, αφήνουν στο έλεος των περιστάσεων τα τέκνα τους. Άρα έκθετα στην ψευδοαριστερή-ψευδοριζοσπαστική δημοκοπία. Αλλά όσο δεν πραγματοποιείται αυτή η σύγκλιση των γενεών, άλλο τόσο θα παντοκρατορεύει η κοινωνική παρακμή. Και άλλο τόσο θα σπανίζουν οι πραγματικοί επαναστάτες με αιτία…
