Μανώλης Φάμελλος: «Οι νέοι είναι πιο ψύχραιμοι»

Ο Μανώλης Φάμελλος και ο Στάθης Δρογώσης, τραγουδοποιοί, φίλοι και συνεργάτες δίνουν ραντεβού τη Πέμπτη 7 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου για μια ξεχωριστή συναυλία με τίτλο «Στην πολυθρόνα του Κήπου».

Ο Μανώλης Φάμελλος και ο Στάθης Δρογώσης, τραγουδοποιοί, φίλοι και συνεργάτες δίνουν ραντεβού τη Πέμπτη 7 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου για μια ξεχωριστή συναυλία με τίτλο «Στην πολυθρόνα του Κήπου». Απρόσμενα και για πρώτη φορά στο κήπο του Μεγάρου, έρχεται να τους συναντήσει η αγαπημένη τους φωνή, η Χάρις Αλεξίου. Μιλήσαμε με τον Φάμελλο, ο οποίος μας εξήγησε τι τον συνδέει με τον Δρογώση, τι αγαπάει στην Αλεξίου και τι σκέφτεται για το Brexit.
Ποιος κάθεται στην πολυθρόνα του κήπου;
«Είναι ας πούμε η πολυθρόνα του ψυχαναλυτή που την μεταφέραμε στον κήπο όπου ρε βάζουμε με τις ώρες και συζητάμε τα πολιτικά οράματα και αδιέξοδα του Στάθη. Και δεν βρίσκουμε άλλη λύση από την μουσική…»
Γιατί σας έφερε το 2016 ξανά τόσο κοντά με τον Στάθη Δρογώση;
«Ευτυχώς συνειδητοποίησε ότι πρέπει να απεξαρτηθεί από τα κοινωνικά δίκτυα και του πρότεινα να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη μουσικοθεραπεία σε μία από τις συνεδρίες του κήπου…Η θεραπεία βέβαια αποδίδει αλλά από την άλλη υποτροπιάζει που και που κι επιστρέφουμε στην πολυθρόνα. Για να σοβαρευτούμε τώρα…Ίσως να μας είναι δυσάρεστο τελικά ένα κομμάτι του εαυτού μας από το οποίο δραπετεύουμε διαμέσου του άλλου. Όταν συμβαίνει αυτό και δεν μας γίνεται δυσάρεστος και ο άλλος, τότε αυτό είναι μία μεγάλη κατάκτηση (της Αριστεράς βέβαια)».
Τι σημαίνει για εσάς η παρουσία της Χαρούλας Αλεξίου στη συναυλία;
«Την θεωρώ συνάδελφο πρωτίστως, έναν άνθρωπο δηλαδή που πλάθει τραγούδια, ηχογραφεί δίσκους και τραγουδάει με την καρδιά του. Και ξεχωρίζω αυτόν τον ψίθυρο της καρδιάς στο βάθος της φωνής της που με κάνει να πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά τελικά…»
Στο σημείωμά σας για την παράσταση αναφέρετε: «Η όλο και πιο ελλειμματική τους μνήμη, η ανακύκλωση των λαθών και η διαρκής διάψευση των μεγάλων προσδοκιών…». Συμβαίνουν σε όλους τους ανθρώπους αυτά στην πορεία προς την ωριμότητα;
«Κάποιοι από εμάς φαίνεται ότι ακολουθούν αντίθετη πορεία.Αν πάψουμε να είμαστε παιδιά όμως δεν υπάρχει επιστροφή.Έπειτα καταλήγουμε απλά καρικατούρες.Ή ίσως ποτέ να μην υπάρχει επιστροφή.Και οι μεγάλες προσδοκίες να είναι το πρόσχημα για να διαψευστούμε και να ησυχάσουμε»
Κάτω από ποιες συνθήκες σας είναι ευκολότερο να δημιουργείτε;
«Τα τραγούδια σε εγκαταλείπουν συνήθως όταν τους δίνεις όλο τον χρόνο σου κι επιστρέφουν όταν βρεθείς να κάνεις κάτι άλλο,απαιτώντας τα πάντα.Το εύκολο λοιπόν σε αυτή την περίπτωση ειναι κάτι που έχω ξεχάσει προ πολλού.Με το δύσκολο συμβιώνω καλύτερα για λόγους απο οικειότητας μέχρι μαζοχισμού…»
Ποια συναισθήματα θα θέλατε να προκαλούν τα τραγούδια σας;
«Δεν με ενδιαφέρει και τόσο. Τα συναισθήματα είναι απλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται μια ζύμωση. Στο τέλος θα ήθελα να βρίσκεται ένας δρόμος, ένα μονοπάτι για τον καθένα, στο βουνό στην θάλασσα οπουδήποτε…»
Βλέπετε γύρω μας μία ήσυχη θλίψη;
«Μια ανησυχία που εκφράζεται περιφραστικά κυρίως βλέπω. Και όχι δεν είναι ήσυχη θλίψη όπως την περιγράφω εγώ στο τραγούδι μου, είναι ίσως αφωνία, ένα μετατραυματικό άγχος με τα ψυχοσωματικά του και τα όλα του. Αυτό που με κάνει να ελπίζω πάντως είναι το ότι παρατηρώ πως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι παραδόξως τελευταία είναι επιρρεπείς σε οριακές συμπεριφορές, οπερετικά ξεσπάσματα και καμώματα χωρίς ουσία· ενώ οι νέοι έχοντας μεγαλώσει και ψηθεί μέσα στο νέο σκοτεινό τοπίο της αβεβαιότητας είναι περισσότερο ψύχραιμοι. Αυτοί και θα πάνε παρακάτω.Θέλω να είμαι νέος κι εγώ.
Σε τι σκέψεις σας οδήγησε το «ναι» στο Brexit;
«Όσον αφορά τον Φαράτζ επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά η ρήση που λέει πως πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο κακό γούστο του κόσμου. Επίσης εδώ ταιριάζουν και οι παραπάνω σκέψεις περί νεολαίας…
Κατά τα άλλα σκέφτομαι πόσο οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι, χωρισμένοι από την ουσία μας, το αίτημα της ουσίας καλύτερα. Και αυτόν τον χωρισμό τον προβάλλουμε στους άλλους και τους το πετάμε στα μούτρα τους κι έπειτα όλο αυτό γυρίζει στα μούτρα μας και στο τέλος δεν έχουμε μούτρα να ιδωθούμε….»
7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016/21:00
Μανώλης Φάμελλος – Στάθης Δρογώσης
«Στην Πολυθρόνα του Κήπου»
Φιλική σύμπραξη: Χάρις Αλεξίου
Θάνος Μιχαηλίδης τύμπανα
Βαγγέλης Μαρκαντώνης μπάσο
Αλέκος Βουλγαράκης ηλεκτρική κιθάρα
Άρης Ζέρβας βιολοντσέλο
Από τις 8:30 μ.μ. θα εμφανιστεί στη σκηνή
ο τραγουδοποιός και μουσικός Βαγγέλης Μαρκαντώνης

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.