«Δεν ήταν τυχαίο… Ηταν η ανοργανωσιά την πρώτη ημέρα στο Εφετείο. Πείτε μου ποια μάνα θα άντεχε να ακουμπάει πάνω στον δολοφόνο του παιδιού της; Η Αστυνομία έχει πάντα την ίδια στάση. Στείλανε το πρόβατο, τον μάρτυρα που τον είχανε σαπίσει στο ξύλο τον Απρίλιο, στους χρυσαυγίτες, στους λύκους… Γιατί;».
Η μητέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα, Μάγδα, λίγες ώρες μετά τη δεύτερη ημέρα της δίκης στο Εφετείο μίλησε στο «Βήμα» και μας εξήγησε τι σήμαινε το ξέσπασμά της την πρώτη ημέρα. Η κραυγή της και οι κομμένες φράσεις της γροθιά στο στομάχι όλων. Ακόμη και εκείνων που επιδιώκουν να ξεχαστεί η υπόθεση. Μοιάζει η Μάγδα Φύσσα σαν τη φωνή της συνείδησής μας, δωρική, όπως πάντα, και αξιοπρεπής, με λόγο όχι μελό αλλά σπαρακτικό και απόλυτα πολιτικό, είναι για άλλη μια φορά αποστομωτική:
«Δεν είναι κόμμα, είναι μια εγκληματική οργάνωση, καταλάβετέ το… Η δεύτερη ημέρα δεν ήταν το ίδιο με την πρώτη» μας είπε εκπλήσσοντάς μας για άλλη μία φορά με τον δίκαιο λόγο της.
Της ζητήσαμε στην αρχή να μας πει πού οφειλόταν το ξέσπασμά της. Μας περιέγραψε τη σκηνή: «Πήγαμε εκείνο το πρωί και στην αρχή βλέπαμε μόνο Αστυνομία. Μου είπαν μετά να περάσω ανάμεσα στους κατηγορουμένους και μάλιστα τους δύο, τον Αγγο και τον Μιχάλαρο, που με sms ειδοποιήσανε τους άλλους στη γνωστή καφετέρια και έγινε το κακό. Είναι και οι δύο κατηγορούμενοι για τη δολοφονία του Παύλου. Μας είπαν να πάμε πίσω με τους χρυσαυγίτες, τους είπαμε «είναι δυνατόν;». Την αίθουσα την είχαν κλείσει οι χρυσαυγίτες. Με το που μας είδαν ήταν προκλητικοί! Κάποια στιγμή μπήκαμε μέσα, επιμένανε να καθίσουμε πίσω. Ανέβηκε η έδρα. Δίπλα μου περάσανε τον κατηγορούμενο, τον δολοφόνο. Σχεδόν με ακούμπησε. Δεξιά μου οι χρυσαυγίτες με προκαλούσαν με ύβρεις, σε χαμηλούς τόνους για να μην ακούγονται. Μια γυναίκα μου κουνούσε το δάχτυλο, με απείλησε… Δεν άντεξα. Βγήκα έξω. Ο δολοφόνος φάτσα-κάρτα. Χτύπησε τη μηχανή της φωτορεπόρτερ και την έβρισε: «άντε γ… κουφάλα». Τον ακούμπησα… Αν θεωρείτε ότι μπορεί να αντέξει η μάνα κάτι τέτοιο πείτε το… Χίμηξαν όλοι να τον μαζέψουν. Οσο για αυτούς που μου λένε ότι προκαλώ τους απαντάω: «Το παιδί μου έφυγε για την ελευθερία του λόγου. Εγώ δεν θέλω να στερηθεί κανείς αυτή την ελευθερία, να εκφράζεται. Αλλωστε το ξέρουμε καλά. Ακριβά κοστίζει η ελευθερία του λόγου. Σήμερα Πέμπτη, πάντως, είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα».
Οταν τη ρωτάμε πώς τα εξηγεί όλα αυτά μας απαντά: «Κάποιοι θέλανε να επιστρέψει η δίκη στον Κορυδαλλό για να απαξιωθεί. Ο,τι και να κάνουν όμως αυτή η δίκη είναι σοβαρή, μοναδική και μπορεί να ονομαστεί η δίκη του αιώνα! Υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν».
Οσο για το τι περιμένει λέει: «Περιμένω δικαίωση…Θέλω το παιδί μου πίσω. Να βρούμε το δίκιο μας. Είναι μια εγκληματική οργάνωση όλοι αυτοί και όχι κόμμα».
Για τη στάση της Αστυνομίας επισημαίνει: «Η στάση της Αστυνομίας ήταν αυτή που ήταν πάντα. Στείλανε το παιδί, τον μάρτυρα, σαν αρνί μέσα στους χρυσαυγίτες. Τον μάρτυρα που τον είχανε σαπίσει στο ξύλο, τον στείλανε στους λύκους για να τον δείρουν πάλι. Και εμάς μας λέγανε: «Τι φοβάστε; Μέσα σε δικαστική αίθουσα είστε». «Δεν φοβόμαστε» τους απαντάμε, «δεν μπορούμε να ακουμπάμε, να αγγίζουμε τον δολοφόνο του παιδιού μας»».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
