Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος ο βέλγος πολιτικός εκτιμά ότι οι Βρετανοί δεν ψήφισαν κατά της Ευρώπης, αλλά κατά της σημερινής ΕΕ:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια συνομοσπονδία εθνικών κρατών που πρέπει να αποφασίζει ομόφωνα και η οποία ενεργεί πάντα με καθυστέρηση και ανεπαρκώς. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το διαπιστώσαμε όταν επιχειρήσαμε να διαχειριστούμε την προσφυγική κρίση, γεωπολιτικές κρίσεις αλλά και την κρίση του ευρώ. Δεν λειτουργεί πλέον έτσι. Δεν διαθέτουμε πλέον μια ένωση που να μπορεί να δώσει αποτελεσματικές απαντήσεις στις προκλήσεις. Πιστεύω ότι αυτό οδηγεί στο να μην είναι αποδεκτή η ΕΕ από τους πολίτες σε ορισμένες χώρες».
Όχι στην περαιτέρω εμβάθυνση
Ποιά όμως είναι η δέουσα απάντηση στην απορριπτική αυτή στάση πολλών Ευρωπαίων; Χρειαζόμαστε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Περισσότερη ή λιγότερη εμβάθυνση;
«Η απάντησή μου είναι όχι περισσότερη εμβάθυνση, τουλάχιστον όχι σε αυτή της τη μορφή. Σήμερα έχουμε μια συνομοσπονδία. Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που χρειαζόμαστε. Αυτό που θα χρειαζόμασταν είναι, για παράδειγμα, μια μικρή ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Δεν χρειαζόμαστε μια Κομισιόν με 28 επιτρόπους μόνον και μόνον επειδή έχουμε 28 χώρες μέλη. Χρειαζόμαστε μια οικονομική κυβέρνηση για την ευρωζώνη. Χρειαζόμαστε, για να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, μια ευρωπαϊκή ακτοφυλακή και μια συνοριοφυλακή, καθώς διαθέτουμε έναν κοινό χώρο Σένγκεν. Επίσης μια κοινή άμυνα, καθώς διαφορετικά δεν μπορείς να ασκήσεις κοινή εξωτερική πολιτική (…). Αυτά είναι τα ζητούμενα. Εάν δεν συμβεί αυτό θα έχουμε συνεχώς και νέα δημοψηφίσματα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης τα οποία θα απορρίπτουν την Ευρώπη».
Έμφαση στα προβλήματα των πολιτών
Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου δεν αντιλαμβάνεται ως πρόβλημα το γεγονός ότι αυτό συνεπάγεται ενδεχομένως την εκχώρηση περισσότερων εθνικών αρμοδιοτήτων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. «Οι πολίτες δεν ασχολούνται με θέματα όπως την εθνική κυριαρχία και την εμβάθυνση διότι ενδεχομένως να μην τα καταλαβαίνουν καν», όπως λέει, προσθέτοντας ότι «αυτό που τους απασχολεί είναι μια ΕΕ και τα ιδιαίτερα προβλήματά της, όπως η ανεργία, η ασφάλεια και η μεταναστευτική πολιτική».
«Διαπιστώνουμε ότι η ΕΕ δεν τα καταφέρνει και αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη καθώς πρόκειται για μια συνομοσπονδία που στηρίζεται στην ομοφωνία», λέει ο Γκι Φερχόφστατ, αντιπαραβάλλοντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, που σε αντίθεση με την ΕΕ, όπως λέει, κατάφερε να θέσει πολύ γρήγορα υπό έλεγχο και να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.
Μπερν Ρίγκερτ / Κώστας Συμεωνίδης
