Το ζήτημα του εκλογικού νόμου μοιάζει με την περίπτωση ενός ανεκδότου που διασκέδαζε το κοινό επί δεκαετίες. Οταν δεν πάει καλά το μαγαζί, εμείς αλλάζουμε το «εμπόρευμα» και όχι τις καρέκλες –έλεγε με νόημα ο περιβόητος Τοτός.
Σήμερα, με τον εκλογικό νόμο παίζεται ένα παιχνίδι στο οποίο μετέχουν όλοι, ο καθένας για τον εαυτό του φυσικά. Ετσι, ο εκλογικός νόμος διεκδικεί τα πρωτεία σε νομοθετικές αλλαγές. Τείνει να ξεπεράσει σε αριθμό ακόμη και τα εκπαιδευτικά προγράμματα-νομοθετήματα. (Ως γνωστόν, κάθε υπουργός Παιδείας επαγγέλλεται ριζικές αλλαγές, ακόμη και όταν ο προκάτοχός του ανήκει στο… ίδιο κόμμα. Παράδειγμα εν ενεργεία ο κ. Φίλης.)
* * *
Το εκλογικό σύστημα υπήρξε ανέκαθεν στίβος αναμετρήσεως των πολιτικών κομμάτων. Και απεδείχθη ότι ορθώς πίεζαν να ισχύσει το εκλογικό σύστημα της προτιμήσεώς τους. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο εκλογικός νόμος που εφαρμόστηκε έδωσε πλειοψηφία εδρών σε κόμμα που μειοψήφησε. Σε άλλη περίπτωση, ένα κόμμα δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση έχοντας πάρει το 49% των ψήφων.
Τα μεγαλύτερα κόμματα σήμερα εμφανίζονται να ζητούν την εφαρμογή απλής αναλογικής. Ομως είναι φανερό ότι άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα προετοιμάζουν κάτω από το τραπέζι. Είναι προφανές ότι το κυβερνών κόμμα ερωτοτροπεί με συστήματα απλής αναλογικής όπως αυτό που επινόησε ο Α. Τσοχατζόπουλος το 1989. Ο ίδιος περηφανεύεται ότι με τη δική του απλή αναλογική εμπόδισε τότε τον σχηματισμό κυβερνήσεως Μητσοτάκη –ακολούθησε όμως το περιβόητο «Βρώμικο ’89».
Είναι σαφές ότι οι συζητήσεις για νέο εκλογικό νόμο πολύ δύσκολα θα ολοκληρωθούν μέσα στις προθεσμίες που ορίζουν το Σύνταγμα και οι Νόμοι. Απλώς, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί ακόμη να κριθεί ως πρωθυπουργός∙ αλλά ως τακτικιστής…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
