Εχουν περάσει 20 χρόνια από την ημέρα που ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή. Οι λέξεις «αλήθεια» και «μνήμη» για τους πολιτικούς ηγέτες συνδέονται απόλυτα και άρρηκτα στις σηματοδοτήσεις τους. Αλλωστε η ετυμολογική αναφορά της λέξης «αλήθεια» ταυτίζεται με την άρνηση της λήθης (α στερητικό + λήθη), κατ’ επέκταση με τη μνήμη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου όσο ζούσε δεν επιδίωξε ποτέ να οργανώσει την υστεροφημία του μέσα από ιδρύματα και πανεπιστημιακές έδρες, μέσα από ένα δίκτυο υμνογράφων και αγιογράφων, όπως έκαναν ή κάνουν άλλοι πολιτικοί ηγέτες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Ισως να είναι ο μοναδικός ηγέτης που έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του πιστός σε αυτή την επιλογή. Ο Ανδρέας επιθυμούσε να συνομιλεί ο ίδιος αυτοπροσώπως με την Ιστορία, και διεκδικούσε μια αυτόνομη και αυτοδύναμη εγγραφή στο ιστορικό γίγνεσθαι έξω και πέρα από τους λιβανωτούς, τις ωραιοποιήσεις και τις αποσιωπήσεις των υμνογράφων και των αγιογράφων.
Οι τιμητές, οι αρνητές και οι υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου με τα αρνητικά στερεότυπα, τους αφορισμούς και με τους μύριους τόσους χαρακτηρισμούς, όπως «λαϊκιστής», «λαοπλάνος»,«δημαγωγός», «κρατιστής», «αντι-ευρωπαϊστής», «ολετήρας», «φαύλος», «αναχρονιστής», «διχαστικός» κ.λ.π., δεν έχουν καταφέρει να «σβήσουν το άστρο του». Δεν έχουν καταφέρει να σβήσουν τον αυθεντικό του μύθο και την εγγραφή των προοδευτικών ιδεών του, των δημιουργικών του έργων και των λυτρωτικών πολιτικών του από τη σκέψη, το συναίσθημα και το βίωμα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πριν από λίγα χρόνια σε όλες τις δημοσκοπήσεις στις οποίες οι πολίτες αξιολογούν, κρίνουν και συγκρίνουν όλους τους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μια σαφέστατη υπεροχή παντού, σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Η κατάταξή του διαχρονικά στην πρώτη θέση από τον ελληνικό λαό είναι μια αποστομωτική απάντηση για τους εχθρούς και τους αντιπάλους του και μια λυτρωτική απάντηση για τους φίλους του.Ο Ανδρέας, που ως πρωθυπουργός είχε συμπυκνώσει τον Δεκέμβριο με δραματικό τρόπο το δίλημμα:
«Είτε το έθνος θα εξαφανίσει το χρέος είτε το χρέος θα αφανίσει το έθνος…».
