Είναι μια κρίσιμη μέρα η σημερινή όχι μόνο για τη Βρετανία, αλλά για την Ευρώπη συνολικά. Το δημοψήφισμα για έξοδο ή παραμονή στην Ε.Ε. αποτελεί σημείο καμπής και για την γηραιά Αλβιόνα, αλλά και για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνολικά. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του, που σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα ενδείξεις θα είναι οριακό, η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική και για την Ευρώπη και για τη Βρετανία.
Πολύ περισσότερο βέβαια στην περίπτωση που επικρατήσει το Brexit, οπότε μπαίνουμε όλοι σε μια πορεία με αχαρτογράφητα νερά. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχώρησε ως τώρα μέσα από συγκρούσεις, κρίσεις, αντιπαραθέσεις, αλλά με κυρίαρχη την πολιτική βούληση να ξεπεράσει τις αντιθέσεις, τους διχασμούς και κυρίως τα αιματοκυλίσματα του παρελθόντος. Σήμερα το όραμα αυτό της Ευρώπης των λαών,παρά τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει δείχνει να έχει στομώσει.
Η οικονομική κρίση, οι ηγεσίες που αποδεικνύονται μικρότερες των προκλήσεων που έχουν να διαχειριστούν και κυρίως το κλίμα ξενοφοβίας και εθνικιστικής αναδίπλωσης που απλώνεται από χώρα σε χώρα, έχουν οδηγήσει το ευρωπαϊκό πείραμα σε μια φάση στασιμότητας. Ο ευρωσκεπτικισμός διογκώνεται συνεχώς, τα λαϊκίστικα κινήματα και συνθήματα βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη απήχηση, ενώ στοχοποιείται όλο και περισσότερο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και γενικότερα το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Το βρετανικό δημοψήφισμα αποτελεί το κορύφωμα όλων αυτών των παθογενειών. Ένας συντηρητικός πρωθυπουργός άνοιξε τον ασκό του Αιόλου προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές κομματικές του αντιθέσεις και το δεξιό λαϊκισμό που αναπτυσσόταν, για να κερδίσει τις εκλογές. Τώρα μια κοινωνία διχασμένη, κομμένη στα δύο, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της με οράματα από το παρελθόν.
Η Ευρώπη για να προχωρήσει έχει προφανώς ανάγκη από ριζικές τομές. Οι ηγέτες της πρέπει να αποδείξουν ότι εξακολουθούν να εμπνέονται από το όραμα της ενοποίησης, ότι έχουν ως πρώτο μέλημα τους τους πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον τους και όχι τα εκάστοτε συμφέροντα των αγορών. Η λύση στα προβλήματα δεν είναι όμως να επιστρέψουμε στις παλιές εθνικές ή και εθνικιστικές περιχαρακώσεις, στο κλείσιμο των συνόρων,στους φραγμούς στις ελεύθερες μετακινήσεις των πολιτών.
Η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη, πιο αποτελεσματική,πιο κοινωνική,πιο ανταγωνιστική και καινοτόμα. Σε ένα κόσμο με παγκοσμιοποιημένες αγορές και επιχειρήσεις, κανένα κράτος, όσο ισχυρό κι αν είναι δεν μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα μόνο του.Η Ευρωπαϊκή Ένωση πέρα από τις όποιες αναμφισβήτητες οικονομικές κατακτήσεις της ,παραμένει παρά τα προβλήματα μια όαση δημοκρατίας και διασφάλισης ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αυτή την Ευρώπη πρέπει να διαφυλάξουμε, αλλάζοντας ότι μας τραβάει στο παρελθόν και διασφαλίζοντας το κοινό μας μέλλον.
ΤΟ ΒΗΜΑ
