Τι μύγα τσίμπησε ξαφνικά την κυβέρνηση Τσίπρα και έχει λυσσάξει με την σημερινή διαδήλωση των «παραιτηθείτε»;
Είναι η μύγα της ατιμασμένης της συνείδησης – αλογόμυγα την έλεγε ο Σωκράτης που ήθελε ο ίδιος να έχει τον ρόλο του ανθρώπου ο οποίος κρατά ξύπνια και τη συνείδηση και τη μνήμη της Πόλης.
Η σημερινή διαδήλωση πονάει άγρια την κυβέρνηση και την εξωθεί να δείχνει τον πραγματικό της εαυτό ακριβώς γιατί δεν είναι κομματική: αυτό θα το διαχειριζόντουσαν εύκολα και γι αυτό προσπάθησαν (με πλήρη αποτυχία) να το πάνε προς τα εκεί.
Η διαδήλωση πονάει γιατί ξέρουν ότι όχι μόνον έρχεται από μέσα από την κοινωνία, αλλά έρχεται από τα σπλάχνα εκείνου του κομματιού της που, ουσιαστικά, τους έδωσε την εξουσία και το οποίο δεν άντεξε ούτε τα πρωτοφανή ψέματα, ούτε και τα αποτελέσματα που αυτά έφεραν.
Και ο λόγος που δεν τα άντεξε και που ξεσπά, δεν είναι μόνον ο προφανής που αφορά πολύ μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας.
Εν προκειμένω, υπάρχει και κάτι ακόμα: ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ανέχονται να έχει στηθεί όλο αυτό το ψέμα στο όνομά τους, στην ιστορία τους, στις ιδέες τους.
Γι αυτό τρέμει ο Τσίπρας και γι αυτό οι υπουργοί του κάνουν δηλώσεις που θυμίζουν πλέον συνταγματάρχες – δηλώσεις αδιανόητες για ευρωπαική χώρα του δυτικού κόσμου.
Οι κυβερνητικοί ξέρουν πολλοί καλά και το πώς ξεκίνησε όλη αυτή η υπόθεση που ξαφνικά παίρνει διαστάσεις χειμάρρου και το πώς έφτασε ως εδώ.
Στη μήτρα και της ιδέας και της διόγκωσης βρίσκονται παλιοί τους σύντροφοι, άνθρωποι που πορεύτηκαν μαζί τους επί δεκαετίες και που απλώς σιχάθηκαν αυτή την τραγική αριστερή φάρσα του «κάνω ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που ‘πίστευα’ και κρατιέμαι στην εξουσία».
Αυτό τους πονάει. Και δεν έχουν άδικο. Γι αυτό και δεν κρατιούνται. Γιατί βλέπουν το κοινωνικό τους πεδίο να τρέμει κάτω από τα πόδια τους.
Κι όσο φεύγει, τόσο και εκείνοι πάνε προς τη φασιστερή εκδοχή της εξουσίας.
Να δούμε, μέχρι που θα φτάσουν.
Πάντως όριο ιδεολογίας, ηθικής, τιμής ή αξιοπρέπειας, οι άνθρωποι δεν έχουν.
