Οι κοινωνικές και πολιτικές διαμαρτυρίες είναι αναπόσπαστο μέρος της δημοκρατικής λειτουργίας, τουλάχιστον για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Μόνο αυταρχικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα παρεμποδίζουν, συκοφαντούν και στοχοποιούν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι οι εκάστοτε διαμαρτυρόμενοι σέβονται τους νόμους και κυρίως δεν χρησιμοποιούν βίαια μέσα για να εκφράσουν την αντίθεση τους.
Τις τελευταίες μέρες με αφορμή τη συγκέντρωση της Τετάρτης που οργανώνεται από μια πρωτοβουλία πολιτών – και υποστηρίχθηκε εκ των υστέρων από κόμματα της αντιπολίτευσης – παρακολουθούμε μια εκτός ορίων συκοφαντική, υβριστική και απαξιωτική επίθεση από κυβερνητικά στελέχη. Με σκαιότατους χαρακτηρισμούς στοχοποιούν τόσο τους οργανωτές της συγκεκριμένης εκδήλωσης, όσο και όσους εκδηλώνουν δημοσίως την υποστήριξη τους .
Θα περίμενε κανείς λιγότερη αλαζονεία,αμετροέπεια και περισσότερη σοβαρότητα από στελέχη που επί χρόνια έχουν ασκηθεί και πρωταγωνιστήσει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ο Σύριζα συνολικά και πολλά από τα στελέχη του που σήμερα παριστάνουν τους προασπιστές της δημοκρατίας,έχουν υιοθετήσει και υπηρετήσει τις πιο ακραίες μορφές διαμαρτυρίας.Ήταν αυτοί που πρωταγωνιστούσαν στο κίνημα των αγανακτισμένων που καθύβριζε συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, απαξίωνε τη Βουλή και ανεχόταν προπηλακισμούς και εκδηλώσεις βίας.
Ενοχλούνται σήμερα από το σύνθημα «παραιτηθείτε» όταν οι ίδιοι απαιτούσαν σε όλους τους τόνους να φύγουν οι τότε κυβερνώντες που χαρακτηρίζονταν εθνικοί μειοδότες,γερμανοτσολιάδες και όργανα της τρόικας και των δανειστών. Σήμερα ως υπηρέτες της εξουσίας, δεν ανέχονται την παραμικρή κριτική ,επιμένουν να στοχοποιούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους ,θεωρώντας προφανώς ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και ότι παραμένουν οι αυθεντικοί εκφραστές της λαϊκής βούλησης.
Η τακτική αυτή παραπέμπει στις χειρότερες παραδόσεις της αριστεράς όπου βρέθηκε στην εξουσία. Τακτική που την πλήρωσαν ακόμα και με τη ζωή τους δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, χιλιάδες συναγωνιστές και σύντροφοι τους που τόλμησαν να έχουν διαφορετική άποψη από αυτή που είχε το κόμμα και ο εκάστοτε ηγέτης.
Αρκετά όμως πλήρωσε η χώρα και οι πολίτες της αυτή τη διχαστική πολιτική τα χρόνια της κρίσης.Η διαμαρτυρία, ακόμα και η απαίτηση για παραίτηση μιας κυβέρνησης, είναι δικαίωμα των πολιτών σε μια δημοκρατία.Και η άσκηση του διασφαλίζεται από το Σύνταγμα αρκεί να σέβονται την έννομη τάξη και να μην καταφεύγουν σε βιαιότητες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
