Βασιλική Καρακώστα: Εχουμε ανάγκη, όσο ποτέ, την αυθεντικότητα

«Η παράσταση στον Σταυρό του Νότου plus είναι ένα ραντεβού. Ένα ραντεβού για να μοιραστώ, ότι με έχει διαμορφώσει μέχρι στιγμής. Όλες τις βασικές στιγμές και συναντήσεις όπως τις έχω ζήσει, στη μουσική μου διαδρομή. Δηλαδή, από μικρό παιδί που τραγουδούσα, συνήθως, χωρίςσυνοδεία άλλου οργάνου. Αργότερα στις βουνοπλαγιές του Πηλίου, με δημοτικούς μουσικούς, ως τα Αθηναϊκά μονοπάτια που συνεργάστηκα με πολλούς και εκλεκτούς συναδέλφους. Νιώθω πολύ ευλογημένη για όλες αυτές τις συνεργασίες. Φυσικά δεν θα λείψουν τραγούδια από τους προσωπικούς δίσκους όπως είναι τα «Η Σβούρα», «Τα επικίνδυνα», «Αστροπαλιά», «Δώς μου να πιω», «Το Βουνό». Επίσης θα παρουσιάσω για πρώτη φορά, καινούργια τραγούδια.»

Τι θα ήθελες να πάρει μαζί του το κοινό μετά το τέλος της συναυλίας:

«Θα ήθελα να περάσουμε όμορφα, έντονα, να τραγουδήσουμε δυνατά, να χαμογελάσουμε και να συγκινηθούμε. Και να φύγουμε όλοι πιο ανάλαφροι και χαμογελαστοί από πριν! Να πάρουμε μερικά στιχάκια και μελωδίες που θα μας συντροφεύουν, μέχρι να συναντηθούμε ξανά! Να φύγουμε με πιο πολύ ζωντάνια.

Στο άκουσμα αυτής της ερώτησης ευθύς μου ήρθε στο νου, πως θα ήθελα να αφιερώσουμε αυτή τη βραδιά στην τρίτη ηλικία, σε όλα τα πανέμορφα μοναχικά γεροντάκια, είτε ζούνε στο σπίτι τους είτε σε κάποιο γηροκομείο. Θέλω επίσης να αφιερώσω την συναυλία, σε όλο τον κόσμο που αγαπά τα τραγούδια μου και τιμά με την παρουσία του, όλες μου τις συναυλίες.

Εκτός από την συναυλία τι άλλο ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;

«Δύο είναι τα δημιουργικά θέματα που με απασχολούν. Τα καινούργια τραγούδια και τα παραδοσιακά μας τραγούδια. Τα καινούργια τραγούδια, είναι σε συνεργασία με πολλούς συντελεστές. Γράφω και εγώ η ίδια, άλλοτε μουσική άλλοτε στίχους και έτσι αργά – αργά και απολαυστικά διαμορφώνω ένα υλικό που μου αρέσει πολύ. Παράλληλα με απασχολεί η προετοιμασία μίας σειράς δώδεκα τραγουδιών της παραδοσιακής και συλλογικής μας δημιουργίας. Θα παρουσιαστούν με ασυνήθιστο τρόπο. Πάντα το έκανα αυτό, μου άρεσε να παίζω τα τραγούδια αυτά με όργανα που δεν αντιστοιχούσαν. Βιολοντσέλα αντί για λύρες ή ηλεκτρικές κιθάρες. Και αυτό γιατί πιστεύω πως ό, τι ξεβολεύεται αναγκάζεται να αναζητήσει την αυθεντικότητά του για να σταθεί και να υπάρξει. Αυτό έκανα πάντα και αυτό προσπαθούσα να μεταφέρω στους συνεργάτες μου, όλα αυτά τα χρόνια. Η διασκευή έχει το νόημα μόνον όταν στοχεύεις στην αποκάλυψη της αυθεντικότητας. Αλλιώς είναι μια άσκηση ύφους μουσικής και δεξιοτεχνίας. Και νομίζω πως έχουμε ανάγκη όσο ποτέ αυτή την αυθεντικότητα και την καθαρότητά της.»

«Είναι ένας τρόπος και αυτός επικοινωνίας. Είναι ένας μοναδικός τρόπος να προσφέρεις τον εαυτό σου στο σύνολο. Να εξομολογηθείς. Να αφεθείς. Να διασκεδάσεις. Η φωνή είναι το μοναδικό μουσικό όργανο που βγαίνει από μέσα μας. Σημαίνει φως, που άλλοτε σκοντάφτει και εγκλωβίζεται μέσα μας και άλλοτε βρίσκει το δρόμο του να λευθερωθεί. Και σε μένα προσωπικά, είναι αρκετές οι φορές που σκοντάφτει, λόγω άσχημων βιωμάτων αλλά και αρκετές τώρα πια που λευτερώνεται.»

Πόσο σημαντική είναι η παράδοση στη δουλειά σου;

«Η παράδοση κουβαλά ιερές αξίες. Για μένα είναι πολύ σημαντική. Είναι το νήμα για την εξέλιξη. Εκεί κρύβεται η σοφία για την εξέλιξη καθώς επίσης είναι δύναμη, γιατί μας συνδέει με την ταυτότητά μας. Και συγκεκριμένα η παραδοσιακή μουσική είναι η συλλογική δημιουργία του τόπου μας, «το εμείς» αυτό με συγκινεί πολύ και για αυτό επιμένω σε αυτή τη συγκεκριμένη παράδοση της μουσικής.»

Πότε θα αποφασίσεις να γράψεις και συ μουσική, περισσότερο εντατικά;

«Φαντάζομαι θα γίνει εντατικό όταν θα έχω περισσότερη ανάγκη για αυτό. Και θα μπορέσω να αφοσιωθώ. Φαίνεται προς το παρόν δεν ήρθε η ώρα του, εκτός από μερικές μελωδίες και κάποια στιχάκια. Μπορεί και να μην γίνει ποτέ εντατικό. Και να παραμείνει ως φλερτ! Θα δείξει ο χρόνος.»

Πληροφορίες