Δυο φαινομενικά άσχετα χθεσινά γεγονότα έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι τον τελευταίο ιδιαίτερα καιρό, η ελευθερία έκφρασης, η κριτική στην εξουσία ακόμα και η πολιτική αντιπαράθεση, στοχοποιούνται και πολλές φορές ακόμα και ποινικοποιούνται. Είναι γνωστή και δεδομένη διαχρονικά η αλλεργία της εξουσίας στην κριτική. Είναι πρωτοφανές όμως ένα όργανο που υποτίθεται ότι έχει ως στόχο να υπερασπίζεται τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του τύπου, να επιβάλλει ποινές σε δημοσιογράφους, επειδή δεν συμπλέουν με τις κυβερνητικές απόψεις περί ελευθεροτυπίας.
Την ίδια στιγμή με μια άλλη πρωτοφανή για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα άποψη ο πρόεδρος της Βουλής προτείνει ρήτρα διετούς εχεμύθειας στους βουλευτές για «εμπιστευτικές πληροφορίες και έγγραφα τα οποία περιέρχονται σε γνώση τους κατά την διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους». Το αξιοπερίεργο είναι ότι η ρήτρα δεν αφορά εμπιστευτικά ή διαβαθμισμένα έγγραφα, αλλά το σύνολο όσων έρχονται σε γνώση τους. Μια κυβέρνηση που κόπτεται υποτίθεται για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο ,έρχεται τώρα να βάλει φραγμό στην άσκηση πολιτικής δραστηριότητας, επιβάλλοντας μάλιστα ποινές για όσους η εκάστοτε πλειοψηφία θεωρεί ότι …παραβαίνουν τις υποχρεώσεις τους!
Πριν λίγες εβδομάδες είχαμε τη μήνυση Θάνου κατά καθηγητή επειδή ενοχλήθηκε για την κριτική του. Η στοχοποίηση όσων μέσων ενημέρωσης ασκούν κριτική, είναι στην πρώτη γραμμή της καθημερινής προπαγάνδας της κυβέρνησης με το γνωστό πια πρόσχημα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ένας πολυδαίδαλος μηχανισμός πρόθυμων παραδημοσιογραφικών υπηρετών εκτελεί καθημερινά συμβόλαια στοχοποίησης για όσους και όσες δεν είναι αρεστοί στην κυβέρνηση και πάει λέγοντας.
Η αριστερά και ιδιαίτερα η κομμουνιστική δεν διακρινόταν ποτέ για τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τον πλουραλισμό της. Το γνωρίζουν άλλωστε πολύ καλά όσοι, ακόμα και πρόσφατα, έτυχε να διαφωνήσουν με την άποψη και τα συμφέροντα του αρχηγού και των αυλικών του. Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του όχι απλώς δεν ανέχονται την παραμικρή κριτική, αλλά θα ήθελαν αν μπορούσαν να επιβάλλουν τους κομματικούς κομισάριους τους σε όλα τα μέσα, ώστε να μην ακούγεται άλλη φωνή πέρα από τη δική τους.
Είτε τους αρέσει όμως είτε όχι και στους ίδιους και σε όσους πρόθυμούς σπεύδουν να υλοποιήσουν τις εντολές τους,στην Ελλάδα έχουμε ακόμα δημοκρατία.Καθεστώτα τύπου Τσάβες, Πούτιν και Ερντογάν τα οποία ονειρεύονται ενδεχομένως ορισμένοι δεν έχουν θέση σε μια ευρωπαϊκή χώρα.Και ευτυχώς παρά τους προπαγανδιστές του «Όχι» παραμένουμε ακόμα στην Ευρώπη,ότι κι αν πιστεύουν οι λογοκριτές του πειθαρχικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ…
