Αναμφισβήτητα το πρόβλημα είναι τεράστιο για μια χώρα με προβληματικές διοικητικές δομές ,ενώ επιτείνεται από τη μόνιμη αμφιθυμία των κυβερνητικών στελεχών,που αδυνατούν να χαράξουν μια συγκεκριμένη και κυρίως ρεαλιστική πολιτική .Αφού χρειάστηκαν κάμποσοι μήνες- και κυρίως να κλείσουν τα σύνορα – για να αποφασίσει η κυβέρνηση ότι η πολιτική των ανοικτών συνόρων δεν οδηγεί πουθενά και να συνυπογράψει τη συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας,έρχονται πάλι στην επιφάνεια οι εσωτερικές διαφωνίες στο Σύριζα, για να την υπονομεύσουν.
Μετά τη μειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας, που αποδοκίμασε τη συμφωνία, ήρθε χθες η ανακοίνωση των «53» , για να επιβεβαιώσει το ρήγμα στην κυβέρνηση. Καταγγέλλουν τα κάστρα που φτιάχνει η Ευρώπη,τα κλειστά κέντρα, την ευρωπαϊκή ελίτ και αρνούνται τη λειτουργία κέντρων καταγραφής γιατί , όπως υποστηρίζουν , δεν διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μόνο που στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για πολιτικά παιγνίδια εν ονόματι του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Η εξαθλίωση της Ειδομένης, το χάος του Πειραιά ,οι τραγικές καταστάσεις σε πολλά κέντρα φιλοξενείας,δεν αποτελούν παράδειγματα ανθρωπισμού, ότι κι αν φαντασιώνονται οι κάθε λογής αλληλέγγυοι.Και οι εύκολες και βολικές καταγγελίες για την Ευρώπη δεν βοηθούν ούτε τους πρόσφυγες,ούτε τη χώρα να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα που έχει μπροστά της…
ΤΟ ΒΗΜΑ