Η χθεσινή υψηλών τόνων συζήτηση στη Βουλή που έγινε μόνο για τις επικοινωνιακές ανάγκες της παραπαίουσας κυβέρνησης Τσίπρα,δείχνει πεντακάθαρα γιατί η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος στις οποίες τα πολιτικά κόμματα έδειξαν σοβαρότητα και έσκυψαν πάνω από τα προβλήματα καταφεραν και βγήκαν μετά από δυο χρόνια μνημονίου στις αγορές ενώ η Ελλάδα έξι χρόνια, τρία μνημόνια και αναρίθμητα φορολογικά μέτρα μετά εξακολουθεί να είναι χωρισμένη στα δύο με την κυβέρνησή της να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που ανέλαβε έναντι των δανειστών.
Ασφαλώς τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση την έχει ο κ. Τσίπρας που αντί να αφήσει την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να ολοκληρώσουν το δεύτερο μνημόνιο όρμησε στην εξουσία εκβιάζοντας εκλογές και υποσχόμενος ένα σωρό ψέματα για φοροελαφρύνσεις και παροχές για όλους.
Ο κ.Τσίπρας επένδυσε στην ρητορική του μίσους, αποφάσισε ότι όποιοι ακολουθούν μνημόνια είναι προσκυνημένοι και γερμανοτσολιάδες και υποσχέθηκε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα βαράει τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν. Για να υποχρεωθεί στη συνέχεια να υπογράψει κι αυτή το δικό της μνημόνιο φορτώνοντας τον ελληνικό λαό με νέα δάνεια, νέα φορολογικά μέτρα και νέες πολιτικές λιτότητας.
Τώρα 14 μήνες μετά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πνιγμένη στα οικονομικά αδιέξοδά που δημιούργησε και στις νέες υποσχέσεις που δεν μπορεί να κρατήσει κλυδωνίζεται από την ανθρωπιστική καταστροφή του προσφυγικού που η ίδια προκάλεσε και επιχειρεί έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό.
Προσπαθεί να πείσει την κοινωνία ότι για το σημερινό κατάντημα της χώρας φταίει μία δράκα ισχυρών επιχειρηματιών και καναλαρχών που χειραγωγούσαν την πληροφόρηση του ελληνικού λαού και διαπλέκονταν οικονομικά με τους πρώην κυβερνώντες για να νέμονται τον κρατικό πλούτο προς ίδιον όφελος και σε βάρος του ελληνικού λαού.
Και ναι μεν η διαπλοκή ισχυρών συμφερόντων και πολιτικών ήταν και παραμένει μια αρνητική και νοσηρή πραγματικότητα – που παρατηρείται,όμως, και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες – δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση υπεύθυνη για την κατάρρευση των δημοσιονομικών του κράτους.
Υπεύθυνα είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα με ελάχιστο σεβασμό στο δημόσιο χρήμα. Αλλά κι εκείνα που από τη θέση της ελάσσονος αντιπολίτευσης πόνταραν στον λαϊκισμό, γιγάντωσαν τον συνδικαλισμό και ζητούσαν μονίμως περισσότερα προνόμια και λιγότερες υποχρεώσεις για τους πολίτες.
Παρά το προβληματικό,ωστόσο, πολιτικό σύστημα – κι αντίθετα από τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ – η χώρα γνώρισε με τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πρωτοφανή οικονομική άνθηση μετά την μεταπολίτευση – μπήκε στο κλειστό κλαμπ της ΕΕ και του Ευρώ, και εκτινάχτηκε στις 25 πλουσιότερες του κόσμου με εντυπωσιακό άλμα για το εισόδημα, την περιουσία και την ευμάρεια του μέσου Έλληνα.
Θα ήταν,λοιπόν, πολύ σοφότερο για τον κ.Τσίπρα,αντί να βρίσκει τρόπους για να διχάζει και να καλλιεργεί εντάσεις μέσα κι έξω από τη Βουλή επιδιώκοντας μετωπικές συγκρούσεις με φανταστικούς εχθρούς ως προπέτασμα καπνού για την διοικητική ανεπάρκειά της κυβέρνησής του, να αναζητεί κοινούς τόπους με τα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα ενίσχυαν τις συνεργασίες και το ήρεμο κλίμα στην κοινωνία και θα επέτρεπαν στη χώρα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της και να βγει μια ώρα αρχύτερα από τά μνημόνιο στην ανάπτυξη και στην κανονικότητα.
Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα η λάσπη στον ανεμιστήρα, ο αυταρχισμός και οι επιθέσεις κατά των μη φιλικών ΜΜΕ δεν μπορούν να αποκρύψουν την ανικανότητα και την παντελή έλλειψη σχεδίου της κυβέρνησης που πουλάει στον κόσμο μπόλικο … σανό αλλά αδυνατεί να χωρίσει δυο γάιδαρων άχυρα.
