Η κυβέρνηση κλείνει τα ιδιωτικά σχολεία

Στον χώρο της Παιδείας η κυβέρνηση έχει βρει τον εχθρό της. Και είναι τα ιδιωτικά σχολεία.

«Μιλάμε για «δημοσιοποίηση» της ιδιωτικής εκπαίδευσης» λέει στο «Βήμα» ιδιοκτήτης μεγάλου ιδιωτικού σχολείου της πρωτεύουσας που διαβάζει τις νέες προτάσεις του υπουργείου Παιδείας για αλλαγές στην ιδιωτική εκπαίδευση. «Μα είναι δυνατόν να έχει την ευχέρεια ένα δημόσιο όργανο, ο διευθυντής Εκπαίδευσης, να απαγορεύσει σχολικές δράσεις ή εκδηλώσεις ακόμη και αν πληρούνται οι όροι που προβλέπεται να θέσει στο μέλλον ο υπουργός Παιδείας;» αναρωτιέται.

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης πολλοί αισθάνονται ότι βιώνουν ήδη τις συνέπειες ενός ακήρυχτου πολέμου. Ακήρυχτου μεν, ήδη καταστροφικού δε, αν αναλογιστεί κανείς ότι πέρυσι το καλοκαίρι έκλεισε στον Πειραιά ένα ιδιωτικό σχολείο με 84 έτη ιστορίας, μετά την ανακοίνωση της απόφασης για τον ΦΠΑ 23% στα δίδακτρα των μαθητών του.

Πώς εξηγείται άλλωστε το ότι η κυβέρνηση, αφού δεν έχει ακόμη επιλύσει τον «γρίφο» των 3.673 κενών που υπάρχουν στα δημόσια σχολεία της χώρας (όπως παραδέχθηκε επίσημα ο υπουργός Παιδεία στη Βουλή), κάνει δεύτερη προσπάθεια παρέμβασης στην ιδιωτική εκπαίδευση; Το περίφημο νομοσχέδιο-«κουρελού» του κ. Αρ. Μπαλτά που δεν έγινε ποτέ νόμος επιστρέφει τελικά με τη μορφή… μικρών διατάξεων και τροπολογιών που εντάσσονται σε άλλα κείμενα τα οποία φτάνουν στη Βουλή. Μεταξύ αυτών, οι διατάξεις του για τα ιδιωτικά σχολεία που εισάγουν ρήτρες «μονιμοποίησης» των εκπαιδευτικών τους, καταργούν τα «φροντιστηριακά» μαθήματα στα προγράμματά τους (δηλαδή, τα έξτρα ενισχυτικά μαθήματα που προσέφεραν στους πελάτες τους πέραν του σχολικού προγράμματος) και δένουν πιο γερά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στον χώρο της εκπαίδευσης στο κράτος και στον έλεγχό του.

Η κρίση και τα φροντιστήρια

Για τα φροντιστήρια, τα οποία και ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης επανειλημμένως παραδέχθηκε ότι πρέπει να υπάρχουν για να καλύπτουν τις ελλείψεις του κράτους, οι διατάξεις που δόθηκαν σε διάλογο απαγορεύουν μαθήματα στις διακοπές Πάσχα και Χριστουγέννων (όπου όλα τα παιδιά παραδοσιακά έκαναν τις επαναλήψεις τους) και διπλασιάζουν τον αναγκαίο κατώτατο μισθό όλων των εκπαιδευτικών τους σε σχέση με τον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα.

Για μια φορά το ίδιο ερώτημα επανέρχεται: Στην Ελλάδα της κρίσης η εκπαίδευση πρέπει να έχει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της παρέμβασής της τον μαθητή ή τον εκπαιδευτικό;

Ειδικά δε σε μια περίοδο όπου παγκοσμίως οι σχολικές μονάδες αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη αυτονομία, με την Ελλάδα στις εκθέσεις για την Παιδεία του ΟΟΣΑ να κρατάει σταθερά στις αντίστοιχες μετρήσεις την προτελευταία ή την τελευταία θέση, ανάλογα με το έτος.

Από την πλευρά της η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) κάνει λόγο για «μαύρη εργασία» εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία ανά τη χώρα στα απογευματινά τους μαθήματα και αναφέρει ότι «οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για θεσμικά ζητήματα και για τις εργασιακές σχέσεις στα ιδιωτικά σχολεία, στα κέντρα ξένων γλωσσών και στα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Ειδικά για τα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας και τα κέντρα ξένων γλωσσών πρόκειται για τις πρώτες ουσιαστικές νομοθετικές παρεμβάσεις εδώ και δεκαετίες».

«Είναι προφανές ότι τα παραπάνω ευνοούν την παραπαιδεία, καθώς οι γονείς θα αναζητήσουν το πρόγραμμα που δεν θα τους προσφέρουν νόμιμα και με αποδείξεις τα φροντιστήρια, σε ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι τους» λέει από την πλευρά του ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φροντιστών Ελλάδος κ. Γιάννης Βαφειαδάκης. «Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουμε ζητήσει επανειλημμένως ραντεβού από τον υπουργό Παιδείας για να συζητήσουμε τα θέματα αυτά, αλλά ποτέ δεν μας δέχθηκε. Και φέρνει τώρα αυτές τις διατάξεις χωρίς διάλογο και χωρίς καμία μελέτη που να εξηγεί τη φιλοσοφία τους» συνεχίζει.

Οι διατάξεις για τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια επρόκειτο να ενταχθούν στο νομοσχέδιο για την έρευνα του υπουργείου Παιδείας, το οποίο «πάει και έρχεται» επί δύο μήνες, αλλά δεν κατατίθεται τελικά στη Βουλή, καθώς σ’ αυτό προστίθενται σειρά διατάξεων ακόμη που προσκρούουν στην τρόικα και στις υποχρεώσεις της χώρας μας και ανατρέπουν τη φιλοσοφία των κειμένων που έχει υπογράψει.

Πάντως οι εκπρόσωποι της τρόικας αρνούνται ως σήμερα να δουν τον κ. Φίλη, ο οποίος ωστόσο ζητάει επίμονα ραντεβού και διορισμούς 22.000 εκπαιδευτικών στη δημόσια εκπαίδευση.

«Το κράτος που αδυνατεί να εξασφαλίσει ποιότητα σπουδών στα κρατικά σχολεία, όπου τα κενά παραμένουν ως τον τελευταίο μήνα του χρόνου, με ποια κριτήρια και ποιο σύστημα αξιολόγησης θα διασφαλίζει την ποιότητα στον ιδιωτικό τομέα;» αναρωτιόταν χαρακτηριστικά βουλευτής της αντιπολίτευσης που μίλησε στο «Βήμα».

Η ΝΔ αλλά και η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχουν ήδη αποφασίσει να «ανεβάσουν» τους τόνους τις επόμενες ημέρες στη Βουλή σχετικά με το θέμα.

Κλίμα… πολέμου

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης οι ιδιοκτήτες σχολείων μιλούν για «ιδεολογικό πόλεμο» από την πλευρά της κυβέρνησης και θυμούνται περιόδους… 1981 όπου όλοι διακήρυτταν πως τα ιδιωτικά σχολεία δεν χρειάζονται και πρέπει να κλείσουν.

Μετά τη μεγάλη κρίση με το 23% του ΦΠΑ το καλοκαίρι στην ιδιωτική εκπαίδευση, τώρα αναμένεται μείωση του προσωπικού τους αν οι νέες διατάξεις εφαρμοστούν καθώς θα περιοριστούν οι απογευματινές δραστηριότητές τους, αλλά και κλείσιμο πολλών μικρών φροντιστηρίων.

Σήμερα και σύµφωνα µε τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 7,5% του συνόλου των µαθητών πρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης παρακολουθούν πανελλαδικά τα µαθήµατά τους σε 1.035 ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (περίπου 80.500 άτομα).

«Με το άρθρο 40 το οποίο απαγορεύει στα ιδιωτικά σχολεία να είναι φορείς υπηρεσιών και άτυπης εκπαίδευσης παραβιάζεται η επαγγελματική ελευθερία σε έναν ολόκληρο κλάδο της οικονομίας και κλείνει ένα επάγγελμα που προηγουμένως ήταν ανοικτό» λέει σχετικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων κ. Χαρ. Κυραϊλίδης. «Ακόμη, ο εκπαιδευτικός που διορίζεται σε ιδιωτικό σχολείο, ιδίως μετά το δεύτερο έτος της εργασίας, τερματίζει τον εργασιακό του βίο σε αυτό, ανεξαρτήτως επιδόσεως. Τίθενται άμεσα και έμμεσα εμπόδια στο δικαίωμα του ιδιοκτήτη να ελέγξει την επάρκεια του προσωπικού του. Το δικαίωμα ελέγχου του κύρους της καταγγελίας μεταφέρεται από τα δικαστήρια σε συνδικαλιστές και κρατικά όργανα στα οποία κατά κανόνα ο ιδιοκτήτης δεν μετέχει» καταλήγει.