«Να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα ή να προτιμήσει την ασφάλεια των ομολόγων της Βόρειας Ευρώπης;».
Το ερώτημα αυτό «βασανίζει» πολλούς διαχειριστές στο σημερινό περιβάλλον αρνητικών επιτοκίων στην ευρωζώνη. Πρόκειται για δύο ακραίες επιλογές: από τη μία πλευρά τίτλοι υψηλής διαβάθμισης (senior bonds) γερμανικών τραπεζών, η τοποθέτηση στους οποίους… κοστίζει, και από την άλλη αντίστοιχα αξιόγραφα εγχώριων συστημικών ομίλων που υπόσχονται διψήφιες αποδόσεις.
Η βέβαιη απώλεια μέρους του κεφαλαίου στην περίπτωση των ασφαλέστερων στον πανευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο ομολόγων, λόγω των αποδόσεών τους που κινούνται κάτω από το 0%, έχει αρχίσει να καθιστά τους τίτλους της Περιφέρειας, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών, πιο ελκυστικούς.
Αξίζει όμως η σχέση ρίσκου – απόδοσης που προσφέρουν;
Αναλυτές επισημαίνουν ότι για να αποφασίσει κάποιος τι θα πράξει θα πρέπει να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Υπάρχει κίνδυνος για bail in στην Ελλάδα μετά την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος;
Δύο περιπτώσεις
«Πλέον οι πιθανότητες επαλήθευσης του «κακού σεναρίου» είναι λιγότερες σε σχέση με έναν χρόνο νωρίτερα» τονίζει οικονομολόγος που παρακολουθεί τον κλάδο.
Χαρακτηρίζει δε επενδυτική ευκαιρία τις μετοχές των τεσσάρων συστημικών ομίλων λόγω της πτώσης των τελευταίων μηνών.
Οπως προκύπτει από την ανάλυση της πορείας των τιμών τους μετά τις τελευταίες αυξήσεις κεφαλαίου, η χρηματιστηριακή τους αξία είχε φτάσει ως και το 10% της λογιστικής το πρώτο δίμηνο του 2016, για να ανακάμψει τις τελευταίες εβδομάδες πάνω από το 30%.
«Για να χρειαστεί και τέταρτος γύρος αυξήσεων κεφαλαίου τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, τα πράγματα θα πρέπει να πάνε πολύ στραβά στη χώρα» επισημαίνει ο ίδιος αναλυτής.
Οπως εξηγεί, μόνο σε δύο περιπτώσεις θα προκύψει τέτοια ανάγκη: στο καταστροφικό σενάριο του Grexit και στο ενδεχόμενο η οικονομία να κινηθεί ξανά πτωτικά, με ρυθμούς αντίστοιχους της περιόδου 2011-2012. Δηλαδή, θα πρέπει το ελληνικό ΑΕΠ να υποχωρήσει ως και το τέλος του 2017 σωρευτικά κατά 15%, με αποτέλεσμα τα «κόκκινα δανειακά ανοίγματα» να ξεπεράσουν το 60%.
Ολες οι ελληνικές τράπεζες μετά την τελευταία κεφαλαιακή τους ενίσχυση έχουν δείκτες Core Tier 1 πάνω από τον μέσο όρο των τραπεζών της ευρωζώνης και αρκετά μεγαλύτερους από το ελάχιστο όριο του 10%. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να «κάψουν» πολλά κεφάλαια προτού χρειαστούν μια νέα ανακεφαλαιοποίηση.
Η επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (Single Supervisory Mechanism –SSM) Ντανιέλ Νουί έχει ήδη κάνει γνωστό ότι οι εγχώριοι όμιλοι δεν θα χρειαστεί να ξαναπεράσουν εφέτος από τη διαδικασία των stress tests που θα διεξαγάγει μετά την περυσινή εμβόλιμη άσκηση προσημείωσης ακραίων καταστάσεων στην οποία συμμετείχαν.
Με αυτά τα δεδομένα ο επόμενος έλεγχος των δανειακών τους χαρτοφυλακίων αναμένεται το φθινόπωρο του 2018, στο πλαίσιο των προγραμματισμένων stress tests.
Χωρισμένη ευρωζώνη
Το μόνο σίγουρο είναι ότι 17 χρόνια μετά τη δημιουργία της ευρωζώνης η οικονομία της περιοχής είναι χωρισμένη στα δύο: από τη μία πλευρά οι πλούσιες και οικονομικά σταθερές χώρες του Βορρά και από την άλλη ο υπερχρεωμένος Νότος.
Την ίδια στιγμή που η Γερμανία απολαμβάνει πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της και ιστορικό χαμηλό ποσοστό ανεργίας, Ισπανία και Ιταλία έχουν μεγάλα ελλείμματα που υπερβαίνουν τα όρια της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Επιπλέον, πολύ νέοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, δεν έχουν δουλειά, αποταμιεύσεις ή ακόμη και δικό τους σπίτι.
Διαφοροποιήσεις
Και στις χρηματοπιστωτικές αγορές υπάρχουν οι ίδιες διαφοροποιήσεις. Το 10ετές ομόλογο του γερμανικού Δημοσίου έχει κουπόνι 0,23% έναντι 1,25% της Ιταλίας, 1,45% της Ισπανίας και περίπου 9% της Ελλάδας. Στο πλαίσιο αυτό, μεγάλο μέρος της επενδυτικής κοινότητας αναμένει ένα «ράλι» τιμών στα ομόλογα των χωρών της Νότιας Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον Nick Gartside, επικεφαλής Επενδύσεων Σταθερού Εισοδήματος της JP Morgan Asset Management, «η πιθανότητα για μια υψηλή ανταμοιβή των επενδυτών από τους τίτλους της περιφέρειας είναι υψηλή». Μιλώντας στους «Financial Times» υποστήριξε ότι ιταλικά και ισπανικά ομόλογα μπορεί να προσφέρουν ως το τέλος του 2016 μια ετησιοποιημένη απόδοση της τάξεως του 5%.
«Δεν βλέπω κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να μην κλείσει εφέτος η διαφορά απόδοσης (spread) μεταξύ των γερμανικών και των ιταλικών ή ισπανικών ομολόγων» υποστήριξε ο ίδιος. Σημείωσε δε ότι υπάρχει ανάγκη για επιστροφή των αποδόσεων σε θετικό έδαφος και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είναι σε αυτή τη φάση ένας ισχυρός αγοραστής.
Μάριο Ντράγκι – Εκτιμήσεις
Χαμηλός πληθωρισμός στην ευρωζώνη
Νέα μέτρα για την τόνωση της οικονομίας έλαβε ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωτράπεζας τον Μάρτιο, το οποίο αποφάσισε, μεταξύ άλλων, τη μείωση του βασικού επιτοκίου του ευρώ στο 0%.
Η κίνηση αυτή στοχεύει στην άνοδο του επιπέδου των τιμών, καθώς, όπως αναγνώρισε ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης, τους επόμενους μήνες, εξαιτίας της πτώσης του πετρελαίου, ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη θα είναι από πολύ χαμηλός έως και αρνητικός.
Σημειώθηκε δε σημαντική προς τα κάτω αναθεώρηση των εκτιμήσεων για τον πληθωρισμό από τους εμπειρογνώμονες της ΕΚΤ, σε μόλις 0,1% για το 2016, το οποίο απέχει πολύ από τον επίσημο μεσοπρόθεσμο στόχο της τράπεζας (2%).
Επιπλέον, εξασθένισαν σημαντικά οι πληθωριστικές πιέσεις από τον αποδυναμωμένο ρυθμό ανόδου των τιμών των υπηρεσιών, στο 0,9% τον Φεβρουάριο από 1,2% τον Ιανουάριο.
Εν τούτοις, η νέα «ένεση» ρευστότητας που εγκρίθηκε αναμένεται να τονώσει την εγχώρια ζήτηση, ενισχύοντας τις τιμές των υπηρεσιών.
Τη συνέχιση των αποπληθωριστικών πιέσεων τα επόμενα τρίμηνα δείχνουν και τα πρώτα στοιχεία του ενοποιημένου δείκτη PMI Markit (πρώτη εκτίμηση) για το μήνα Μάρτιο, ο οποίος αυξήθηκε στις 53,7 μονάδες από 53,0 μονάδες τον Φεβρουάριο. Η άνοδος αυτή προέρχεται κυρίως από την περαιτέρω αύξηση του επί μέρους δείκτη για τον κλάδο των υπηρεσιών στις 54,0 μονάδες.
Το επίπεδο του ενοποιημένου δείκτη PMI Markit προοιωνίζεται άνοδο του ΑΕΠ κατά 0,3% το 1ο τρίμηνο του 2016, έναντι 0,4% το 4ο τρίμηνο του 2015.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
