Ένα πλήρους «συμμαχικής» αδράνειας 20ήμερο παρήλθε, από τη διάταξη μοίρας του ΝΑΤΟϊκού πολεμικού στόλου, για περιπολίες, κατά μήκος των θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας-Τουρκίας.
Και η μόλις πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία Αλ. Τσίπρα-Γενς Στόλντεμπεργκ, όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός εξέφρασε τα παράπονά του προς τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, για μη παρεμπόδιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ρεύματος, μέσω των παραλίων της Τουρκίας προς την Ελλάδα, έμεινε ουσιαστικά αναπάντητη από τον Γ.Γ. της φιλοτουρκικής «Συμμαχίας».
Δεν αρκεί όμως η αναποτελεσματική επικοινωνία Τσίπρα-Στόλντεμπεργκ, όταν ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναπεφάσισε με Τουρκία και ΝΑΤΟ, ερήμην του ελληνικού Κοινοβουλίου τη … διακοσμητική παρουσία του ΝΑΤΟ, αλλά και την προκλητική και παχυδερμική αδιαφορία του, για την ανεμπόδιστη διέλευση χιλιάδων φυγάδων και μεταναστών σε απόσταση αναπνοής από τα «συμμαχικά» σκάφη.
Και χωρίς καμία διάθεση αντιδικίας, ο γράφων όχι μόνον είχε προβλέψει τα «στραβά μάτια» του ΝΑΤΟ προς τα δουλεμπορικά σκάφη της συμφοράς, αλλά και είχε χαρακτηρίσει την όλη πρωθυπουργική ενδοτική πρωτοβουλία, ως κίνηση εθνικής μειοδοσίας. (Άρθρο της 16/02/16 στο ηλεκτρονικό «Βήμα» με τον τίτλο «Το φάσμα ενός τουρκικού ‘Αττίλα 3’ στο Αιγαίο». Και προγενέστερο άρθρο (27.11.2015) με τον τίτλο ‘Τουρκία, ο χαϊδεμένος ταραξίας του ΝΑΤΟ’»).
Ο κ. Τσίπρας, με την ίδια άνεση, που συναπεφάσισε την επιζήμια, για τα εθνικά μας συμφέροντα, ανάμιξη του ΝΑΤΟ, στη διαφύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της ΕΕ, θα μπορούσε ν’ ανακαλέσει, θέτοντας προθεσμία συμμόρφωσης του ΝΑΤΟ, στα συμφωνημένα, τις περιπολίες του «συμμαχικού» στόλου, στο Αιγαίο. Και ταυτοχρόνως, να προκαλέσει απόφαση συγκρότησης πανευρωπαϊκής ναυτικής, γιατί όχι και χερσαίας περιπολίας, για τον οριστικό φραγμό του παράνομου μεταναστευτικού-προσφυγικού ρεύματος, υπό την προϋπόθεση βεβαίως του σεβασμού στα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Έτσι, θα τεθούν προ των ευθυνών τους όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, αν όντως αντιλαμβάνονται την εταιρική τους υποχρέωση, για αναλογική συμμετοχή στα κοινά αμυντικά βάρη, τόσο σε εξοπλισμό, όσο και σε έμψυχο υλικό.
Διαφορετικά, η Ελλάδα νομιμοποιείται πλήρως, από το Διεθνές Δίκαιο, να διαφυλάξει μόνη της τα του οίκου της. Και να μη φαντάζει, ως ο πτωχός και αποδιοπομπαίος συγγενής μιας οπερετικής Ένωσης κρατών πολλαπλών ταχυτήτων.
Ας παραταχθούν, σ’ αυτή την περίπτωση, κατά μήκος των θαλάσσιων συνόρων μας, όλες οι μοίρες του Ναυτικού μας. Και όποιοι δουλέμποροι, με τους όπισθεν αυτών Τούρκους προσφυγο-μπίζνεσμεν διαφωνούν, ας προσφύγουν στο Δικαστήριο της Χάγης…
Το στρίβειν δια των αναβολών
Ο κύριος Ν. Βούτσης, καθ’ όλα ευγενικός και ευπροσήγορος Πρόεδρος της Βουλής, ενίοτε δεν αντέχει στον πειρασμό να μετατρέψει το αξίωμά του σε μέσον εξυπηρέτησης αποκλειστικώς άνομων και contra bonos mores (ανήθικων) συμφερόντων της κυβέρνησης. Και είναι εντελώς άγαρμπος ο τρόπος που αναβάλλει συμφωνημένες, προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις, με το πρόσχημα άλλοτε των … εθνικών επετείων ή των εκτός της ελληνικής επικράτειας τρομοκρατικών χτυπημάτων.
Οι λόγοι αυτών των προεδρικών υπεκφυγών είναι πασίδηλοι. Τους νιαουρίζουν οι γάτοι των Ιμαλαϊων στη στέγη του Κοινοβουλίου. Τρεις μόνον λέξεις: Από κατήγοροι κατηγορούμενοι! Είναι κρίμα, κύριε Βούτση, με τις δολιχοδρομίες αυτές να μας ξαναγυρίζετε στους αλήστου μνήμης προκατόχους σας. Και κυρίως στα έργα και τις ημέρες του 1965, με τον τότε οξυδερκή αλλά και στρεψόδικο πρόεδρο της Βουλής Δημ. Παπασπύρου, τον θρυλικό «Παλάντζα»…
