Είναι άνθρωπος της εκκλησίας. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πιστεύει βαθιά σε όλες τις αρχές του δόγματος των Ευαγγελικών: ελεημοσύνη, αλληλεγγύη, ανθρώπινα δικαιώματα, ενάρετο βίο σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Ως πολιτικός όμως δεν έχει τον Θεό του. «Κανένα έλεος με τους αντιπάλους του» λέει ο γερμανός αναλυτής Γκέρο Νοϊγκεμπάουερ. «Ετσι και αρχίσει να βάλλει εναντίον τους δεν σταματά έως ότου επιτύχει τον στόχο του».
Στους προσφιλείς αντιπάλους του ανήκουν και όλοι οι έλληνες ομόλογοί του –με προσφιλέστερο φυσικά τον σημερινό, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Οχι ότι προσωπικά έχει κάτι εναντίον του, το αντίθετο μάλιστα, τον βρίσκει πολύ πιο «βολικό» από τους προκατόχους του. Το γεγονός όμως ότι αυτός είναι «μαρξιστής», όπως τον ονομάζει και, χειρότερα ακόμη, εκπρόσωπος ενός κράτους-επαίτη, διεγείρει άμεσα τα «ταξικά» ανακλαστικά του. Το θύμα είναι φυσικά η ελληνική οικονομία. Αυτό ήταν πασιφανές στην πρόσφατη συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες, όπου ο κ. Σόιμπλε τάχθηκε για μία ακόμη φορά εναντίον μιας «ταχείας» συζήτησης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ως το 2025 να πληρώσει ούτε ένα σεντ για την εξυπηρέτηση ή την αποπληρωμή των οφειλών της» τόνισε. «Η συζήτηση για αυτές δεν είναι θέμα ουσίας, αλλά μόνο πρεστίζ».
Μάταια αντέτειναν ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ καθώς και άλλοι ομιλητές ότι τέτοια συζήτηση προβλέπεται από τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου 2015 ως άμεση συνέπεια της αξιολόγησης του τρέχοντος Μνημονίου από το κουαρτέτο –αξιολόγηση που, όπως εκτιμά και ο κ. Σόιμπλε, θα έχει επιτευχθεί ως τα τέλη Απριλίου. Αυτό όμως, επιμένει ο ίδιος, θα είναι μόνο η αφετηρία ενός νέου γύρου μνημονιακών μέτρων, όχι άγονων συζητήσεων περί χρέους.
Θέτει ο χριστιανοδημοκράτης υπουργός γενικότερα υπό αίρεση την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους; Πολύ απίθανο, δεδομένου ότι ο ίδιος έχει δηλώσει δημόσια πως χωρίς το γενναίο «κούρεμά» του (μέσω βέβαια ενός grexit!) η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει ποτέ πλέον οικονομικά. Ποιος είναι τότε ο στόχος του; «Να αποτύχει μια κυβέρνηση της Αριστεράς» όπως ισχυρίστηκε τον Γενάρη στο Βερολίνο ο Νίκος Κοτζιάς; Και τι μπορεί να σημαίνει «πρεστίζ» σε συνάρτηση με το χρέος; «Να σας πω την αλήθεια, ούτε κι εγώ ξέρω» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια συνεργάτης του. Ο προϊστάμενός του, παραδέχεται, εκφέρει ενίοτε χρησμούς που θα τους ζήλευε και το μαντείο των Δελφών.
«Ο Σόιμπλε ανήκει στη μειοψηφία στο θέμα της αναδιάρθρωσης στο Eurogroup» λέει ο Στέφαν Κόοθς, επικεφαλής του Τμήματος Συγκυρίας στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας στο Κίελο. Η στάση του, προσθέτει, επηρεάζεται κατ’ αρχάς από τις πρόσφατες εξελίξεις στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, όπου οι αντιμνημονιακές δυνάμεις σηκώνουν κεφάλι. Και μετά τις εκλογές της Κυριακής σε τρία γερμανικά κρατίδια: τη Βάδη-Βυρτεμβέργη (εκλογική περιφέρεια του κ. Σόιμπλε, στην οποία οι Χριστιανοδημοκράτες απειλούνται με πανωλεθρία), τη Ρηνανία-Παλατινάτο και τη Σαξονία-Ανχαλτ, «θέλει να δείξει ότι φροντίζει άγρυπνα για την προστασία των γερμανικών δανείων στην Ελλάδα» προσθέτει. Πόσω μάλλον που η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία προαλείφεται ως ο θριαμβευτής των εκλογών –οι δημοσκοπήσεις της δίνουν παντού διψήφια εκλογικά ποσοστά που θα την αναδείξουν στο τρίτο ισχυρότερο κόμμα της χώρας. Και αυτό χάρη στην εκστρατεία της εναντίον των Προσφύγων («κλείσιμο των γερμανικών συνόρων», «Εξω οι ξένοι») και εναντίον των δανείων στην Ελλάδα, που χαρακτηρίζει «πεταμένο χρήμα». Κατά τα άλλα, ο κ. Κόοθς τάσσεται υπέρ της σκληρής στάσης του κ. Σόιμπλε στο θέμα του χρέους –«ως της δεύτερης καλύτερης λύσης» όπως λέει. Η μόνη καλύτερη, προσθέτει, θα ήταν η χρεοκοπία των υπερχρεωμένων τραπεζών εις βάρος των σημερινών μετόχων τους. Αυτό θα απελευθέρωνε αυτοστιγμεί το τραπεζικό σύστημα από τα «κόκκινα» δάνεια και θα έριχνε πολύ φρέσκο χρήμα στην αγορά.
Ο κ. Σόιμπλε εκφράζεται βέβαια, όποτε θέλει, και πολύ σαφώς –όπως, για παράδειγμα, όταν δηλώνει, ότι το οικονομικό ζήτημα δεν πρέπει να συνδέεται με το Προσφυγικό. Σε αυτό όμως διαφωνούν οι κυβερνητικοί του εταίροι, οι Σοσιαλδημοκράτες. Ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής τους Ομάδας Κέρστιν Σνάιντερ δηλώνει ότι εν όψει της προσφυγικής κρίσης η σύνδεση προκύπτει εκ των πραγμάτων και ότι ως εκ τούτου θα πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα για την εφαρμογή του Μνημονίου.
Οι Σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν βέβαια να αλλάξουν τα μυαλά του κ. Σόιμπλε στο οικονομικό. Μπορούν όμως εύκολα να βάλουν φρένο στην πολιτική των Χριστιανοδημοκρατών στο Προσφυγικό. «Αυτοί είναι που εμποδίζουν την κυβέρνηση Μέρκελ να αναγνωρίσει την Τουρκία, καθώς και το Μαρόκο, την Αλγερία και τη Λιβύη ως ασφαλείς χώρες» παραπονιέται ο εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τους σε ευρωπαϊκά θέματα Μίχαελ Στούμπγκεν. Κατά αυτόν τον τρόπο, προσθέτει, συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα ατέλειωτα καραβάνια μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική, παρ’ όλο που η Τουρκία έχει βάλει τις τελευταίες εβδομάδες εμπόδια στην εύκολη διακίνησή τους. «Το τραγικό είναι ότι μετά το ντε φάκτο κλείσιμο της βαλκανικής διαδρομής, τα καραβάνια κάνουν αναγκαστικά τέρμα στην Ελλάδα» λέει. «Η χώρα πληρώνει τα σπασμένα τής δήθεν ουμανιστικής πολιτικής των Σοσιαλδημοκρατών».
Λύδια λίθος
Η αναγνώριση της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας
Για τον κ. Στούμπγκεν η αναγνώριση της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας αποτελεί τη λυδία λίθο της «ευρωπαϊκής λύσης» της Ανγκελα Μέρκελ σε συνεργασία με την Τουρκία για το Προσφυγικό. Και αυτό επειδή χωρίς αυτή την αναγνώριση η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να δώσει ένα από τα κύρια ανταλλάγματα που ζητεί η Αγκυρα, ήτοι την κατάργηση της βίζας για τούρκους πολίτες που θέλουν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Αν δεν το κάνει, προσθέτει, το βάρος της αναγνώρισης θα μείνει αποκλειστικά στην Ελλάδα. Η τελευταία, ως γνωστόν, προέβη σε αυτήν το 2002 επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη –άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν την ακολούθησαν. «Είναι ντροπή να αναθέτουμε στην Ελλάδα τη βρώμικη δουλειά, παρ’ όλο που θα κερδίσουμε όλοι από μια συμφωνία με την Τουρκία» λέει.
Η αναγνώριση σημαίνει βέβαια και πολλά άλλα, που έχουν ως κοινό παρανομαστή, όπως καταγγέλλει η ανθρωπιστική οργάνωση Pro Asyl, την καταπάτηση του δικαιώματος σε άσυλο και του γενικότερου Διεθνούς Δικαίου. Σε αυτά ανήκει και η άμεση μεταφορά των προσφύγων από τα ελληνικά χωρικά ύδατα σε τουρκικά λιμάνια.
«Μόνο έτσι θα μπει τέρμα στη δουλειά των διακινητών και θα σταματήσει η παράνομη μετανάστευση» λέει ο κ. Στούμπγκεν.
Ομως ούτε κι αυτό είναι σίγουρο. Ο ίδιος παραδέχεται ότι η καγκελάριος δεν ήταν ποτέ τόσο μόνη στην Ευρώπη –εκτός από το Λουξεμβούργο και την Ελλάδα, δεν έχει πλέον κανέναν άλλον υποστηρικτή στο Προσφυγικό. Αυτό θέτει σε κίνδυνο και την «ευρωπαϊκή λύση» της κυρίας Μέρκελ με την Τουρκία. «Το καλύτερο που μπορεί λοιπόν να περιμένει είναι μια τουρκική λύση του Νταβούτογλου με την Ευρώπη» έλεγε ραδιοσχολιαστής. Και ένα από τα αποτελέσματά της θα είναι «δυο, τρεις, πολλές Ειδομένες στην Ελλάδα».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
