«Ας μη δεχόμαστε αυτόν τον πλανήτη ως κάτι δεδομένο, δεν δέχομαι αυτή τη νύχτα ως κάτι δεδομένο, σας ευχαριστώ!». Με αυτά τα λόγια την περασμένη Κυριακή ο ηθοποιός Λεονάρντο Ντι Κάπριο έκλεισε τον ευχαριστήριο λόγο του για το Οσκαρ α’ ρόλου που μόλις είχε κερδίσει για τη συμμετοχή του στην «Επιστροφή» του Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ινιαρίτου.
Το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της εφετινής κούρσας των Οσκαρ δικαιώθηκε με το επίχρυσο αγαλματίδιο που εδώ και πάνω από 20 χρόνια πάλευε να κερδίσει. Η πρώτη υποψηφιότητα του 40χρονου Ντι Κάπριο χρονολογείται από το 1994, όταν νεότατος είχε προταθεί για το Οσκαρ β’ ρόλου στην ταινία «Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ» όπου υποδύθηκε τον «προβληματικό» αδελφό του Τζόνι Ντεπ. Θα ακολουθούσαν τρεις ακόμη υποψηφιότητες σε κατηγορία ρόλου («Ματωμένο διαμάντι», «The Aviator», «Ο λύκος της Wall Street») και μία υποψηφιότητα ως παραγωγού του «Λύκου της Wall Street» εφόσον η ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε είχε προταθεί και για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας.
Ενα πολύ μεγάλο μέρος του ευχαριστήριου λόγου του Nτι Κάπριο, αν όχι το μεγαλύτερο, ήταν βασισμένο στις οικολογικές ανησυχίες του. Εκανε μάλιστα έκκληση στον κόσμο να μην παρασύρεται από τις κυβερνήσεις που συνεργάζονται με μεγάλες εταιρείες που μολύνουν την ατμόσφαιρα αλλά να υποστηρίζει εκείνες που ενδιαφέρονται για τη σωτηρία του πλανήτη και στέκονται στο πλευρό δισεκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται γιατί δεν έχουν τους πόρους να αντεπεξέλθουν.
Δύο χρόνια μετά τη διά στόματος του τότε βραβευθέντος με το Οσκαρ α’ ρόλου Μάθιου Μακ Κόναχι έκκληση της στροφής του κόσμου προς τη σωτηρία από τον Θεό, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο (ο οποίος τη χρονιά του Μακ Κόναχι ήταν συνυποψήφιος) επέλεξε να θίξει το θέμα της πολύ πιο πρακτικής και ουσιαστικής σωτηρίας μας μέσω της προστασίας του πλανήτη.
Ενα ζήτημα που τον ενδιαφέρει εδώ και χρόνια. Το 2004 έλαβε μέρος στην προεκλογική καμπάνια του υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές Τζον Κέρι γιατί πίστεψε στο πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος των Δημοκρατικών. Το 2011 υπήρξε παραγωγός της «11ης ώρας», ενός από τα πιο καίρια ντοκιμαντέρ για το περιβάλλον των τελευταίων χρόνων.
Παιδί του Χόλιγουντ
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο γεννήθηκε μέσα στο Χόλιγουντ, γιος του γερμανοϊταλικής καταγωγής κομίστα και διανομέα κόμιξ Τζορτζ Ντι Κάπριο και της γερμανορωσικής καταγωγής γραμματέως δικαστηρίων Ιρμελίν Ιντενμπίρκεν. To μεσαίο όνομά του είναι Βίλεμ και μιλάει λίγα γερμανικά. Λέγεται πως το όνομά του, Λεονάρντο, οφείλεται στο γεγονός ότι όταν ήταν έγκυος η μητέρα του ένιωσε τον Ντι Κάπριο να κλωτσά ενώ παρακολουθούσε μια έκθεση έργων του Λεονάρντο Ντα Βίντσι στην γκαλερί Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Το βρήκε σημαδιακό. Οι γονείς του ήταν οι πρώτοι που πρόσεξαν ότι ο μικρός Λίο είχε ταλέντο στην υποκριτική. Αποφάσισαν να τον εγγράψουν σε εταιρεία προώθησης ταλέντων. Στην εταιρεία θέλησαν να του δώσουν ψευδώνυμο. Λένι Γουίλιαμς. Ο Ντι Κάπριο αρνήθηκε να αλλάξει το όνομά του. Ηταν 10 χρόνων. Πρώτες δουλειές, εκπαιδευτικά προγράμματα και διαφημίσεις. Ως ηθοποιός άρχισε να ανοίγει τα φτερά του στη δεκαετία του 1990 μετά την εμφάνισή του στις τηλεοπτικές σειρές «Roseanne» και «Parenthood». Μικροί ρόλοι του σε ταινίες όπως το «Critters 3» ήταν αναμενόμενο να ξεχαστούν, όμως τελικά τον οδήγησαν στο δράμα «Αγεφύρωτες σχέσεις» του Μάικλ Κέιτον Τζόουνς, τον οποίο ο ηθοποιός ευχαρίστησε στον λόγο του στα Οσκαρ. Δίπλα του εκεί η Ελεν Μπάρκιν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο οποίος αργότερα θα σύστηνε τον Ντι Κάπριο στον μεγάλο δάσκαλο και των δύο, τον Μάρτιν Σκορσέζε.
Αll American boy
Λες και ήταν σχεδόν αναμενόμενο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο να γίνει κάποτε μεγάλος αστέρας του σινεμά, φτιαγμένος καθώς είναι, κυριολεκτικά, από αυτή την «πάστα». Ομορφος. Ψηλός. Γυμνασμένος. Ξανθός. Γαλανομάτης. Τα σμιχτά φρύδια του προσθέτουν μια σκοτεινή γοητεία πίσω από το φωτεινό πρόσωπο (μιμείται πολύ καλά τον Τζακ Νίκολσον, συμπρωταγωνιστή του στον «Πληροφοριοδότη» του Σκορσέζε). Θα μπορούσες να πεις ότι ο Ντι Κάπριο κέρδισε με το σπαθί του τη διαδοχή του Ρόμπερτ Ρέντφορντ στη θέση του κινηματογραφικού Αll American boy. Τη δεκαετία του 1960 ο Ρέντφορντ, ο οποίος επίσης γεννήθηκε στη Καλιφόρνια (στη Σάντα Μόνικα για την ακρίβεια), κοπίασε για να πείσει ότι δεν ήταν απλώς ένα ακόμη όμορφο παλικάρι. Τα κατάφερε την αμέσως επόμενη. Και ίσως τελικά να μην είναι τυχαίο που ο «Μεγάλος Γκάτσμπι» του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ υπήρξε ένας ήρωας που υποδύθηκαν και οι δύο, ο Ρέντφορντ το 1974 στην ταινία του Τζακ Κλέιτον και ο Ντι Κάπριο το 2013 στην ταινία του Μπαζ Λούρμαν. Μάλιστα την ταινία του Κλέιτον ο Ντι Κάπριο την είδε για πρώτη φορά σε VHS όταν ήταν μαθητής και έκανε μια εργασία για τον Τζέι Γκάτσμπι. Ο Αυστραλός Λούρμαν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Ντι Κάπριο δίνοντάς του τον ρόλο του Ρωμαίου στην ευφάνταστη εκδοχή του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» το 1996. Και έναν χρόνο αργότερα, μπουμ! Η χρονιά του «Τιτανικού», που μετέτρεψε τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε διεθνή αστέρα.
Leo-mania
Θυμάμαι σαν σήμερα εκείνο το Σάββατο του Οκτώβρη του 2007 στη Ρώμη με το πλήθος των θαυμαστών που είχαν κάνει κατάληψη στην είσοδο του ξενοδοχείου «Hassler», στην κορυφή των σκαλοπατιών της Πιάτσα ντι Σπάνια. Ουδείς νοιαζόταν για τον καυτό ήλιο. Ο Λίο ήταν κάπου εκεί (προωθούσε τότε τον «Πληροφοριοδότη») και σίγουρα δεν έχεις κάθε μέρα την ευκαιρία να τον δεις «ζωντανά». Από την άλλη πλευρά βέβαια, το ότι δεν απέφυγε τις ινκόγκνιτο βόλτες στην Πιάτσα ντελ Πόπολο, όπου είχε ανακαλύψει ένα συγκεκριμένο στέκι για πίτσα, μου έδωσε να καταλάβω ότι ο Ντι Κάπριο δεν φοβόταν πια την έκθεση, όπως συνέβαινε την εποχή του «Τιτανικού», όταν «με καταδίωκαν στους δρόμους –ήταν μια τρέλα γιατί νόμιζα ότι θα με λιντσάρουν!». Στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2000, όταν ο Ντι Κάπριο παρουσίασε την «Παραλία», χρόνια μετά τον «Τιτανικό», η ηθοποιός Τίλντα Σουίντον που καθόταν δίπλα του στη συνέντευξη Τύπου τα είχε κυριολεκτικά χαμένα αδυνατώντας να εξηγήσει τη Leo-mania που βίωνε μαζί του.
Προσεκτικά βήματα καριέρας
Ως ερμηνευτής δεν έχει πάψει να «ψάχνεται», ίσως όχι πάντα με επιτυχία, αλλά με συνέπεια. Από τη φιλμογραφία του και μόνο μπορείς να δεις πόσο εκλεκτικός ηθοποιός είναι. Η «Επιστροφή» που εφέτος του χάρισε το Οσκαρ είναι μόλις η 17η ταινία του μέσα σε μια περίοδο 18 χρόνων από τον «Τιτανικό». Σε όλα αυτά τα χρόνια ο Ντι Κάπριο δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε άλλο πέρα από σινεμά. Πολλές φορές σπαταλά χρόνια για να προετοιμαστεί για τον επόμενο ρόλο, ενώ οι σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάζεται είναι η ελίτ: Γούντι Αλεν («Διασημότητες»), Κρις Νόλαν («Inception»), Σαμ Μέντες («Ο δρόμος της επανάστασης»), Κουέντιν Ταραντίνο («Django o τιμωρός») και φυσικά ο Μάρτιν Σκορσέζε με τον οποίο έχει γυρίσει πέντε ταινίες, με καλύτερη το «Νησί των καταραμένων». Στον λόγο του στα Οσκαρ ο Ντι Κάπριο ευχαρίστησε τον Σκορσέζε που του έδειξε την τέχνη του κινηματογράφου. Δεν πετύχαινε πάντα, είναι αλήθεια. Στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», πρώτη συνεργασία του με τον Σκορσέζε, υποσκιάστηκε από την παρουσία του Ντάνιελ Ντέι Λούις και στο «Πιάσε με αν μπορείς» δεν ήταν παρά ένα καλό εργαλείο της ψυχαγωγίας Σπίλμπεργκ. Ως Τζέι Εντγκαρ Χούβερ στο «Hoover» του Κλιντ Ιστγουντ δεν φαινόταν να πιστεύει στον ρόλο του μπουλντόγκ του FBI που υποδύθηκε και στην «Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ φαινόταν έξω από τα νερά του. Αντιθέτως, ήταν πολύ καλός ως Χάουαρντ Χιουζ στο «Aviator» του Σκορσέζε ή παίζοντας τον σύζυγο της Κέιτ Γουίνσλετ στον «Δρόμο της επανάστασης». Και πέτυχε διάνα στον ρόλο του ρατσιστή γαιοκτήμονα του «Django ο τιμωρός», όπου για πρώτη φορά στην καριέρα του έπαιξε έναν χαρακτήρα-κάθαρμα από την κορφή ως τα νύχια.
Ηδη από την εποχή του «Αviatοr» o Nτι Κάπριο άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή ταινιών, κάτι που εξακολουθεί να κάνει. Είναι ένας από τους παραγωγούς του «They live by night», της γκανγκστερικής ταινίας εποχής του Μπεν Αφλεκ από το μυθιστόρημα του Ντένις Λιχέιν, αλλά και του θρίλερ «Delirium», τελευταίας ταινίας που γύρισε στην Αμερική ο έλληνας σκηνοθέτης Ντένης Ηλιάδης.
πότε & πού:
H «Επιστροφή» παίζεται στις αίθουσες σε διανομή ODEON
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
