Την ώρα που η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια πραγματική αποθήκη ψυχών με την Ευρώπη διχασμένη και παράλυτη,με την αντιπολίτευση στο σύνολο της σχεδόν να προσφέρει στήριξη και να ζητά κοινές εθνικές πρωτοβουλίες, ο πρωθυπουργός υιοθετεί στα λόγια τη συμπόρευση και στην πράξη κάνει ότι μπορεί για να την υπονομεύσει. Με τη χώρα παραλυμένη από τις αγροτικές κινητοποιήσεις, με την αξιολόγηση να καρκινοβατεί ο κ.Τσίπρας επιλέγει την καταφυγή στις δημαγωγικές κορώνες, τις απειλές και τις κατηγορίες.
Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγήσει τη χώρα ,καλλιεργεί και πάλι το διχασμό και την πολωτική σύγκρουση. Επειδή δεν θέλει να αντιληφθεί ότι τώρα εισπράττει αυτό που έσπερνε τόσα χρόνια, προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες για την κατακραυγή που δέχεται ο ίδιος και οι βουλευτές του, στην αντιπολίτευση και στο μόνιμο πλέον στόχο του,τα μέσα ενημέρωσης. Ξεχνώντας ότι βουλευτές και στελέχη του κόμματος του ήταν αυτοί που καλλιεργούσαν το απαράδεκτο – και τότε και τώρα – κλίμα βαρβαρότητας και μισαλλοδοξίας .
Η χώρα έχει πράγματι ανάγκη εθνικής συνεννόησης γιατί δεν αντέχει ούτε το βάρος της προσφυγικής κρίσης,αλλά ούτε και την παράταση του αδιεξόδου με τους δανειστές.Αλλά η συνεννόηση δεν επιτυγχάνεται με κραυγές, απειλές, λαϊκίστικες επιθέσεις και στοχοποιήσεις πολιτικών αντιπάλων και μέσων ενημέρωσης επειδή στο Μέγαρο Μαξίμου είναι αλλεργικοί στην κριτική. Γιατί στη δημοκρατία πράγματι η εξουσία είναι προσωρινή και δεν υπάρχει ασυλία για κανένα …
ΤΟ ΒΗΜΑ
