Η Νέα Δημοκρατία δέχεται τους στόχους του μνημονίου, αλλά αμφισβητεί τα μέσα που επέλεξε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την επίτευξή τους, υποστηρίζει το κόμμα σε άτυπη ενημέρωση του.
«Για να ξεφύγει η χώρα από τον φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων και να εξέλθει οριστικά από την κρίση, επιβάλλεται η αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής, με μείωση των φόρων και των εισφορών και μεγαλύτερη συγκράτηση των δαπανών» υποστηρίζει.
Αναλυτικά το non paper της ΝΔ
Σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές (best practices), όπως αυτές έχουν αναδειχθεί σε μελέτες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, η δημοσιονομική προσαρμογή που βασίζεται περισσότερο στη συγκράτηση των δαπανών – και λιγότερο στην αύξηση των εσόδων – έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά και συμβάλλει περισσότερο στη μακροχρόνια βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών. Το «άριστο» μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής, σύμφωνα με τις μελέτες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, πρέπει να βασίζεται κατά τα 2/3 στη συγκράτηση των δαπανών και κατά το 1/3 στην αύξηση των εσόδων. Έτσι, για μια προσαρμογή 100 ευρώ, τουλάχιστον τα 66 θα έπρεπε να προέρχονται από το σκέλος των δαπανών (μείωση μισθολογικού και μη-μισθολογικού κόστους, μεταβιβαστικών πληρωμών, επιχορηγήσεων, λοιπών λειτουργικών δαπανών) και τα υπόλοιπα από το σκέλος των εσόδων (αύξηση φόρων, εισφορών).
Στην Ελλάδα το πρώτο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (2010-2012), βασίστηκε υπερβολικά στην αύξηση των εσόδων, μέσω της αύξησης υφιστάμενων και θέσπισης νέων φόρων και λιγότερο στη συγκράτηση των δαπανών. Αντίθετα, το Δεύτερο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (2012-2014), βασίστηκε κυρίως στη συγκράτηση των δαπανών. Η αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής συνέβαλλε σημαντικά στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, στην εξάλειψη των «δίδυμων ελλειμμάτων» στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, και επέτρεψε την επιστροφή από τη βαθιά ύφεση του 8,9% το 2011, στην ανάπτυξη του 0,8% το 2014.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αγνοεί τα διδάγματα αυτά και από ιδεοληψία και μικροπολιτική εμμονή σχεδίασε ένα 3ο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αύξηση φόρων και εισφορών. Το 76% των μέτρων του 3ου Προγράμματος αφορά αύξηση φόρων και εισφορών, ενώ το υπόλοιπο αφορά κυρίως περικοπή συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων. Ενδεικτικό της αναποτελεσματικότητας του εν λόγω μείγματος είναι ότι ενώ τον Αύγουστο 2015, στην ψήφιση του 3ου Μνημονίου (ν. 4336/2015), προβλεπόταν μέτρα απόδοσης 2,5 δις ευρώ για το 2015, στην Εισηγητική Έκθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2016 (Πίνακας 3.37, σελ. 123), η απόδοση των μέτρων αυτών είχε «προσγειωθεί» στο 1,5 δις ευρώ. Εξαιτίας του μείγματος προσαρμογής που επέλεξε η συγκυβέρνηση, η χώρα μας τη διετία 2015-2016, θα έχει και έσοδα και δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης (Παράρτημα, Διαγράμματα 3-4).
Ύφεση μεγαλύτερη των προβλέψεων της κυβέρνησης, θα οδηγήσει σε νέα απώλεια φορολογικών εσόδων και ασφαλιστικών εισφορών, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ, ανοίγοντας διάπλατα το παράθυρο για λήψη νέων, πρόσθετων, μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού που θα προκληθεί. Έτσι, η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται στον φαύλο κύκλο, ύφεσης και ελλειμμάτων, από τον οποίο είχε ξεφύγει το 2014.
Η Νέα Δημοκρατία αμφισβητεί όχι τους στόχους του 3ου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής, αλλά τα μέσα που επέλεξε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την επίτευξή τους. Θεωρεί ότι για να ξεφύγει η χώρα από τον φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων και να εξέλθει οριστικά από την κρίση, επιβάλλεται η αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής, με μείωση των φόρων και των εισφορών και μεγαλύτερη συγκράτηση των δαπανών.
Στο ασφαλιστικό για παράδειγμα, αύξηση των εισφορών όπως προβλέπεται στο «σχέδιο Κατρούγκαλου» θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας, σε έξαρση της φοροδιαφυγής λόγω της σύνδεσης εισφορών-εισοδήματος και στην εξόντωση όσων λαμβάνουν αποδοχές άνω των 1.500 ευρώ το μήνα.
Η Νέα Δημοκρατία δεν συναινεί στο λάθος. Αντιτείνει την ανάγκη δημιουργίας οικονομιών κλίμακας μέσω των συνενώσεων των ταμείων, εναρμόνισης των εισφορών-παροχών και, αναφορικά με τους πόρους του ασφαλιστικού συστήματος, την ταχεία επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη για να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθούν με βιώσιμο, αυτοτροφοδοτούμενο τρόπο, οι ασφαλιστικές εισφορές.
