Δύο μήνες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, είναι το Βέλγιο που προβληματίζεται περισσότερο για την ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση. Όπως αναφέρει ρεπορτάζ του βρετανικού BBC, στο Μόλενμπεκ, την συνοικία από όπου προέρχονταν οι τρεις από τους δράστες, ο θυμός είναι μεγάλος. Αλλά ένας πρώην αξιωματικός της αστυνομίας προειδοποιεί ότι η αδυναμία του Βελγίου να ενσωματώσει τη μουσουλμανική μειονότητα έχει δημιουργήσει ένα ντε φάκτο «σύστημα απαρτχάιντ». Ο Πολ Γιάκομπς, ο οποίος επί 20 χρόνια ασχολείτο με τις καταγγελίες για διακρίσεις στην βελγική αστυνομία, διδάσκει στην ακαδημία τους νεοσύλλεκτους «διαπολιτισμική επικοινωνία».
Ένα από τα ζητήματα που θίγεται είναι γιατί τόσοι πολλοί νέοι Βέλγοι πηγαίνουν στη Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό του Ισλαμικού Κράτους – το μεγαλύτερο αναλογικά ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένας έντονος διαπληκτισμός ξέσπασε, όταν η Σουχάιλα, η μοναδική μη λευκή νεοσύλλεκτη, μαροκινής καταγωγής, είπε ότι κατανοεί τους λόγους που οι νέοι Μουσουλμάνοι στρέφονται στον τζιχαντισμό. «Όλη η τάξη αντιδρούσε ή αντιδρούσε εντόνως. Ήταν η πρώτη φορά που μιλούσαν με κάποιον μαροκινής καταγωγής» είπε στο BBC ο Γιάκομπς. Για έναν επισκέπτη στις Βρυξέλλες, όπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού είναι μουσουλμανικής καταγωγής, αυτό μπορεί να ακουστεί παράδοξο. Αλλά ο Γιάκομπς δεν εκπλήσσεται.
«Φοβάμαι λίγο να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο. Αλλά πιστεύω ότι ζούμε σε ένα σύστημα απαρτχάιντ. Έχουμε γκέτο. Και αυτό που είναι πιο σημαντικό και πιο επικίνδυνο είναι ότι οι άνθρωποι δεν ζουν μαζί – είναι ένα νοητό γκέτο» σχολίασε. «Πάντα μιλάμε για τους άλλους με αρνητικούς όρους. Λέμε: «είμαστε σκληρά εργαζόμενοι Φλαμανδοί και οι Βαλόνοι είναι τεμπέληδες! Σκεφτόμαστε με όρους «εμείς και οι άλλοι» – ακόμη και μεταξύ των Βέλγων. Και παρομοίως σκεφτόμαστε: «Υπάρχουν λευκοί άνθρωποι, οι πραγματικοί Βέλγοι και οι νεοφερμένοι». Παρότι άνθρωποι από το Μαρόκο και τη Τουρκία βρίσκονται στη χώρα εδώ και τρεις γενεές. Στο μέλλον θα υπάρξει ένα μεγάλο ερωτηματικό για το πως μπορούμε να ζήσουμε μαζί», συμπληρώνει ο Γιάκομπς.
Στην Αμβέρσα, μία πόλη όπου ένας στους έξι κατοίκους είναι μουσουλμανικής καταγωγής, μόλις 22 από τους 2600 αστυνομικούς είναι μη λευκοί. Το ερώτημα του πως οι Βέλγοι με διαφορετικά υπόβαθρα μπορούν να ζήσουν μαζί, έγινε πιο επιτακτικό μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι και ειδικά μετά τις αναφορές στα μέσα ενημέρωσης ότι το Μόλενμπεκ είναι θερμοκήπιο ισλαμιστών εξτρεμιστών. Το BBC συνάντησε τη Σάρα Τουρίν, την τοπική σύμβουλο για τη νεολαία, σε μία από τις ελάχιστες καφετέριες της συνοικίας όπου συχνάζουν άτομα διαφορετικών καταβολών.
«Οι άνθρωποι στις Βρυξέλλες ζουν δίπλα δίπλα αλλά συχνά δεν συναντιούνται» εξήγησε. Σύμφωνα με την ίδια, ο διαχωρισμός στη βελγική κοινωνία ενισχύθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν οι νέοι Βέλγοι τουρκικής και μαροκινής καταγωγής άρχισαν να αντιδρούν στον αντι- μουσουλμανισμό και στράφηκαν περισσότερο σε στην θρησκευτική τους ταυτότητα. «Οι νέοι άνθρωποι επιθυμούν τη μουσουλμανική ταυτότητα αλλά δεν έχουν διαβάσει το Κοράνι οπότε απλά υιοθετούν σλόγκαν – τα κορίτσια φορούν χιτζάμπ και τα αγόρια αφήνουν γενειάδα» είπε η Τουρίν.
Η Μαλίκα Σαϊσί, μητέρα τριών παιδιών που διοργανώνει κοινωνικές δραστηριότητες για γυναίκες στο Μόλενμπεκ, τόνισε: «Επί 20 χρόνια έβλεπα γυναίκες να φοβούνται – φοβούνται ότι τα παιδιά τους θα αποτύχουν στο σχολείο, φοβούνται ότι θα πέσουν στα ναρκωτικά. Αλλά τώρα δεν τις απασχολούν αυτά. Σήμερα φοβούνται ένα πράγμα περισσότερο από όλα – ότι οι γιοι τους θα γίνουν τρομοκράτες». Λίγο μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, μία ομάδα μουσουλμάνων γυναικών – κάποιες με γιους που έχουν ήδη πάει στη Συρία – κάλεσαν τον βέλγο υπουργό Εσωτερικών, Γιαν Γιάμπον, να παραβρεθεί σε μία συζήτηση για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης. Αλλά ο υπουργός ούτε τους απάντησε ούτε έστειλε κάποιον στη θέση του – και δεν έχει επισκεφθεί το Μόλενμπεκ ξανά μετά τις επιθέσεις. Οι γυναίκες είναι απογοητευμένες διότι μία από τις δεσμεύσεις του Γιάμπον αναφορικά με την τρομοκρατία ήταν να «καθαρίσει» το Μόλενμπεκ, διεξάγοντας έρευνες στα σπίτια εκεί.
