Η αυγή του 2016 βρίσκει τις αγορές του κόσμου ανάστατες.
Οι απανταχού χρηματιστές και εκτιμητές των αξιών της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκονται αντιμέτωποι με μη ευχερώς αποτιμώμενους πολιτικούς κινδύνους και καταφεύγουν σε μαζικές πωλήσεις.
Κυριαρχούν οι ανησυχίες για την πορεία της κινεζικής οικονομίας και ιδιαιτέρως για την αδυναμία της μεγάλης αυτής χώρας να προχωρήσει με ταχύτητα στην αναδιάρθρωση της παραγωγής, ώστε να συνεχίσει να αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Ήδη οι αμφιβολίες για τις δυνατότητες του Πεκίνου επιδρούν από την αρχή της νέας χρονιάς στο κινεζικό χρηματιστήριο, το οποίο καταγράφει από τον περασμένο Δεκέμβριο εκτεταμένες απώλειες και περιγράφεται ως μια μεγάλη φούσκα που σκάει.
Οι μέχρι τώρα χρηματιστηριακές απώλειες ξεπερνούν τα 3,3 τρισ. δολάρια και το τελευταίο διάστημα δύο φορές χρειάστηκε να διακοπεί η λειτουργία του κινεζικού χρηματιστηρίου προκειμένου να ελεγχθούν απώλειες υψηλότερες του 7% κάθε φορά.
Ειδικά την Πέμπτη, υπό την επίδραση και της βορειοκορεάτικης πυρηνικής δοκιμής βόμβας υδρογόνου, η χρηματιστηριακή ανασφάλεια μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, επηρεάζοντας και την πολύπαθη ελληνική χρηματιστηριακή αγορά.
Είχαν μεταδοθεί βεβαίως το προηγούμενο διάστημα πολλές ανησυχίες από το καυτό μέτωπο της Μέσης Ανατολής, το οποίο, μέσω της ισλαμικής τρομοκρατίας και του προσφυγικού,μεταφέρει διαρκώς κύματα ανασφάλειας στην Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή συνοχή εξαιτίας της βαθιάς περιπλοκής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική κλονίζεται έτι περαιτέρω, δίνοντας σήματα αβεβαιότητας γι’ αυτό καθεαυτό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Τελευταίως μάλιστα έπειτα από την σύγκρουση Άγκυρας – Μόσχας και Ριάντ – Τεχεράνης η ανησυχία πολλαπλασιάζεται.
Οι επιθέσεις στο Παρίσι που είχαν προηγηθεί και πρόσφατα το μυστήριο των σεξουαλικών επιθέσεων εναντίον γυναικών στην Κολωνία και άλλες γερμανικές πόλεις ήλθαν να κλονίσουν, για να μην πούμε τίποτε χειρότερο, τα όποια σχέδια εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Τώρα πια η συζήτηση στην Ευρώπη έχει μετατοπισθεί προς τον εθνικό προστατευτισμό, παρά προς την κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης.
Η ίδια η συμφωνία Σένγκεν, που αποτελεί βασικό πυλώνα των σχεδίων ενοποίησης, τελεί υπό αίρεση και αμφισβήτηση, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη μετεξέλιξη της Ευρώπης.
Όλα τα παραπάνω συγκροτούν τον λεγόμενο πολιτικό κίνδυνο, τον οποίο οι διεθνείς αγορές δεν είναι σε θέση ούτε να προσδιορίσουν με ακρίβεια, ούτε βεβαίως να αποτιμήσουν επαρκώς.
Και γι’ αυτό έχουν την τάση να τον αποδιώχνουν με τις πωλήσεις τίτλων, οι οποίες με τη σειρά τους απομειώνουν τις αξίες και επιτείνουν το κλίμα αβεβαιότητας και αστάθειας στον κόσμο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα επικρατήσουν εντέλει και θα προσφέρουν τη βάση για την επανάκαμψη μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης αντίστοιχης εκείνης του 2008, όπως προέβλεψε ο Τζώρτζ Σορός ή θα υπάρξουν κινήσεις κατευνασμού και ελέγχου;
Και αν βεβαίως η Ελλάδα θα επηρεασθεί αρνητικά από μια τέτοια εξέλιξη, παρά το πρωτοφανές μέγεθος της προσαρμογής που έχει αναλάβει;
Κανείς δεν μπορεί ακόμη να δώσει ασφαλή απάντηση.
Το σίγουρο είναι ότι η ανασφάλεια ανατροφοδοτείται διαρκώς από γεγονότα ανεπιθύμητα και απρόβλεπτες εξελίξεις.
Κατά τα φαινόμενα λοιπόν θα παραμείνει ανασταλτικός παράγων τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες του νέου έτους.
Με ότι αυτό συνεπάγεται…
