Από τη μια ο υπουργός Παιδείας δημιουργεί εθνική επιτροπή διαλόγου για την παιδεία και από την άλλη μέρα παρά μέρα ανακοινώνουν αλλαγές, ιδέες, μέτρα ατάκτως ερριμμένα για να λύσουν υποτίθεται άμεσα προβλήματα. Για πολλοστή φορά η παιδεία γίνεται πειραματόζωο στα χέρια μαθητευόμενων μάγων που θεωρούν ότι θα γράψουν …ιστορία κάνοντας άνω κάτω το εκπαιδευτικό σύστημα.
Ένας νόμος ψηφίστηκε για πρώτη φορά με μεγάλη συναίνεση, αλλά δεν πρόλαβε να αρχίσει να εφαρμόζεται και άρχισε η κατεδάφιση του. Για να έρθει κι αυτή η κυβέρνηση να ολοκληρώσει το γκρέμισμα, επιστρέφοντας στο παρελθόν. Ενώ οι πάντες στα λόγια δηλώνουν ότι η παιδεία αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση για το μέλλον της χώρας,ότι χρειάζεται συνεννόηση για τις όποιες αλλαγές στην πράξη κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Λες και θα ανακαλύψουν την πυρίτιδα, λες και δεν μπορούν να μάθουν από τα συστήματα που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες και έχουν αποδειχθεί επιτυχημένα ,επιμένουν στις δικές τους ιδεοληψίες, εν ονόματι μιας δήθεν ιδιαιτερότητας μας που δεν μας επιτρέπει να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Μπορεί όλο το φάσμα της εκπαίδευσης από τα δημοτικά μέχρι τα πανεπιστήμια να καταρρέει από την έλλειψη χρηματοδότησης, αλλά υπουργοί, σύμβουλοι και λοιποί παρατρεχάμενοι θεωρούν ότι ανακατεύοντας την τράπουλα θα λύσουν τα προβλήματα.
Δυστυχώς από την ίδρυση του ελληνικού κράτους η παιδεία αντιμετωπίστηκε ως το κατ εξοχήν πεδίο κομματικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να έρχονται και να παρέρχονται και μαζί τους η παιδεία να παραμένει το θύμα των μυωπικών πολιτικών τους.Την ώρα που οι άλλες χώρες κάνουν τεράστια βήματα, εμείς «σκοτωνόμαστε» ακόμα για το ποιος θα ελέγξει τις πρυτανικές εκλογές στα πανεπιστήμια. Με αποτέλεσμα να χάνουμε το ένα τρένο μετά το άλλο γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα…
