Οι δεινόσαυροι της… μοναξιάς

Αίσθηση προκάλεσε πριν από λίγες ημέρες στην κοινότητα των παλαιοντολόγων η ανακάλυψη σε ένα νησί της Σκωτίας ευρημάτων που δείχνουν ότι εκεί ζούσαν δεινόσαυροι. Ενδιαφέρον δεν παρουσιάζει μόνο αυτό καθαυτό το γεγονός ότι υπήρχαν δεινόσαυροι σε ένα μακρινό νησί πολύ βόρεια στον παγκόσμιο χάρτη αλλά και το περιβάλλον του νησιού Skye όπου εντοπίστηκαν τα ευρήματα. Στο νησί εκείνη την εποχή υπήρχε μια μεγάλη λιμνοθάλασσα η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς που μελετούν τα ευρήματα, αποτελούσε πόλο έλξης για τους δεινοσαύρους. Από την πρώτη μελέτη των ευρημάτων οι ειδικοί συμπεραίνουν ότι στο νησί ζούσαν σαυρόποδα, στην οικογένεια των οποίων συγκαταλέγονται τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη δεινοσαύρων, ορισμένα από τα οποία έφταναν σε μήκος τα 40 μέτρα! Αν και οι τεράστιοι αυτοί δεινόσαυροι δεν κολυμπούσαν, εν τούτοις, όπως φαίνεται, αρέσκονταν στο να ζουν σε ένα υγρό περιβάλλον, κάτι που δεν γνώριζαν ως σήμερα οι επιστήμονες. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά και σε πρόσφατες ανάλογες ανακαλύψεις δεινοσαύρων που ζούσαν σε περιοχές της Γης που σε πρώτο άκουσμα θα έλεγε κάποιος ότι δεν ήταν και ιδιαίτερα φιλικές για αυτά τα ζώα.

Τα τελευταία χρόνια επιστήμονες που μελετούν απολιθώματα που είτε είναι επί χρόνια ξεχασμένα σε κάποιο κουτί είτε υπάρχει δυσκολία ή διχογνωμία για την ταυτότητά τους διαπιστώνουν ότι ανήκουν σε άγνωστα ως σήμερα είδη. Ετσι συνέβη και με απολιθώματα που είχαν εντοπιστεί πριν από 25 έτη σε μια περιοχή της Βόρειας Αλάσκας. Διαπιστώθηκε ότι ανήκουν σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άγνωστο είδος δεινοσαύρων.

Ο δεινόσαυρος που έλαβε το όνομα Urgunaaluk kuukpikensis, που σημαίνει «αρχαίο ζώο που βόσκει» στη διάλεκτο της τοπικής φυλής Εσκιμώων Ινούπιατ, είναι ένας δεινόσαυρος που ανήκει στην οικογένεια των αδροσαύρων, που ήταν μεγάλου μεγέθους φυτοφάγα ζώα με χαρακτηριστική… μουσούδα που έμοιαζε με αυτήν της πάπιας. Τα απολιθώματα που μελέτησαν οι επιστήμονες έχουν ηλικία 69 εκατ. ετών, αλλά πιθανώς ο U. kuukpikensis να έχει μεγαλύτερη ηλικία. Ο δεινόσαυρος έφτανε σε μήκος τα 10 μέτρα και την εποχή που ζούσε στην Αλάσκα η περιοχή αυτή είχε πιο θερμό κλίμα και καλυπτόταν από δάση.
Διέθετε μεγάλη σε αριθμό οδόντων οδοντοστοιχία η οποία ήταν ανατομικά σχεδιασμένη για να μπορεί να καταναλώνει εύκολα και γρήγορα μεγάλες ποσότητες φυτών. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μουσείου Αλάσκας και του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριδας, που εκτιμούν ότι ο δεινόσαυρος ζούσε μεγάλα χρονικά διαστήματα στο αρκτικό σκότος, ενώ πιθανότατα βίωνε και χιονοπτώσεις, δύσκολες συνθήκες στις οποίες όμως είχε καταφέρει να προσαρμοστεί. Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Acta Palaeontologica Polonic».

Ο Urgunaaluk kuukpikensis ζούσε στο αρκτικό σκότος

Ανταρκτική

Μια αναπάντεχη ανακάλυψη έκαναν ερευνητές από την Αργεντινή που εντόπισαν σε ένα νησί της Ανταρκτικής απολιθώματα της μεγαλύτερης σε μέγεθος οικογένειας δεινοσαύρων. Οπως φαίνεται, οι τιτανόσαυροι ζούσαν στην Ανταρκτική πριν από 70 εκατ. έτη, γεγονός που προσφέρει σημαντικές πληροφορίες τόσο για τους δεινοσαύρους όσο και για τις κλιματικές αλλαγές στη Γη. Ερευνητές του ερευνητικού ινστιτούτου Conicet της Αργεντινής πραγματοποίησαν ανασκαφές στο νησί Τζέιμς Ρος, που βρίσκεται στην Ανταρκτική Χερσόνησο, το βορειότερο μέρος της Ανταρκτικής. Εντόπισαν ένα κομμάτι 20 εκατοστών από τη σπονδυλική στήλη ενός τιτανοσαύρου και πιο συγκεκριμένα ενός τιτανοσαύρου lithostrotian. Οι τιτανόσαυροι κινούνταν στα τέσσερα πόδια, είχαν μακρείς λαιμούς και ήταν φυτοφάγοι. Ζούσαν στα τέλη του Κρητιδικού πριν από περίπου 70 εκατομμύρια έτη και ανάμεσα στα είδη τους ήταν και ο αργεντινόσαυρος, που θεωρείται το μεγαλύτερο είδος δεινοσαύρων, με το μήκος του να φτάνει τα 40 μέτρα!

Παλαιοντολόγοι από τις ΗΠΑ ανακάλυψαν στην Τανζανία ένα νέο είδος τιτανοσαύρου. Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί έχουν εντοπισθεί ελάχιστα απολιθώματα τιτανοσαύρων στην αφρικανική ήπειρο. Επίσης φαίνεται ότι αυτός ο δεινόσαυρος διαθέτει μοναδικά χαρακτηριστικά στον κόσμο των τιτανοσαύρων.

Την ανακάλυψη έκαναν παλαιοντολόγοι του Πανεπιστημίου του Οχάιο σε ένα απόκρημνο σημείο του λεκανοπεδίου Rukwa που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Τανζανίας. Στη συνέχεια την ανάλυση και μελέτη των ευρημάτων ανέλαβε ομάδα ειδικών διαφόρων ειδικοτήτων (βιολόγοι, καθηγητές ανατομίας κ.ά.) του ιδίου πανεπιστημίου.

Οι ερευνητές ονόμασαν το νέο είδος Rukwatitan bisepultus. Ζούσε πριν από περίπου 100 εκατ. έτη και ήταν μεσαίου μεγέθους τιτανόσαυρος. Ο συγκεκριμένος δεινόσαυρος παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον επειδή, όπως φαίνεται από τις πρώτες μελέτες των απολιθωμάτων, διέθετε ορισμένα χαρακτηριστικά που δεν διέθεταν οι τιτανόσαυροι που ζούσαν σε άλλες περιοχές του πλανήτη.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι τα ιδιαίτερα περιβαλλοντικά και μορφολογικά στοιχεία των περιοχών όπου ζούσε αυτός ο δεινόσαυρος επηρέασαν την εξέλιξή του και ανέπτυξε χαρακτηριστικά διαφορετικά από τους υπολοίπους της οικογένειας των τιτανοσαύρων. Ο Rukwatitan bisepultus ζούσε σε μια περιοχή την οποία περιέβαλλαν έρημοι, οροσειρές και μεγάλα κανάλια νερού, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η κίνησή του, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να προσαρμοστεί εξελικτικά σε αυτές τις συνθήκες… εγκλωβισμού. Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Vertebrate Paleontology».