«Ισλάμ είναι να δώσω το παλτό μου σε κάποιον που το χρειάζεται»

Πολλοί γονείς έχουν διαπιστώσει ότι είναι δύσκολο να μιλήσουν στα παιδιά τους για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι με τους 130 νεκρούς –αλλά είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τις μουσουλμανικές οικογένειες. Με αυτό κατά νου, μια ημερήσια παιδική εφημερίδα στη Γαλλία αφιέρωσε πρόσφατα όλες τις σελίδες της στους νεαρούς μουσουλμάνους αναγνώστες της.

«Οταν έφτασα στο σχολείο τη Δευτέρα μετά τις επιθέσεις, κάποιοι φίλοι μού φέρθηκαν σαν να ήμουν τρομοκράτης» λέει ο Αϊμάν, εννέα ετών. «Μίλησα στη δασκάλα μου. Εκείνη εξήγησε στους συμμαθητές μου ότι το να είσαι μουσουλμάνος δεν σε κάνει τρομοκράτη».

«Σοκαρίστηκα, μίλησα με τη μαμά μου για αυτό. Φοβόμουν, φοβόμουν ότι [οι τρομοκράτες] έρχονται και στην πόλη μου» λέει ο Μοχάμεντ, επίσης εννέα ετών.

Και οι δύο μίλησαν στη γαλλική εφημερίδα για παιδιά έξι ως 10 ετών, τη «Le Petit Quotidien». Μετά τις επιθέσεις η εφημερίδα και οι αδελφές εκδόσεις για τα μεγαλύτερα παιδιά, η «Mon Quotidien» και η «l’actu», αφιέρωσαν τέσσερις ημέρες για να εξηγήσουν τι είχε συμβεί και να απαντήσουν σε ερωτήσεις αναγνωστών.

«Λάβαμε εγκωμιαστικά σχόλια από γονείς και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μάς είπαν ότι χρειάζονταν πραγματικά τα λόγια μας για να εξηγήσουν τέτοια δυσεξήγητα πράγματα στα παιδιά» λέει ο διευθυντής Φρανσουά Ντιφούρ. Αλλά έλαβε και περίπου 10 γράμματα που δεν έδιναν συγχαρητήρια. «Ηταν από μουσουλμάνους γονείς» λέει ο Ντιφούρ στο BBC. Του είπαν: «Δεν μπορείς να γράφεις ότι αυτοί οι τύποι [οι δράστες] είναι μουσουλμάνοι, επειδή δεν είναι αληθινοί μουσουλμάνοι, χρησιμοποιούν απλώς το Ισλάμ. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στην αυστηρή εφαρμογή του Ισλάμ και αυτό δεν μας κάνει τρομοκράτες».

Ετσι ο Ντιφούρ έκανε έκκληση στους μουσουλμάνους αναγνώστες να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν τη ματωμένη Παρασκευή της 13ης Νοεμβρίου. «Δεν ήταν εύκολο να τους πείσουμε να μιλήσουν» λέει. Εκείνοι που το έκαναν αποκάλυψαν ότι ένιωσαν «φόβο, έκπληξη και αηδία» –ακόμη περισσότερο ως μουσουλμάνοι, επειδή νιώθουν αποτροπιασμό που κάποιοι χρησιμοποιούν τη θρησκεία τους για να δολοφονούν.

«Τα παιδιά συγκλονίστηκαν επίσης όταν έμαθαν ότι ορισμένοι από τους τρομοκράτες ήταν Γάλλοι, δηλαδή ότι Γάλλοι δολοφόνησαν Γάλλους. Ηταν ένα απόλυτο σοκ για τα παιδιά» λέει ο Ντιφούρ.

Καθώς μίλησαν για τη φρίκη τους, οι νεότεροι αναγνώστες μοιράστηκαν επίσης τη δική τους εμπειρία του Ισλάμ. «Εμαθα ότι δεν πρέπει να κλέβεις ή να χτυπάς» λέει μια οκτάχρονη. «Για μένα Ισλάμ είναι να δίνεις φαγητό και λεφτά στους φτωχούς, να χτίζεις νοσοκομεία για τους αρρώστους, ή να δώσω το παλτό μου σε κάποιον που το χρειάζεται» γράφει μια άλλη μικρή.

Τα μεγαλύτερα παιδιά καταδικάζουν τις επιθέσεις και περιγράφουν με περισσότερες λεπτομέρειες την ανησυχία που βιώνουν. «Θα έλεγες ότι όλοι πιστεύουν πως είμαστε τρομοκράτες. Μας ρίχνουν περίεργα βλέμματα στον δρόμο, είναι ανήσυχοι ή αποφεύγουν να μας κοιτάξουν. Εχω την αίσθηση ότι μας φοβούνται. Πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο, απλά και μόνο γιατί είμαστε Αραβες, μουσουλμάνοι» λέει ο Αζίζ.

Τα σχόλια από τους εφήβους αντανακλούν πιο περίπλοκα ζητήματα. «Η γαλλική κυβέρνηση δεν μας σέβεται» λέει ο 17χρονος Ομάρ. «Μας βλέπουν σαν μετανάστες, σαν αποβράσματα. Φυσικά οι τρομοκράτες δεν έπρεπε να σκοτώσουν. Αλλά είναι η γαλλική κυβέρνηση που άρχισε τον βομβαρδισμό της Συρίας. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό: να πετάς πάνω από μια χώρα και να ρίχνεις βόμβες. Οι επιθέσεις του ISIS στο Παρίσι είναι μια απάντηση στο μίσος που βγάζει η Γαλλία».

Ο 17χρονος Ουσμάν προειδοποιεί ότι «το ISIS χρησιμοποιεί το μίσος που αισθάνονται οι άνθρωποι και το τροφοδοτεί. Εκμεταλλεύεται τον ρατσισμό που υπάρχει στη Γαλλία. Χρησιμοποιεί τις διαιρέσεις στην κοινωνία και την ισλαμοφοβία… Πολλοί Γάλλοι μουσουλμάνοι ζουν σε «γκέτο», και αυτό σταματάει την ένταξή τους».

«Οι τρομοκράτες δεν εκπροσωπούν το Ισλάμ. Δεν έχουν θρησκεία, η μόνη θρησκεία που έχουν είναι η τρομοκρατία» λέει η 19χρονη Ανίσα.