Η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου από την Τουρκία προσθέτει ένα ακόμα απρόβλεπτο παράγοντα έντασης σε μια ήδη φλεγόμενη περιοχή. Είναι σαφές ότι παρά τις προσπάθειες δημιουργίας ενός κοινού μετώπου Ευρώπης-ΗΠΑ- Ρωσίας κατά των τζιχαντιστών μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, ότι τα αντικρουόμενα συμφέροντα που υπάρχουν στην περιοχή ,υπονομεύουν το εγχείρημα αυτό.
Είναι επίσης γνωστό ότι η Τουρκία με τη στάση της τόσο στο προσφυγικό, όσο και στον εμφύλιο στη Συρία επιδιώκει καταρχήν να διασφαλίσει αυτά που θεωρεί γεωστρατηγικά της συμφέροντα και αφετέρου να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Η στόχευση της να δημιουργήσει μια ουδέτερη ζώνη στα βόρεια σύνορα της αποσκοπεί στο να αποκόψει την επαφή των κούρδων και επιπλέον στη στήριξη της τουρκμανικής μειονότητας που υπάρχει στην περιοχή. Επιδιώξεις που δεν συμβαδίζουν αναγκαστικά ούτε με την τακτική της Δύσης απέναντι στους τζιχαντιστές, ούτε με τα συμφέροντα της Ρωσίας .
Η κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή δεν δημιουργεί όμως μόνο προβλήματα στην εν δυνάμει συμμαχία Δύσης και Ρωσίας αλλά εμμέσως προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλη την περιοχή. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι από χθες , μετά από διακοπή μερικών ημερών, ξανάρχισε η ροή προσφύγων προς τη Λέσβο και η συνακόλουθη πίεση προς την Ελλάδα, καθώς η κατάσταση στα βόρεια σύνορα μας έχει αρχίσει να γίνεται ασφυκτική λόγω των περιορισμών που έχουν επιβληθεί από γειτονικές χώρες.
Είναι προφανές ότι ο πόλεμος εναντίον των τζιχαντιστών απαιτεί την ευρύτερη δυνατή συμμαχία δυνάμεων και τη σύμπλευση Δύσης -Ρωσίας.Αυτή τη σύμπλευση υπονομεύει για τους δικούς της ,εσωτερικούς ή γεωστρατηγικούς λόγους, η Τουρκία σήμερα.Αυτή την προβληματική κατάσταση καλείται να διαχειριστεί και η ελληνική κυβέρνηση ,την ώρα μάλιστα που δέχεται πιέσεις από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες για τον τρόπο που διαχειρίζεται τις προσφυγικές ροές.Μια δύσκολη άσκηση πολιτικής ισορροπίας καθώς είναι αναγκασμένη να συνεργάζεται με την Τουρκία, αλλά και να λαμβάνει υπόψη της τα συμφέροντα και τις απαιτήσεις των υπόλοιπων συμμάχων της.
