Να φτιάξουμε το δημόσιο σχολείο. Αυτό λέει ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης. Υπάρχει άλλη επιλογή; Υπάρχει το ιδιωτικό. Κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι άλλο, αλλά δεν έχει θεσμοθετηθεί. Πρόκειται για μια σύγχρονη εκδοχή της εκπαίδευσης του φυσικού ανθρώπου όπως την όρισε ο Ζαν-Ζακ Ρουσό στο έργο του «Αιμίλιος ή περί αγωγής». Η κατ’ οίκον εκπαίδευση είναι μία ακόμη επιλογή σε 16 ευρωπαϊκά κράτη, όχι όμως στην Ελλάδα.
Ας κατεδαφίσουμε την ιδέα του homeschooling επειδή τα ίδια λένε και οι τσιγγάνοι όταν αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους μέχρι την υποχρεωτική Γ’ Γυμνασίου. Ελεύθερη ψυχή, ελεύθερη καρδιά και αγραμματοσύνη. Να προσθέσουμε το επιχείρημα της ένταξης σε ομάδα και της υπακοής σε ένα σύστημα που κάθε άνθρωπος το βρίσκει μπροστά του. Λέγεται «κοινωνικοποίηση». Να καταθέσουμε και μια ένσταση για την κατάρτιση εκείνου που αναλαμβάνει τη διδασκαλία. Ξέρει ο γονιός και τέλεια άλγεβρα και αρχαία ελληνικά;
Ακροτελεύτιο επιχείρημα οι σπουδές. Αν δεν πάρει το παιδί απολυτήριο, δεν θα μπορεί να σπουδάσει, άρα θα στερηθεί την ελευθερία επιλογής και τα λοιπά. Θα ξεκινήσουμε από αυτό για να το αναιρέσουμε. Υπάρχει δυνατότητα πανεπιστημιακών σπουδών καθώς η κατ’ οίκον εκπαίδευση είναι θεσμοθετημένη και νόμιμη σε άλλα κράτη. Οι διδάσκοντες πιστοποιούνται και οι μαθητές εξετάζονται. Εφόσον υπάρχει πιστοποίηση και εξετάσεις, τεκμαίρεται ότι πρόκειται για εναλλακτική εκπαίδευση η οποία είναι κατά το ελάχιστο συστημική.
Να δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει στην Ελλάδα όπου το υπουργείο Παιδείας δεν αναγνωρίζει την κατ’ οίκον εκπαίδευση. Ο γονέας που αρνείται να εγγράψει το παιδί στο σχολείο διώκεται και ας έχει διδακτορικά ο ίδιος, και ας προσλάβει για δασκάλους πέντε νομπελίστες. Οπότε εκείνος που επιμένει στην ιδέα του, παρανομεί. Δηλώνει ψεύτικη διεύθυνση στην αλλοδαπή και παραπλανά το σύστημα γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή στα εννέα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλα θα αποκαλυφθούν. Ολο και κάποιος θα ειδοποιήσει τις Αρχές.
Συμβαίνει το εξής παράδοξο: Η Πολιτεία επιτρέπει τη συμπληρωματική εκπαίδευση, δηλαδή τα φροντιστήρια, αλλά δεν επιτρέπει την υποκατάσταση του υποχρεωτικού μαθήματος με εναλλακτικό μάθημα. Φαίνεται, λοιπόν, λογικό να πηγαίνει το παιδί στο σχολείο τη μισή ημέρα και την υπόλοιπη μισή να καταφεύγει στην ενισχυτική διδασκαλία, φαίνεται λογικό να υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία, όμως ακούγεται παράταιρο, εγκληματικό και επιπόλαιο να γίνεται το μάθημα έξω από τους χώρους και πέρα από τα ωράρια που ορίζει το κράτος.
Να επιστρέψουμε στα βασικά. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι κατάκτηση της ανθρωπότητας. Είναι επίτευγμα να έχουν όλοι πρόσβαση στη μόρφωση, αγόρια και κορίτσια, πλούσιοι και φτωχοί. Η κατ’ οίκον εκπαίδευση είναι μια επιπλέον δυνατότητα. Οι γονείς που την επιλέγουν ουδόλως εύχονται να αναθρέψουν παιδιά μπροστά στην τηλεόραση. Τουναντίον είναι άτομα που αναζητούν το καλύτερο. Το κίνημα υπάρχει και οι γονείς που επιλέγουν το homeschooling αυξάνονται και συσπειρώνονται.
Μια λύση ώστε να συμμορφωθούν οι εναλλακτικοί γονείς θα ήταν να τους αρπάξουν τα παιδιά και να τα στείλουν στα υπέροχα ιδρύματα της επικράτειας. Αυτό επιτάσσει ο νόμος. Εγινε, μάλιστα, προσπάθεια να αφαιρεθεί η επιμέλεια από μητέρα που επέλεξε την κατ’ οίκον διδασκαλία. Ο άλλος τρόπος είναι να ξεκινήσει η διερεύνηση του θέματος. Να εξεταστεί το χειρότερο ενδεχόμενο: πόσο πίσω μπορεί να μείνει ένα παιδί που μαθαίνει τα πάντα στο σπίτι σε σχέση με κάποιο άλλο που πηγαίνει σε σχολείο που οδηγεί στην παραπαιδεία; Η απάντηση από τις στατιστικές: Στις ΗΠΑ τα παιδιά που διδάσκονται στο σπίτι έχουν καλύτερες επιδόσεις από τον μέσο όρο των συμπατριωτών τους.
Μπορούμε να περιμένουμε θετική αντίδραση από τον υπουργό της ανανεωτικής Αριστεράς; Μάλλον όχι. Ολα τούτα ακούγονται ελιτίστικα.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
