Η μισαλλοδοξία θα εκραγεί και στην Τουρκία

Στον δεύτερο όροφο πάνω από ένα εστιατόριο με σπεσιαλιτέ τη σούπα από κεφάλι προβάτου, με αχνιστές γαβάθες στο παράθυρο, στην πόλη Σανλιούρφα (σ.τ.μ.: η αρχαία Εδεσσα) της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, διέμεναν δύο νεαροί σύροι δημοσιογράφοι. Εφυγαν από τη Ράκα, το φρούριο του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, και στα ρεπορτάζ τους κατήγγειλαν τα εγκλήματα της τζιχαντιστικής οργάνωσης. Σήμερα, το διαμέρισμά τους στον δεύτερο όροφο είναι ένας τόπος εγκλήματος. Μια κόκκινη αστυνομική ταινία σφραγίζει την πόρτα του. Στις 30 Οκτωβρίου το Ισλαμικό Κράτος αποκεφάλισε τον Ιμπραήμ Αμπντέλ Καντέρ, 22 χρόνων, και έκοψε τον λαιμό του 20χρονου Φαρές Χαμάντι.

Αργότερα οι τζιχαντιστές ανάρτησαν ένα βίντεο της δουλειάς τους, λέγοντας ότι «οι εχθροί δεν θα είναι ποτέ ασφαλείς από το μαχαίρι του Ισλαμικού Κράτους». Οι δολοφόνοι δεν έχουν βρεθεί. Ανησυχία κατακλύζει την πόλη, 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Συρία. «Σοκαριστήκαμε γιατί ήταν ο πρώτος αποκεφαλισμός στην Τουρκία» μου είπε ο Ομέρ Γιλμάζ, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου. «Εχουμε συνηθίσει στις σφαίρες, αλλά σε αυτό όχι. Το να σφάζεις έναν άνθρωπο σαν να είναι ζώο είναι αδιανόητο». Το αδιανόητο γίνεται πιθανό στην εύφλεκτη Τουρκία. Η βία της Συρίας πέρασε τα σύνορα. Το Ισλαμικό Κράτος τώρα εμπλέκεται στη σύγκρουση μεταξύ των Τούρκων και των Κούρδων.

Τζιχαντιστές χρήσιμοι στον πρόεδρο Ερντογάν

Στη διάρκεια λίγων ημερών κοντά στα συριακά σύνορα, συχνά σε περιοχές με κουρδική πλειοψηφία, συνάντησα οργή στους Κούρδους και προβλέψεις ότι η αιματοχυσία θα χειροτερεύσει. Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενισχυμένος από τον εκλογικό θρίαμβο του συντηρητικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), έχει μία ανησυχητική τάση να παραμελεί σκοπίμως τα εγκλήματα των τζιχαντιστών –αρκετό για εκείνους ώστε να εδραιώσουν ένα τουρκικό δίκτυο. Τι βρίσκει ο Ερντογάν – θεωρητικά σύμμαχος του ΝΑΤΟ – στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους; Είναι χρήσιμοι στην αντιμετώπιση της νέμεσης της Τουρκίας, των Κούρδων, που έχουν καταλάβει πολλά εδάφη στη Βόρεια Συρία.

Η τουρκική κυβέρνηση πίστεψε ότι το να αφήνει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να σκοτώνουν τους Κούρδους ήταν μία αποδεκτή λύση, που επίσης συνοδευόταν από το «μπόνους» ότι θα δημιουργούσε και την αστάθεια που εξασφάλισε την εκλογική νίκη στον Ερντογάν την 1η Νοεμβρίου. Για την κυβέρνηση του Ερντογάν, κατ’ εξοχήν τρομοκρατική οργάνωση είναι το PKK, το οποίο πολεμά την Τουρκία από τη δεκαετία του 1980, συνδέεται με τις κουρδικές πολιτοφυλακές στη Συρία και χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκ του σύνεγγυς πόλεμος στο Δυτικό Κουρδιστάν

Ο πρόεδρος, ενισχυμένος από την εκλογική του νίκη, δεσμεύθηκε να πολεμήσει τα μέλη του PKK, μέχρι εκείνα να παραδώσουν τα όπλα και «να τα αποτελειώσει». Οσον αφορά το Ισλαμικό Κράτος, ούτε η ρητορική ούτε οι πράξεις είναι τόσο σκληρές. «Οι μαχητές έρχονται και φεύγουν. Εχουν αναθέσει στο Ισλαμικό Κράτος να εξαπολύει έναν εκ του σύνεγγυς πόλεμο στο Δυτικό Κουρδιστάν, τους προσφέρουν κάθε είδους υποστήριξη» είπε η Γκιουλτάν Κισάνα, δήμαρχος του Ντιγιάρμπακιρ.

«Για εμάς το Ισλαμικό Κράτος και το PKK έχουν τον ίδιο στόχο. Και οι δύο θέλουν να αποσταθεροποιήσουν τη Τουρκία» είπε ο Αμπντουραχμάν Γετκίν, γνωστός επιχειρηματίας και υποστηρικτής του Ερντογάν.

Πολλά ακούγονται από το στρατόπεδο του Ερντογάν αυτές τις ημέρες –συζητήσεις που εξισώνουν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και τους κούρδους μαχητές. Πρόκειται για μία διαστρέβλωση των γεγονότων που υπονομεύει την υποτιθέμενη δέσμευση ότι η Τουρκία συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι στοχεύει τους Κούρδους.

Η βία εξυπηρετεί τον Ερντογάν, που έχει επιδοθεί σε μία σκληρή αεροπορική εκστρατεία κατά θέσεων του PKK στο Βόρειο Ιράκ και δείχνει την ίδια αποφασιστικότητα και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο τούρκος πρόεδρος πρέπει να βρεθεί ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Κούρδους και να δεσμευθεί στα αλήθεια στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία αλλά και εκτός αυτής. Η Τουρκία, ένα ετερογενές κράτος, δεν είναι δυνατόν να ομογενοποιηθεί κάτω από τη σημαία του σουνιτικού ισλαμικού εθνικισμού. Η μισαλλοδοξία θα εκραγεί, όπως και στη Συρία.