Η επίθεση κατά Κουμουτσάκου από χρυσαυγίτες και οργισμένους υπερπατριώτες, δεν είναι δυστυχώς κεραυνός εν αιθρία.Το παιγνίδι με τη φωτιά, εν ονόματι κυρίως του αντιμνημονιακού αγώνα , που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει βαθιά τα σημάδια του σε ένα ,κάθε άλλο παρά ασήμαντο κομμάτι της κοινωνίας.Ο εθνολαϊκισμός που καλλιεργήθηκε ως αντίβαρο στους «κακούς» ευρωπαίους συνέβαλλε αφενός στη διόγκωση του νεοφασιστικού τέρατος και αφετέρου στην επικράτηση ενός βαθύτατου μίσους απέναντι στους πολιτικούς.
Με την ανοχή ή και τη συνέργια της αριστεράς που θεώρησε ότι η απαξίωση των κομμάτων εξουσίας ήταν το βολικό όχημα για την κατάληψη της εξουσίας.Με αποτέλεσμα σήμερα να πληρώνει και αυτή το τίμημα του λαϊκισμού που καλλιέργησε.Ξεχάσαμε τη Μαρφίν, τη βία και τις επιθέσεις κατά των πολιτικών ,τη βία στα πανεπιστήμια και σήμερα τα ξαναβρίσκουμε μπροστά μας.
Ξεχάσαμε ότι δημοκρατία σημαίνει διάλογος, αντιπαράθεση ιδεών και ανεχθήκαμε την απαξίωση της Βουλής και τον άκρατο λαϊκισμό ως το κατ εξοχήν πεδίο πολιτικής σύγκρουσης.Επενδύσαμε στον εθνικισμό για να κρύψουμε τις δικές μας αμαρτίες και να τις φορτώσουμε στους ευρωπαίους που δήθεν εποφθαλμιούσαν την υποταγή και το ξεζούμισμα μας.Σπείραμε ανέμους και σήμερα, για μια φορά ακόμα ,θερίζουμε θύελλες.
Εκθρέψαμε το τέρας , το βρίσκουμε μπροστά μας και επιμένουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ,να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες αλληλοκατηγορίες, να συνεχίζουμε το ίδιο μοτίβο πολιτικής, υποτίθεται, σύγκρουσης.Μετά από πέντε χρόνια κρίσης, με την κοινωνία στα όρια της ,κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντί να αναζητήσουν ένα μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης επιμένουν ,πλην εξαιρέσεων,στο παιγνίδι με τη φωτιά του λαϊκισμού.
Είναι καιρός να συνέλθουν πριν το τέρας γίνει ανεξέλεγκτο.Να αντιληφθούν ότι βρίσκονται όλοι στην ίδια βάρκα που αν ναυαγήσει,γιατί δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα αυτονόητα, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για όλους.
