«Αϊ στο διάολο τους βαρέθηκα και είπα στη Θεσσαλονίκη έχουμε διπλή γιορτή, θα φορέσω γραβάτα για να τους τη σπάσω. Να ξέρουν οι Συριζαίοι ότι έτσι όπως κάνουν, δεν γίνεται επανάσταση».
Με αυτόν τον τρόπο σχολίασε ο κ. Μπουτάρης την απόφασή του να φορέσει γραβάτα (τρίτη φορά στη ζωή του, όπως είπε) στις γιορτές της Θεσσαλονίκης. Και έχει δίκιο. Η γραβάτα δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, όπως παλιότερα το ζιβάγκο δεν είχε καμία σχέση με τον σοσιαλισμό. Ούτε η στάση του κυρίου Τσίπρα (ανοιχτά πόδια και τα χέρια στην κοιλιά) την ώρα που ανακρούεται ο εθνικός ύμνος είναι δείγμα δημοκρατίας. Η στάση προσοχής, και η ευπρεπής ενδυμασία σε επίσημες τελετές και σε συνόδους κορυφής δεν είναι απλώς μέρος μιας τελετουργίας, ας το δεχτούμε. Είναι πρωτίστως, θα έλεγα, δείγμα σεβασμού προς τον εαυτό μας και κατά συνέπεια προς στους άλλους. Και -κυρίως- προς το αξίωμα που κουβαλούμε.
Η κακομοιριασμένη εμφάνιση των περισσότερων συριζαίων υπουργών (όπως και οι «υπέρκομψες» κιτς πασαρέλες κάποιων κυριών στα έδρανα της βουλής) δείχνει παντελή έλλειψη παιδείας, σοβαρότητας, κοσμιότητας. Δημοκρατίας, εντέλει. Φτωχοί, λαϊκοί άνθρωποι (χωρίς βουλευτικούς και υπουργικούς μισθούς) βάζουν τα «καλά» τους όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Συμμορφώνονται προς το έθος.
«Τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά». Σωστό. Όμως κανείς παπάς δεν διανοείται να λειτουργήσει με τις πιτζάμες του.
