Εχουμε την εντύπωση ότι οι κοινωνικοί αγώνες κρατούν χρόνια μέχρι να φέρουν αποτέλεσμα αλλά η εμπειρία δείχνει ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε 24 ώρες. Αρκεί να υπάρχει μεθόδευση και σαφές μήνυμα. Θα επιχειρήσουμε έναν συσχετισμό, όπου οι γονείς των ιδιωτικών σχολείων θα δράσουν μαζικά για να πετύχουν την κατάργηση του φόρου προστιθέμενης αξίας στα δίδακτρα. Θα πάρουμε ένα μάθημα από τις γυναίκες της Ισλανδίας που πριν από ακριβώς 40 χρόνια διεκδίκησαν με τον πιο θεαματικό τρόπο την ισότητα στους μισθούς.
Στις 24 Οκτωβρίου 1975 οι γυναικείες οργανώσεις της Ισλανδίας αποφάσισαν να πάρουν μια μέρα ρεπό. Από όλα τα καθήκοντα. Δεν πήγαν στις δουλειές τους, δεν μαγείρεψαν, δεν ντάντεψαν τα παιδιά, δεν έκαναν τίποτα. Συμμετείχε το 90% των γυναικών. Το κράτος παρέλυσε, χωρίς δασκάλες, νοσοκόμες, γραμματείς. Εργοστάσια, μαγαζιά, επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να κατεβάσουν τα ρολά. Μια εφημερίδα που κατάφερε να τυπωθεί αριθμούσε τις μισές σελίδες από το κανονικό. Στους χώρους εργασίας που λειτούργησαν οι μπαμπάδες πήγαν με τα παιδιά τους και δούλεψαν έχοντας πάνω από το κεφάλι τους μια φασαρία και υποχρεώσεις που ούτε είχαν φανταστεί.
Η 24 Οκτωβρίου ονομάστηκε «Μακρά Παρασκευή» επειδή οι άντρες δεν έβλεπαν την ώρα να τελειώνει το μαρτύριο των αυξημένων υποχρεώσεων. Μέσα σε μια μέρα έγινε κατανοητό στους εργοδότες ότι η μισθολογική ανισότητα (gender wage gap) είναι άδικη. Μετά από πέντε χρόνια η Ισλανδία έγινε το πρώτο κράτος στην Ιστορία που εξέλεξε γυναίκα πρωθυπουργό.
Το δίδαγμα: ο κοινωνικός αγώνας πρέπει να είναι σαφής και μαζικός.
Η εφαρμογή στα καθ’ ημάς: αίτηση μετεγγραφής όλων των μαθητών ιδιωτικών σχολείων την ίδια ημέρα.
Η πρόταση: την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου όλοι οι γονείς μαθητών σε ιδιωτικά σχολεία να πάνε στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς τους και να καταθέσουν αίτηση για μετεγγραφή.
Κατόπιν να θέσουμε την ατζέντα της συζήτησης η οποία δεν θα έχει μόνο την κατάργηση του ΦΠΑ αλλά και τη δωρεάν διανομή βιβλίων στους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Για ποιο λόγο το κράτος προνοεί για τη διανομή σχολικών συγγραμμάτων με κοινωνικά κριτήρια; Ακόμη να συζητήσουμε την προοπτική επιδότησης για όσους πάνε σε ιδιωτικό σχολείο επειδή, αγαπητέ Νίκο Φίλη, το κράτος οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντι σε όλα τα παιδιά. Αν οι κρατικές δαπάνες για τον μαθητή ιδιωτικού είναι χι ποσό, ας δοθεί στον μαθητή του ιδιωτικού το 30% του χι.
